ตั้งจิต ตั้งใจ "ตั้งกาย..."

บรรพบุรุษของเราต่อสู้ ยืดหยัดจากที่เคยมีกระดูกสันหลังขนานอยู่กับพื้นจนกระทั่งปรับเปลี่ยนมาเป็นเราที่มีกระดูกสันหลังตั้งฉากอยู่กับพื้นได้

แต่นักวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันกลับใช้ความรู้ ความสามารถนำพาเรากลับลงไปนอน กลับเข้าสู่ยุคมืดแห่งการพัฒนา นำพามนุษย์ให้กลับกลายเป็นสิ่งมีชีวิตกระดูกสันหลังราบและขนานกับพื้นเหมือนดั่งเดิม

วันนี้เราซื่อสัตย์ต่อบรรพบุรุษของเราหรือไม่กับสิ่งที่ท่านได้ต่อสู้และนำร่างกายมนุษย์สู่ "พัฒนาการ"

วันนี้เทคโนโลยีได้พัฒนาการเราให้กลับไปสู่จุดเดิม โดยสร้างค่านิยมว่าการนอนหลับคือการพักผ่อนที่ดีที่สุด

ครั้งก่อนผมเคยต่อสู้กับการไม่ได้นอน (หลังไม่ติดพื้น) เป็นเวลา 3 เดือนติดต่อกัน ก็ปรากฎว่า "ไม่ตาย" เมื่อไม่นอน (1)

แต่ในขณะนั้นเองต้องต่อสู้กับความคิดทางโลกทั้งหลายที่มารุมเร้าว่า "ไม่นอนแล้วจะตาย"

ที่จริงแล้วร่างกายมนุษย์นี้มหัศจรรย์ ทำได้ สู้ได้ "ยืนหยัด" ได้ แต่ทว่า ความรู้ที่ปนเปื้อนด้วยผลประโยชน์ของนักธุรกิจก็ดี หรือนักวิชาการที่หวังผลประโยชน์ทางวิชาการของตนเองก็ดี ได้สร้างค่านิยมที่หมักหมม จนทำให้จิตใจของเรา "เชื่อ" ในวิวัฒนาการทางคำพูดเหล่านั้น

การจับจังหวะชีวิตที่พอดี กับการยืน เดิน นั่ง นอนที่พอเหมาะ จะทำให้อัตภาพร่างกายอันประเสริฐที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนานี้ สามารถจัดสรร ปันส่วนไปเพื่อทำความดี และเสียสละอย่างที่มนุษย์ทุกผู้ ทุกคนควรจะเป็น

การนอนถึงแม้นจะสบาย แต่ความสบายนั้นหรือจะจีรัง ยั่งยืน และ "ถาวร"

นอนมาก ก็ต้องยิ่ง “นอนมาก...!” Sleeping a lot more sleep  นอนกันทั้งปี ทั้งชาติ

ขอจงฝืนใจ ต่อสู้กับความรู้เรื่องการพักผ่อนด้วยการหลับนอนที่เข้ามาถาโถม เพื่อจรรโลงโลกนี้ด้วยสองมือและสองเท้าที่ย่างก้าวพากระดูกสันหลังที่ตั้งตรง

ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้นอน ตอนตายได้นอนแน่ และ "นอนนาน"

การพักผ่อนที่ดีที่สุด คือ พักผ่อนด้วย “ความดี...” นำร่างกายนี้มาทำความดีและ "เสียสละ"

เสียสละเวลานอนคนละนิดแล้วมาร่วมกันมอบสิ่งดี ๆ ให้โลกใบนี้ด้วยการกระทำดี

โลกใบนี้จะยืนหยัดอยู่ได้ด้วยคนที่หยัดยืนอยู่คู่โลก เมื่อใดคนดีแต่ล้มตัวลงนอน เห็นดี เห็นงามกับการพักผ่อน โลกใบนี้ก็ถึงคราวต้อง "ล้มหมอน นอนเสื่อ..."

มนุษย “ชาติ” (Human “Birth Decay Suffer and Death”) อีกนรชาติที่วางวาย ทั้งกุญชร ภมรทั้งหลายถึงคราวตายไร้กรรมดี

กุศลกรรมพึงเร่งทำ ขวนขวายเถิด ชีวิตนี้จักพริ้งเพลิด สุดประเสริฐด้วยใจกาย

ตั้งจิต ตั้งใจ ตั้งตัว ตั้งกาย อย่าปล่อยให้ล้ม นอนซะ ระทวยทม ขมขื่นอยู่บนฟูก เบาะ เมาะ หมอน

ตั้งจิต ตั้งกายเถิด ชีวิตนี้จักไม่เสียชาติเกิด  มนุษย์ที่ได้ชื่อว่าเลิศอย่า "เอิ้ดเลิด" กับการนอน...

---

ที่มาจากบันทึก วิวัฒนาการกับ "การนอน..."

[อ.ดร.วรกาญจน์]

ขอบคุณนะครับสำหรับบทความดี ๆ ที่ท่านได้แสดงความคิดเห็นไว้นะครับ สำหรับผมขอแสดงความคิดเห็นเสริมด้วยว่า

ก่อนที่เราจะนอนหลับไปอย่างที่ไม่มีการตื่นแล้ว เราต้องทำหน้าที่ทุกอย่างให้ดีที่สุด เช่น หากเราเป็นลูกก็ต้องกตัญญูกับ

คุณพ่อ คุณแม่ และผู้มีพระคุณทุกท่าน ทางภาคอีสานของเรา จึงใช้คำเรียกเพราะ ๆ ว่าพ่อแม่ครูบาอาจารย์ กตัญญูกับ

ประเทศของเรา และต้องหน้าที่ทุกอย่างให้ดีที่สุดและสมบูรณ์กับการที่เราได้ตื่นขึ้นมาบนโลกใบนี้ เราควรทำหน้าที่ให้

เป็นประโยชน์กับโลกของเรานี้นะครับ ผมมีข้อแสดงธรรมของพระคุณหลวงปู่สิม พุทธจาโร ที่เป็นเคารพของผม ท่าน

ได้กล่าวว่า พวกเราควรคำนึงถึงความตายให้ได้ตลอดเวลาและทุกลมหายใจ และมั่นสร้างดีให้ได้ตลอดเวลาด้วย เพราะ

เราอาจตายได้ตลอดเวลา สอดคล้องกับการทำหน้าที่ที่ดีที่สุดของเรา ก่อนที่เราจะหลับไปอย่างสมบูรณ์ครับ