ความดีที่ควรค่าแก่การรักษา

เสร็จงานปฏิบัติธรรมแล้วก็ต้องอำลาพาจากกันไปตามทาง คิดถึงคำคมที่ว่า “ไม่มีงานเลี้ยงไดไม่เลิกรา, มีพบต้องมีจาก” จากที่เคยมีผู้ประพฤติปฏิบัติธรรมกว่า ๒๐๐ แต่มาวันนี้มันดูจืดจางไปเลย

ตามธรรมดาคนเคยอยู่ด้วยกันแต่อยู่ๆก็จากกันไปย่อมต้องคิดถึงกันบ้าง อันเป็นปกติวิสัยของเราผู้ยังข้องอยู่ในวัฎฏสงสาร แม้แต่สัตว์ดิรัจฉานเมื่อเวลาพบหรือจากยังแสดงอาการเลย ไฉนเลยมนุษย์อย่างเราท่านจะทำเหมือนไม่มีความรู้สึกได้ ยกเว้นแต่บัณฑิตที่สามารถควบคุมความรู้สึกไม่ให้แสดงออกมาทางกายวาจา แต่ทางใจก็ยังต้องรับรู้อยู่นั่นเอง

บรรยากาศที่ตลบอลอวลไปด้วยกลิ่นแห่งคุณงามความดี ศีล ธรรม พอดีๆอย่างนี้ทำให้ผมทำใจยากอย่างยิ่งในอันที่จะไม่แสดงความรู้สึกออกมาให้คุณโยมหลายๆท่านได้เห็น ต้องพยายามข่มใจทำสีหน้าให้เป็นปกติเพื่อรักษาภาพของพุทธสาวกที่เป็นผู้นำทางด้านจิตวิญญาณ เพราะถ้าแม้นผู้นำยังหวั่นไหวไฉนเลยผู้ตามไม่อาจไขว้เขวได้

 

ความอาลัยอาวรณ์ที่ว่านี้ก็ยังไม่ครอบคลุมถึงบางท่านที่ยังมีสิ่งอื่นให้เป็นห่วงมากกว่า คงนึกออกว่าบางท่านนั้นแต่งกระเป๋าตั้งแต่กลางคืนเลยทีเดียว ทั้งๆที่เวลาเลิกจริงๆก็ประกาศให้ทราบว่าเป็นตอนบ่ายๆของอีกวันแล้วก็ตาม กิจกรรมใดๆก็ดีมีสิ่งสองอย่างที่ไม่ค่อยเปลี่ยนก็คือ ๑) เวลาไปนั้นอยากไปให้ถึงเร็วๆ ๒)เวลากลับยังอยากกลับเร็วด้วย บางท่านจึงไม่มีจิตใจที่จะรับอารมณ์อันอ่อนไหวสวยงามตรงนี้ได้ทัน จึงเห็นได้ว่าบางท่านก็ร้องให้น้ำตาเหมือนสายน้ำที่ไม่เคยแห้ง แต่ส่วนบางท่านก็กระสับกระส่ายรอเวลาที่จะกลับท่าเดียวดังนี้

ตอนอำลามีการร้องสารพันที่เป็นคำประพันธ์ของชาวพื้นบ้านเพื่อแสดงให้เห็นถึงความรักความอาลัยต่อคุณงามความดีที่มีอยู่ตลอดสิบวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพรรณนาถึงพระรัตนตรัยแก้วของบทสารพันนั้น ทำให้จิตใจของทุกท่านในที่ประชุมสั่นไหวเหมือนคลื่นเมื่อยามต้องลมละเลยเป็นละลอกกระทบฝั่ง

โอ้....พระองค์ผู้เป็นเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ ผู้ยอมอุทิศชีวิตทั้งชีวิตเพื่อมนุษย์ที่ท่านรักยิ่งกว่าไฉนพระองค์จึงด่วนมาจากไปก่อนเสียเล่า......ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่ได้เพราะพระองค์เมื่อพระองค์ไม่ได้มีแล้ว ข้าพระองค์จะอยู่อย่างไร?

หากว่าแม้พระองค์จะคืนชีพมาได้แล้วไซร้ หรือหากว่าถ้าพระองค์จะอยู่สุขพระเกษมอย่างไร ข้าพระองค์พร้อมทั้งเหล่ามนุษย์ขอยอมแลกด้วยชีวิต เหมือนความรักความเทิดทูนบูชาของสยามประชาราษฎร์ที่มีต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเลยทีเดียว เพราะเหตุที่ว่าถ้าพระองค์ยังอยู่แม้พระองค์เดียวก็ยังมีประโยชน์ต่อโลกมากมาย มีประโยชน์มากกว่าข้าพระองค์ทั้งหลาย เปรียบเหมือนมณีนิลเมื่อนำมาเทียบกับเม็ดทรายเลยทีเดียว ถ้าแม้นหากแลกได้ข้าพระองค์ขอยอมถวายชีวิตนี้แด่พระองค์ เพื่อดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์แห่งความดีตลอดกาลและนาน

นี่คงไม่ใช่การปฏิญาณตนต่อหน้าพระที่หรอก เพราะการกระทำแบบนั้นกระทำแต่ปากเพื่อเป็นพิธีเท่านั้นหาความตั้งใจทำเหมือนวาจาที่เปล่งออกมาไม่ แต่นี่คือการกระทำด้วยความตั้งใจจริงของชาวบ้านนอกคอกนาตามอุดมการณ์อันจะพึงกระทำได้ด้วยกำลังแห่ง (เมื่อเปรียบกำลังมักเปรียบกับกำลังของบุรุษ) บุรุษที่ยังมีลมหายใจอยู่อย่างเต็มที่ ด้วยการค่อยๆก้าวเดินไปทีละก้าวสู่จุดประสงค์เหมือนเต่าเดินไปสู่เส้นชัย ก็ยังดีกว่ากระต่ายป่าเอาแต่นอนคอยดูหมิ่นผู้คน

ด้วยหวังว่า “เมื่อไดธรรมทั้งหลายปรากฏแก่พราหมณ์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้นความสงสัยทั้งปวงของพราหมณ์นั้น ย่อมสิ้นไป เพราะมารู้แจ้งธรรมว่าเกิดแต่เหตุ”

“เมื่อไดธรรมทั้งหลายปรากฏแก่พราหมณ์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้นความสงสัยทั้งปวงของพราหมณ์นั้น ย่อมสิ้นไป เพราะได้รู้ความสิ้นไปแห่งปัจจัยทั้งหลาย”

“เมื่อไดธรรมทั้งหลายปรากฏแก่พราหมณ์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้น พราหมณ์ย่อมกำจัดมารและเสนามารเสียได้ ดุจพระอาทิตย์อุทัยกำจัดมืดให้สว่างฉะนั้น”

หวังเป็นอย่างยิ่งว่าความดีความพอดีเหล่านี้จะสามารถปรากฏชัดแก่พราหมณ์ได้ เหมือนดังแก้ววิเศษที่ปรากฏแก่สายตาเมื่อพระอาทิตย์อุทัยขึ้นแล้วความสว่างก็ส่องประกายแสงของแก้วให้ปรากฏแก่สายตาของชาวโลกนะครับ

ในยามที่การเมืองเป็นอยู่อย่างที่เห็นนี้ขอเอาโคลงมาลงสู่สายตาท่านเพื่อกำลังใจอีกหลายๆดวงที่หดหู่ให้ลุกขึ้นมาต่อสู้เผื่อความดี ความพอดี ธรรมะ ธรรมชาติอันแสนจะบริสุทธิ์นี้ให้ยืนยงสถาพรสืบไป และเพื่อต้องการสื่อถึงคุณค่าของความดีงามแท้ว่าสมควรที่เราจะรักษาไว้เพียงไร โดยเฉพาะธรรมอันเป็นธรรมอย่างยิ่งคือความสงบ

ผมขอลาจากในคืนนี้ด้วยคำโคลงสุภาสิต พรุ่งนี้วันพระขอท่านที่รักอย่างประมาทพระธรรมโปรดรักษาไว้ซึ่งพวกเราทั้งหลายด้วยเทอญ..........

ฟ้าสักแสนฟ้า             จะฝ่าฟ้า

ฝนสักแสนฝน           จะฝ่าฝน

ชนกว้างหนักหนา    จะฝ่าชน

ไฟโพลงพุ่งล้น           จะฝ่าไป

เขาข้ามเขตคาม      จะข้ามเขา

ความดีนี่เรา              จะฝันใฝ่

แม้ใจบิดเบือน          จะเตือนใจ

ลมแรงเท่าไหร่          จะต้านลม

[ณัฐรดา]

นมัสการเจ้าค่ะ

มาชมเรื่องราว

ของชาวพุทธ

ให้ชื่นใจ

นมัสการลา

[วราภรณ์]

• กราบนมัสการ   ท่านปัญญาวโร
• มาอนุโมทนาบุญกับเหล่าพุทธสาวกผู้มีความเพียร...
• ชีวิตที่เวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏล้วนประสบชะตากรรม  พบ  พราก จาก  เจอ
  แล้วแต่วาสนาที่สั่งสมดลให้มาประสบ...
• อ่านแล้วก็มองเห็นหลักสัจธรรมในชีวิต อนิจจัง  ทุกขัง  อนัตตา
• กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ

[เบดูอิน]

ขอบพระคุณพระคุณเจ้ามากนะครับ