๕๑๗.เพื่อนสนิท "บัวพิมพ์"

"เพื่อนสนิท" ที่ได้เล่ามาหลายบันทึกแล้วนั้น บางคนก็คบกันชั่วระยะเวลาหนึ่งแต่ถือว่าเราสนิทสนมกัน สามารถเข้าใจและไว้วางใจกัน รับทราบเรื่องราวของกันและกันไม่มีปิดบัง บางคนติดต่อกันตลอดมาถึงทุกวันนี้ เหตุการณ์ที่ทำให้เราจากกันก็มาจากหน้าที่ การงานและความเปลี่ยนแปลงในชีวิตส่วนตัว แต่ความหลังความประทับใจนั้นฉันไม่เคยลืมเพื่อน

"บัวพิมพ์" เป็นเพื่อนรุ่นพี่ฉันเรียกเขาว่าพี่บัว ใคร ๆ จะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าบัวพิมพ์และฉันไม่น่าจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้ ฉันรู้จักกับบัวพิมพ์ที่ร้านตัดเสื้อหน้าปากซอย.. บนถนนลาดพร้าว เธอมีอาชีพขับมอร์เตอร์ไซค์รับจ้าง ท่าทางคล้ายทอม แต่นิสัยไม่ใช่ทอม นับตั้งแต่วันนั้นบัวพิมพ์จึงรับส่งฉันจากเก็บเงินเป็นไม่เก็บเงิน และมาถึงขั้นคุยกันได้หลายเรื่องรวมทั้งเรื่องราวของชีวิตและคบกันเป็นเพื่อน

เธอมาจากครอบครัวรับจ้างทำสวนที่บางบัวทอง เป็นครอบครัวที่ค่อนข้างยากจน ทำให้เธอได้เรียนหนังสือในโรงเรียนเพียงชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ ความยากจนทำให้ขาดโรงเรียน เนื่องจากขาดเรียนไปรับจ้าง เธออ่านและเขียนได้เล็กน้อย

เมื่อเธออายุได้ ๑๘ ปี เธอไปทำอาชีพขายบริการให้คนต่างชาติ ทำให้มีลูกสาวกับหนุ่มญี่ปุ่นติดท้องมา ๑ คน หน้าตาน่ารักเหมือนเด็กญี่ปุ่น ต่อมาเธอมีสามีเป็นชาวสเปน มีลูกชายอีก ๑ คน แรก ๆ สามีคนที่สองส่งเสีย ภายหลังเงียบหายไป

เมื่อลูก ๆ โตถึงวัยเข้าเรียน เธอได้นำลูกไปเข้าโรงเรียน และจ้างคนเลี้ยงเหมือนเดิม เธอพาฉันไปเยี่ยมลูก ๆ ซึ่งจ้างเลี้ยงอยู่ในซอยหลังสถานีตำรวจลุมพินี ซึ่งตอนนั้นคล้าย ๆ กับชุมชนแออัด ลูก ๆ ของเธอทั้งสองคนดื้อและซนแบบเด็กขาดการอบรมเลี้ยงดูที่ดี

ภายหลังฉันลาออกจากงานและไปสอบรับราชการที่บ้านเกิดคือพิษณุโลก ทำให้เราขาดการติดต่อกัน วันหนึ่งเธอดั้นด้นไปหาฉันที่โรงเรียนบ้านนอก ฉันตกใจและแปลกใจมาก ปัญหาของเธอก็คือความเป็นห่วงลูกที่ตกอยู่ในกลุ่มเสี่ยง โดยเพาะลูกชายอายุ ๕ ขวบถูกล่อลวงไปขายบริการให้ต่างชาติ ส่วนลูกสาวก็กลัวว่าจะถูกล่วงละเมิดทางเพศเหมือนเด็กแถวนั้นหลาย ๆ คน

ฉันจึงรับลูกชายเธอมาเลี้ยงดูและเข้าเรียนในโรงเรียนที่ฉันสอนอยู่ ตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ เมื่ออายุได้ ๖ ขวบ เด็กอยู่กับฉันถึง ๓ ปี ระหว่างนั้นเธอได้สามีคนใหม่เป็นชาวนอร์เวย์ เธอจึงมารับลูกเพื่อที่จะไปอยู่นอร์เวย์ด้วยกัน ส่วนลูกสาวพ่อชาวญี่ปุ่นมารับไปอยู่ที่ญี่ปุ่น ในปีแรกติดต่อมาสม่ำเสมอ แต่ภายหลังห่างหายไปจนทุกวันนี้ ปัจจุบันถ้าจิมมีมีชีวิตอยู่อายุ ๒๖ ปี

ฉันเคยไปติดตามที่อำเภอบางบัวทอง สภาพพื้นที่เปลี่ยนไปมากแทบจำไม่ได้ ไม่มีใครได้รับข่าวของบุคคลในครอบครัวนี้อย่างแน่ชัด เพียงแต่ข้อมูลคร่าว ๆว่า "พี่น้องของบัวพิมพ์ไม่ว่าหญิงหรือชายไปใช้ชีวิตอยู่ในคุก คดีลักขโมยและยาเสพติด" เรื่องนี้บัวพิมพ์เคยเล่าให้ฉันฟังเสมอว่าพ่อ แม่พี่น้องเป็นคนขี้ลักขี้ขโมย แต่เธอนั้นไม่มีนิสัยแบบนี้

บัวพิมพ์ มีจิตใจสูงแม้ว่าเรียนมาน้อย เป็นคนมีน้ำใสใจจริง เอื้อเฟื้อเสียสละ พูดตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม มีการตัดสินใจรวดเร็ว มีเหตุมีผลและมีน้ำใจ สิ่งใดที่ฉันลำบากขัดสนบัวพิมพ์จะให้ความช่วยเหลือฉันทันทีโดยไม่หวังค่าตอบแทน รวมทั้งการปกป้องความปลอดภัยรอรับรอส่งเมื่อฉันไปและกลับจากงาน และบัวพิมพ์ปฏิบัติดีต่อคนรอบข้างและสังคมเสมอ เช่นใครอยากจ่ายค่าโดยสารเข้าออกในซอยเท่าไรก็ได้ ไม่จ่ายก็ไม่เป็นไรรอจ่ายเที่ยวหน้าก็ได้..."บัวพิมพ์คือเพื่อน"

http://images.google.co.th/imglanding?q

เขียนใน GotoKnow โดย คิม นพวรรณ
ใน คิม นพวรรณ

คำสำคัญ (Tags): #ครูคิม เพื่อนสนิท บัวพิมพ์#นพวรรณ

หมายเลขบันทึก: 348970เขียนเมื่อ 2 เมษายน 2010 07:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 มิถุนายน 2012 02:22 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน