เมื่อผู้ชายตรอมใจ-->ผู้หญิงต้องเติมใจ-->สุดท้ายก็เต็มใจ
เมื่อเราพูดถึงความเต็มใจ นั้น เป็นอย่างไรและเกิดจากอะไรล่ะ ? ความเต็มใจก็เกิดจากการเติมใจนั่นเอง(ต่างคนเติมใจให้กันเติมใจซึ้งกันจนเต็ม zzzz...)
เมื่อคนเราหมั่นเติมใจให้กัน ความเต็มใจก็ต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้นกับคนในองค์กรล่ะ คุณเติมใจให้พวกเค้ารึยัง เพราะเราไม่สามารถอยู่ในโลกนี้คนเดียวได้ ชีวิตเราต้องเกี่ยวข้องกับคนอื่น แล้วเราจะบริหารคนในองค์กรโดยการเติมใจได้อย่างไรล่ะ?
เรามีเคสดีดีมาฝากเพื่อนๆเกี่ยวกับการเติมใจให้กับผู้ชายที่อยู่ในองค์กรของเรา
คือ เรามีพนักงานผู้ชาย ชื่อน้าชาติ แกเป็นคนเงียบง่ายๆไม่เคยบ่นอะไร ให้ทำงานอะไรแกก็ทำ แล้วเป็นคนที่ทำงานดีมาก
เวลาที่เราให้แกทำงานเล็กๆน้อย เช่น ทำชั้นวางของ หรือที่ห้อยเครื่องประดับที่ทำจากไม้ น้าชาติแกก็ทำได้สวยมาก จนเราก็ไม่รู้จะตอบแทนแกยังไง
เราก็เลยอาศัยว่า เวลาที่เรากลับจากขอนแก่น
เราก็ซื้อขนมไปฝากแก และพนักงานสาวคนอื่นๆ
เพราะเราก็ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆน้อย และด้วยความที่น้าชาติเป็นคนทำงานดี
ป๋าก็เลยจะชอบมอบหมายงานให้แกทำงานอยู่เรื่อย แต่น้าชาติแกก็ไม่ว่า
หรือบ่นอะไรเลย เป็นคนที่ดีมาก คนนึงเลยล่ะ
แล้วเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้ว ก็เกิดเรื่อง งานเข้าซะงั้น คือ ป๋าให้น้าชาติ ไปทำงานในฟาร์มหมู ซึ่งไม่ใช่หน้าที่ของน้าชาติโดยตรง แกก็เลยน้อยใจว่าป๋าทำไมต้องใช้แต่แกทำงาน ทำไมไม่ให้คนอื่นทำบ้าง
แต่ป๋าเองกลับคิดว่าที่ให้น้าชาติทำงาน เพราะทำงานดี ป๋าแกก็เลยให้ช่วย พูดง่ายๆว่า ต่างคนต่างเข้าใจกันผิด 
น้าชาติก็เลยบอกป๋าว่า เพื่อความสบายใจ แกจะขอออกจากงาน
เพราะแกทนทำงานที่ป๋าสั่งไม่ได้
และเราก็เกือบเสียพนักงานดีดีไปหนึ่งคน จนกระทั่งเรากลับมาที่บ้าน
และกำลังจะถามว่า น้าชาติอยู่ไหน แต่ก็รู้ว่าออกแล้ว เราก็ตกใจมาก เพราะเสียดายว่าเราต้องเสียพนักงานดีดีอีกแล้วหรอ
แต่ป้าแว่นก็บอกว่า น้าชาติก็บ่นอยู่ว่า เราจะว่ายังไงที่แกออก เพราะแกบอกว่า ชอบทำงานกับเรา ว่าเราใจดี ใจจริงแกก็ไม่อยากออก
เย็นวันนั้น น้าชาติก็เลยมาคุยกับเรา และก็สาธยายให้ฟัง
เราก็เลยถามแกว่า
น้าชาติ ยังอยากทำงานที่นี่อยู่มั้ย แต่ถ้าถามบุ้ง หรือ คนอื่นก็ไม่อยากให้น้าชาติออกหรอก ที่ถามเพราะว่า ถ้าคนเราไม่สบายใจที่จะทำงานแล้ว ฝืนทำต่อไปก็จะไม่มีความสุขป่าวๆ
ใจจริง น้าก็ไม่อยากออกหรอก แต่แค่น้อยใจป๋าเท่านั้นเอง
ก็นั่นแหละ เพราะแต่ก่อนน้าชาติไม่เคยเถียงป๋าไง ป๋าก็เลยไม่คุ้นเคนที่น้าชาติเถียงแก เพราะฉะนั้นมีอะไรก็พูดเลย งานไหนทำได้ก็ทำงานไหนทำไม่ได้ก็บอกป๋าแกไปเท่านั้นเอง เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาคุยกับป๋าละกัน
และเราก็รักษาพนักงานที่ดีดี ให้อยู่กับองค์กรต่อไปได้
สรุปก็คือ ผู้ชาย จะเป็นคนที่ไม่ค่อยซับซ้อนทางความคิดมากนัก ตัดสินใจปุบปับ มีอะไรก็พูดตรงๆเลย จึงทำให้บางครั้ง ผู้ชายก็จะคุยกันไม่ค่อยได้ 
แต่ผู้หญิงนั่นแหละที่เป็นคนทำให้เรื่องราวต่างๆนั้นคลี่คลาย
และการที่น้าชาติเป็นคนทั้เติมใจให้กับงาน และ คนรอบข้างตลอด ทุกคนก็เลยเต็มใจที่อยากให้ทำงานร่วมกัน
น้าชาติเติมใจให้ป๋า ป๋าจึงชอบให้งานน้าชาติทำบ่อยๆ และเต็มใจที่จะให้กลับมาทำงานใหม่อีกครั้ง
เราเติมใจให้น้าชาติ แกก็เลยเต็มใจที่จะทำงานให้อย่างไม่ปฏิเสธ และทำได้ดี และเต็มใจที่จะทำงานกับเราต่อไป
แท้จริงแล้ว ความสุขกับงานที่ทำ ความสุขกับบรรยากาศในที่ทำงาน หรือ HAPPINESS WORKPLACE นั้นมีค่ามากกว่า เงินเดือนราคาแพง เพราะคนเรานั้น เงินไม่สามารถซื้อได้หรอก แต่ใจต่างหากล่ะ ที่ซื้อใจได้
หวังว่าเพื่อนๆคงมีความสุขกับงานที่ทำนะค๊ะ จงให้ใจ เติมใจ กับคนรอบข้าง แต่อย่าทำให้เค้าเหล่านั้นตรอมใจ เพราะคุณเองก็คงไม่มีความสุขเช่นกัน
ราตรีสวัสค่ะ ทุกคน
ความเห็น (6)
เห็นด้วย แหมเพลงเพราะจัง
หวัดดีค่า คุณ k-kukiat ยินดีค่ะ ขอบคุณค่ะ ถ้าสนใจเพลงก็ลองเข้าไปทำได้ใน side.com นะค๊ะ
สบายใจนะ
แวะมาทักทาย
ฟังเพลง
ทุกคนไม่เหมือนกานเพราะต่างยืนคนละจุด
thank you very much RC.
you're right .i think so
ไม่น่าเชื่อว่า จะมีเรื่องแบบเดียวกัน เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลพี่จรรย์ เหมือนกัน แค่ย้ายแผนก เพราะต้องการคนเก่งๆ ไปช่วยเท่านั้นเป็นเรื่อง ลาออกเหมือนกัน ต้องปะเหลาะกันแทบแย่ (ถ้าออกจริงๆ ก็ลำบาก ถามแล้วไม่มีที่ไป เพราะ เป็นลูกจ้าง อายุ 50 กว่าแล้ว)
หวัดดีค่าพี่จรรย์ ใช่แล้วเราก็ต้องหัดเติมใจให้กันเพื่อรักษาคนดีไว้
ขอบคุณมากๆค่ะ