นัดกับเด็ก
เมื่อครั้งเรียนอยู่มัธยม ฉันตั้งปนิธานแน่วแน่ ว่าชาตินี้ฉันจะไม่เป็นครู ด้วยเหตุผลที่ฉันเป็นคนขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก ไม่กล้าเป็นผู้นำใดๆทั้งสิ้น แต่ถ้าจำเป็นต้องทำฉันก็ทำได้
มีคำกล่าวว่า "เกลียดสิ่งไหน มักได้สิ่งนั้น" มันคงจริง เมื่อฉันต้องเข้าเป็นนักเรียนพยาบาล วันแรกที่ฉันขึ้นฝึกงานบนหอผู้ป่วย คือ ต้องสอนสุขศึกษาแก่ผู้ป่วยและญาติ ทำไมฟ้าต้องแกล้งฉันด้วย ฉันอุตส่าห์หลีกหนีจากการสอน แล้วทำไมฉันต้องมาพานพบประสบเจอ เมื่อรวบรวมความกล้าต้องออกไปพูดต่อหน้าคนอื่นที่เคยรู้จักมาก่อน จำนวนมาก ทำไมเวลามันช่างเคลื่อนช้า วันนั้นทั้งวันอากาศก็ไม่ได้ร้อนจัด ทำไม่เหงื่อออกโทรมกายฉันได้มากมายแทบจะเปียกทั้งตัว เลือดสูบฉีดขึ้นใบหน้า สัมผัสได้ด้วยความรู้สึกว่าร้อนวูบวาบทั้งใบหน้า เหมือนใบหน้ากระตุกตามการเต้นของจังหวะหัวใจ
นับแต่นั้นเป็นต้นมา พวกเราเหล่านักเรียนพยาบาลก็ต้องมีกิจกรรมการสอนให้ความรู้สุขศึกษาแก่ผู้ป่วยและญาตเป็นประจำ รวมทั้งผลิตสื่อในการสอนเอง จนฉันไม่รู้ว่า ความกลัว ความตื่นเต้น ความอายมันได้หายลาจากไปจากฉันตั้งแต่เมื่อไร จนทำให้เรื่องการสอนของฉันมันง่ายและไม่มีความรู้สึกดังกล่าวอีกเลย กลับแปรเปลี่ยนมีความสุขทุกครั้งที่ได้ให้ความรู้ที่ถูกต้องแก่ผู้ป่วยและญาติ
"เพื่อน วันที่ 22 นี้ว่างเปล่า" วันนี้เพื่อนจอมยุ่งของฉัน เลียบเคียงถาม
"มีอะไรรึเปล่า" ฉันถามกลับด้วยความสงสัย ถ้าเพื่อนถามแบบนี้ ไม่นัดกันกินข้าวมื้อกลางวันอันแสนวิเศษ ไม่ก็นัดประชุมอะไรสักอย่าง เพราะเรามีกิจกรรมในทีมเดียวกันหลายทีม
"จะนัดไปเจอเด็กหน่อย" เพื่อนตอบ
"เด็กอะไรเหรอ" ฉันถามด้วยความอยากรู้
"เด็กประถม ชั้น ป.4 ได้รับการประสานงานจากครูที่โรงเรียนแก่งคอยให้สอนสุขษาเด็ก ป.4 เรื่องการป้องกันไข้หวัดสายพันธ์ใหม่" เพื่อนของฉันได้อธบายต่อ
"อ้าวเด็กประถม ทำไมจัดที่โรงเรียนมัธยม" ฉันถามด้วยความสงสัย
"โรงเรียนประถม แต่อาจารย์โรงเรียนแก่งคอยเค้ารับสอน จำนวนมากอยู่" เพื่อนตอบเป็นประโยคสุดท้ย
หลังคุยรายละเอียด และตอบตกลงกับเพื่อนฉันไปแล้ว จึงคิดว่าจะสอนอย่างไรให้เด็กเล็กๆไม่น่าเบื่อ และจำไปปฏิบัติได้ เด็กๆคงไม่มีสมาธิพอที่ดูการนำเสนอของพวกเราแบบหน้าชั้นเรียนแน่ เป็นโจทย์ที่ท้าทายสำหรับฉัน มาลองคิดดูว่าจะใช้วิธีแสดงเหมือนการ์ตูนให้เด็กดู แล้วเน้นบางประเด็นที่เราต้องการสือ หรือจะให้ดูเป็นหนังการ์ตูน ซึ่งฉันก็เห็นว่า สื่อเรื่องไข้หวัดสายพันธ์ใหม่ 2009 ก็มีมากแล้ว ในใจฉันยังคงคิดว่าจะสอนโดยใช้สื่อแบบใด
- ใช้การแสดงเหมือนแสดงละครเวที ให้เด็กจำง่ายๆน่าจะดีกว่า และนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ เชื่อว่าเด็กๆวัยนี้คงชอบดูการ์ตูนกัน แต่เด็ก ป.4 บางคนฉันก็เห็นว่าโตมากแล้ว ทำให้ฉันต้องกลับไปถามเด็กแถวบ้านว่าเด็กวัยนี้เค้าสนใจอะไรกัน ถ้าเป็นเพลง จะเป็นเพลงแนวไหน ถ้าเป็นดาราใครคือขวัญใจวัยเค้า ถ้าดูหนังเค้าชอบแบบไหน การ์ตูนอะไรที่พวกเค้าชอบดูแนวไหน
- จะนำการ์ตูนหรือหนังที่เค้าชอบดู แล้วนำมาตัดต่อเอง แล้วใส่เสียงพากย์ของเราเอง แต่กรณีนี้สงสัยอาจจะไม่ทัน เพราะช่วงตัดต่อใส่เสียงต้องใช้เวลาและสมาธิอย่างมาก
ที่คิดวางแผนทั้งหมดหวังเพียงว่าจะให้เด็กๆมีความสุขสนุกสนานกับการฟังวิชาการที่ไม่เหมือนวิชาการ และจำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ รวมถึงไปบอกคนในครอบครัวได้
จะเห็นว่านักบริการด้านสุขภาพอย่างพวกเราอาจจะคล้ายกับอาชีพครู แต่ความรู้ทีให้จะเป็นความรู้ด้านสุขภาพ บางครั้งรวมถึงทักษะการใช้ชีวิต ฯลฯ ฉันคิดว่าทุกคนที่อยู่รอบตัวเราคือครู รวมถึงตัวเราเองอาจจะเป็นครู
กัลยาณมิตรท่านใด มีความคิดเห็นที่จะเสนอแนะ ยินดีน้อมรับฟังด้วยความยินดียิ่งค่ะ...ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
ความเห็น (12)
สวัสดีครับ คุณน้ำชา
เขาสัมภาษณ์ผู้สอบบบรจุครู เขาจะถามถ้าไม่ได้เป็นครูจะประกอบอาชีพอะไร
คำตอบที่จะสอบได้ คือ เป็นหมอ เป็นพยาบาลครับ เพราะต้องสอนคนเหมือนกัน
คนไม่ได้เรียนรครู อาจสอนได้ดีกว่าคนเรียนครูก็ได้ อยู่ที่ทักษะการถ่ายทอดครับ
ทานขนมก่อนนะคะ
..สรุป..พยาบาลรักเด็ก..เด็กรักครู..ครูรักพยาบาลค่ะ..
และ..ทุกคนรักประเทศไทยค่ะ..
เพิ่มความสดชื่นน่ะค่ะ..
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านเรื่องราวค่ะ
ขอบคุณนะคะ^__^
สวัสดีค่ะ อ.พรชัย
เป็นความรู้ใหม่ในการสอบบรรจุครูสำหรับหนูค่ะ
หนูเคยเห็นค่ะ...ครูที่เรียนเก่งแต่ทักษะในการสื่อสารหรือการสอนไม่น่าสนใจ ขณะที่บางท่านการสอนมีเสน่ห์สามารถตรึงให้เราอยากเรียนวิชานั้นๆกับอาจารย์ได้ตลอดและมีความสุข สนุกกับการเรียน
ตอนนี้โรคติดเชื้อระบบทางเดินอาหารโดยเฉพาะท้องร่วง อาหารเป็นพิษกำลังระบาด กินร้อน ช้อนกลาง ล้างมือ ป้องกันโรคนี้ได้อย่างดีเชียว
ดูแลสุขภาพคนข้างเคียงด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ 
น้องต้นเฟิร์น
ไม่รู้ว่าแผนการสอนของพี่จะใช้ได้ดีกับเด็ก ป.4 หรือเปล่านะคะ
ครูรักลูกศิษฐ์ค่ะ แถมรักมากด้วย ฮาา
555 ขอบคุณค่ะ 
nong
อยากมีนัดเด็กด้วย
แต่รอบนี้ อด
วันนี้ไปตามนัดแล้วนะ เสียดายที่คุณน้องไม่ได้ไปด้วยกันจังเลย