ฝึกฝน เรียนรู้ สืบทอด ส่งต่อ >> "พ่อครู" วัย 15 ณ โฮงเฮียนสืบสานภูมิปัญญาล้านนา
พ่อครู วัย 15
"พ่อครูน้องปอนด์"
วรษิต จันทร์ศิริ
จาก
ผู้ "เรียนรู้"
สู่
ผู้ "สืบทอด"
ณ โฮงเฮียนสืบสานภูมิปัญญาล้านนา
...
ตอน 4 ขวบ
ดูพี่ฟ้อนก็จำได้ อยากเล่น รู้สึกว่าเราทำแล้วมันสนุกดี
เรียนมาเรื่อยๆ
มาเรียนที่บ้านตา(พ่อครูมานพ ยาระณะ ศิลปินแห่งชาติปี 2542) ทุกเย็น
เรียนมาทีละอย่าง
กลองสะบัดชัยโบราณ
กลองปูเจ
กลองปูจา
สะบัดชัยวิวัฒนาการ
มองเซิง
ตึ่งโนง
ฟ้อนหอก
ฟ้อนดาบ
ผาประทีป
...
จนตอนนี้
ชำนาญทุกอย่าง
...
"คนอื่นอาจจะมองว่าเราแปลกจากเขา
แต่ผมคิดว่าไม่แปลก
คือมันมีพังค์ มีฮิพฮอพ มีบีบอย
แล้วทำไมจะมีฟ้อนเจิงไม่ได้"
...
ตอนนี้
ผมช่วยตาพันสอนที่บ้านตา
สอนที่วัดป่าเส้าน้อย
สอนที่โฮงเฮียนสืบสานภูมิปัญญาล้านนา
คิดว่ามันต้องสอนต่อๆ ไป หยุดไม่ได้ ถ้าหยุดก็คือหาย
ผมไม่อยากให้มันหายไป
ผมไม่อยากให้มันหายไป
ผมไม่อยากให้มันหายไป
ผมไม่อยากให้มันหายไป
...
บทสัมภาษณ์ ของเด็กอายุ 15
ความคิด ของเด็กอายุ 15
ตอนเราอายุ 15
เราทำอะไรอยู่?
...
การ "เรียนรู้" ที่ว่ายิ่งใหญ่แล้ว
การ "สืบทอด" นั้นยิ่งใหญ่และชุ่มชื่นหัวใจจริงๆค่ะ
...
จง เรียนรู้ จง สืบทอด
...
หากการอ่าน blog นี้
ก่อให้เกิดความดีงามใดๆ
ขอหลอมรวมเป็น "กำลังใจ" ให้ "พ่อครูน้องปอนด์" ค่ะ
...
ความเห็น (7)
เรียกว่า Transfer of Learning นี่กินขาด เป็นตัวอย่างที่ดีมากครับ
>..<
ขอบคุณมากที่สุดค่ะ
สู้ๆ
อ. มาเม้นท์ หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ
อยากเริ่มต้นชีวิตแบบ "พ่อครูน้องปอนด์" จัง
อย่างจิงจัง
น้องคนนี้ สุดยอดครับ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆแบบนี้ครับ
มีคนบอกว่า ไม่ต้องถามว่าชีวิตเกิดมาทำไม?
แต่ให้ถามว่า เกิดมาแล้วจะทำอะไร?
น้องปอนด์โชคดีกว่าเราที่รู้สิ่งนั้นก่อน
เพียงแค่นั้นเอง
ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจผมนะครับ ตอนนี้ปอนอายุ 17 ปีแล้ว ก็ยังมุ่งมั่น สืบทอด ถ่ายทอด และพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆครับ จนมาถึงเมื่อวันที่ 9 เมษายน 2554 ที่ผ่านมานี้ผมได้"รางวัลชนะเลิศการแข่งขันกลองสะบัดชัย รางวัลพระราชทานสมเด็จพระเทพ" แล้วครับ ผมขอเป็นกำลังใจให้กับผู้ที่กำลังสืบทอด ถ่ายทอด ศิลปะวัฒนะธรรมไทยนะครับ ขอให้ทำต่อไป ไปเรื่อยๆ เพราะถ้าหากหยุกเมื่อไหร่ ความงามขอเมืองไทยเราก็จะหมดลง เมื่อนั้นครับ : )