ข้าพเจ้าเชื่อว่าครอบครัวเป็นที่มา ฐานราก เป็นสิ่งที่สร้างความเป็นตัวตนของทุกคน แม้จะไม่ทั้งหมด แต่ก็เป็นพื้นฐานหลักของมนุษย์ อย่างตัวข้าพเจ้าเอง พ่อ แม่ พี่น้อง และคนที่อาศัยอยู่ในครอบครัว เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้แสดงตัวตนหลาย ๆ สิ่ง ของข้าพเจ้าและบุคคลในครอบครัวของข้าพเจ้าในปัจจุบัน
ครอบครัวของข้าพเจ้าเชื่อเรื่องการปลูกฝังความรัก ความเคารพ บาปบุญคุณโทษ ให้แก่ลูกหลานทุกคน ช่วงเทศกาลงานบุญครอบครัวของเราที่แยกย้ายกันไปตั้งรกราก สร้างครอบครัวใหม่ ในที่ต่าง ๆ กัน จะกลับมาพบเจอกัน ล้อมวงพูดคุย ทำกิจกรรมร่วมกัน โดยเฉพาะร่วมกันทำบุญตามแต่กำลัง มีแรงก็ช่วยแรง มีเงินก็ช่วยเงิน หรือถ้าไม่มีทั้งเงินและแรง ก็ช่วยเป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน
เมื่อวันมาฆบูชา (28 กพ.53) จังหวัดนครศรีธรรมราชมีงานบุญประเพณีที่สืบทอดกันมายาวนาน ก็คือประเพณีแห่ผ้าขึ้นธาตุ คือการแห่ผ้าพระบฎเวียนรอบพระบรมธาตุ 3 รอบ ก่อนจะนำขึ้นไปห่มรอบพระบรมธาตุ และขณะนี้ทางการพยายามผลักดันวัดพระมหาธาตุนครศรีธรรมราชขึ้นเป็นมรดกโลก ก็มีการจัดประเพณีนี้ขึ้นอย่างยิ่งใหญ่
แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นกับครอบครัวข้าพเจ้าก็คือ ยิ่งประเพณีใหญ่ขึ้นเพียงใด ผู้เฒ่าผู้แก่ก็เข้าร่วมได้ยากขึ้นตามลำดับ ป้าของข้าพเจ้า อายุ 85 ปี เดินไปไหนมาไหนด้วยตัวเองก็ยากพอสมควร พอเข้าร่วมงานที่มีคนแน่นหนาแบบนี้ก็ลำบากล่ะสิ ไม่สามารถเดินแห่ผ้าได้ ลูกพี่ลูกน้องของข้าพเจ้า ซึ่งเป็นลูกสาวคนเล็กของป้าจึงใช้กำลังภายในแบกป้าไว้บนหลังแล้วเดินแห่ผ้าจนครบรอบพระบรมธาตุทั้ง 3 รอบ
รอยยิ้มแห่งความสุข
ตลอดทางที่เดินไปนั้น ได้ยินแต่เสียงสรรเสริญให้พร และกล่าวคำสาธุให้กำลังใจคนที่มีความกตัญญู และกล่าวชื่นชมป้าว่าโชคดีมากที่มีลูกแบบนี้ ป้าก็มีความสุขที่ได้ร่วมบุญประเพณี พวกเราได้ฟังก็ร่วมตื้นตันไปด้วย พี่ของข้าพเจ้าเองก็ยิ้มแก้มปริ รู้สึกมีแรงที่ส่งมาจากผู้คนรอบข้าง ทำให้สามารถแบกป้าต่อไปจนเสร็จ ข้าพเจ้าจึงถ่ายรูปเอาไว้แล้วนำมาแบ่งปันให้เพื่อน ๆ ดูกัน
ข้าพเจ้าคิดว่าที่พี่ของข้าพเจ้าทำแบบนี้ได้ สิ่งสำคัญคือความกตัญญูรู้คุณ ความรู้สึกที่ต้องการทำให้บุพการีมีความสุขที่สุดในวันที่ถือเป็นวันสำคัญวันหนึ่งของผู้เฒ่าผู้แก่บ้านเรา
ในวันนั้น แม้ว่าคนจะแน่นเพียงใด แดดร้อนแค่ไหน ผู้คนรอบข้างที่พบเห็นภาพนี้ต่างก็ยิ้มกว้างกับภาพที่เห็น ทำให้ข้าพเจ้าคิดว่าสิ่งที่พวกเรากระทำลงไป นอกจากทำให้ครอบครัวของข้าพเจ้ามีความสุขแล้ว ยังเผื่อแผ่ให้ผู้คนรอบข้างของเรามีความสุข มีความรู้สึกตื้นตัน ชื่นชม ยินดีไปด้วย ก็นับเป็นการทำบุญที่ครบถ้วนอย่างหนึ่ง ข้าพเจ้าเองก็รู้สึกอิ่มเอมจนเต็มหัวใจเช่นกัน
นับเป็นอีกวันหนึ่งในความทรงจำอันงดงาม ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตและครอบครัว...
พี่ใหญ่เห็นแล้วชื่นใจมีความสุขกับภาพและเรื่องเล่านี้มากๆค่ะ...ขอให้ถ่ายทอดประเพณีดีๆเช่นนี้สืบต่อกันไปนะคะ...สุขสันต์เทศกาลสงกรานต์ค่ะ..
ขอบคุณค่ะ blog นี้ เพิ่งเขียนเสร็จสด ๆ ร้อน ๆ พี่ใหญ่ก็เข้ามาชื่นชม นับเป็นกำลังใจดี ๆ อีกอย่างนึง ชื่นใจจังค่ะ