พี่มียา ที่กระท่อม สมุนไพร
กินช่วยได้ ใบบัวบก อกหายช้ำ
ฟ้าทะลายโจร ก็ช่วยให้ คลายระกำ
ไม่ต้องจำ รอยแล่ แผลหัวใจ
ก่อนจะเริ่ม ต้นใหม่ ได้ทางแก้
หมั่นทาแผล ด้วยว่าน สารใสใส
เนื้อละม้าย คล้ายวุ้น ชุ่มชื่นใน
เบิกบานใจ หารักใหม่ ไม่กังวล
คงสงสาร แต่สาวเจ้า ที่พี่ตัด
หันสบัด หน้าเดิน เมินไม่สน
คงจะร้าว ราญใจ ไม่ผ่อนปรน
เศร้าเหลือทน จนใจมัว ตัวระบม
คงต้องใช้ เวลา ที่มีอยู่
หาทางสู้ กู้จิตใหม่ คลายขื่นขม
คงต้องฝืน ใจจำ ช้ำตรอมตรม
คงต้องข่ม ใจลา น้ำตาริน.....
( หัดแต่งน่ะ... แก้กลอนกับครูเพลงครั้งแรก นึกเสียดายกลัวจะหาย เลยเก็บมาลง...)
แต่งเก่งแล้วน่ะแต่บ่อยๆสิครับ ขอบคุณครับ