เมื่อวานฟังรายการวิทยุรายการหนึ่ง ดีเจในรายการได้เล่าเรื่องซึ่งเป็นเรื่องที่พูดกันขำ ๆ ในหมู่เพื่อน ๆ กันครับว่า...
"ถ้าหากวันหนึ่งเกิดตายขึ้นมา เพื่อน ๆ จะช่วยงานศพคนละเท่าไหร่"
บางคนก็ตอบว่าพันหนึ่งบ้าง ห้าร้อยบ้าง สามร้อยบ้าง เพื่อนคนนี้ก็เลยบอกไปว่างั้นขอก่อนเลยครึ่งหนึ่งตอนนี้ได้มั้ย...
ฟังแล้วเหมือนเป็นเรื่องขำ ๆ แต่ให้ได้คิดนะครับว่า หลายครั้งที่คนเรามักจะทำอะไรให้คนอื่นเมื่อเขาได้จากไปแล้ว โดยละเลยที่จะทำให้เขาในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่นะครับ เช่นเดียวกับกรณีของ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา นะครับที่กล่าวไว้ว่า...
"สำนักงานตำรวจแห่งชาติคงให้ยศ พลตำรวจเอก แก่ผมตอนที่ผมตายไปแล้ว"
หากจะมองย้อนมาที่ตัวเรา หลาย ๆ เหตุการณ์เหมือนกันนะครับ ที่ตัวเราไม่ยอมทำอะไรหรือจัดการอะไรให้เรียบร้อย หรือมักจะรอให้เวลามันผ่านเลย จนกระทั่งมันสายเกินไป แล้วถึงค่อยมาเสียใจทีหลัง ถึงตอนนั้นแม้อยากจะทำอะไรให้ดีแค่ไหนก็ไม่มีโอกาสแล้วนะครับ...
ผมว่าหากเรากำลังอยากทำอะไรดี ๆ ให้ใคร อย่ารีรอให้เวลามันผ่านเลยไปนะครับ เริ่มทำตั้งแต่วันนี้ วันที่เขายังอยู่ตรงนี้กับเรา หรือแม้แต่เรากำลังโกรธอะไรกับใครอยู่ ให้อภัยเขาตั้งแต่วันนี้นะครับ ก่อนที่จะถึงวันหนึ่ง วันที่ไม่รู้ว่าเราหรือเขาอาจจะเป็นคนที่ไม่โอกาสได้ทำมันนะครับ...
ใช่ครับ การทำดีไม่มีวันพรุ่งนี้ ทำวันนี้ ทำทุกวัน ยิ่งทำเพื่อคนอื่น ทำเพื่อสังคมยิ่งดีและทำเพื่อประเทศชาติยิ่งดีไปใหญ่
คุณคิดว่า "มอบเสื้อแดง" เขาทำดีวันนี้แล้วหรือไม่
เห็นด้วยครับ ทำขณะปัจจุบัน ให้ดีที่สุด
ครับ... คุณ อภิชาติ
ผมว่าหากใครคิดจะทำร้ายสังคม ทำร้ายประเทศ เขาคงต้องทบทวนใหม่นะครับ...
ขอบคุณครับผม...
ขอบคุณสำหรับข้อคิดค่ะ
ครับ... คุณ ศรีวิรัตน์
ขอบคุณเช่นกันครับผม...