วันเสาร์ ที่ ๑๓ มีนาคม ๒๕๕๓

บทเพลงที่ ชอบมานาแล้ว

๒๓.๕๙ น. วันเสาร์ที่ ๑๓ มีนาคม ๒๕๕๓

ต้องรีบจรดปลายนิ้ว กลม ๆ ลงบนแป้นพิมพ์ของโน้ตบุ๊ค ก่อนที่ตัวเลขบอกเวลาที่อยู่ตรงมุมล่างขวา ของหน้าจอจะเปลี่ยนเป็น ๐.๐๐ น. ซึ่งนั่นก็หมายถึงวันใหม่ได้ย่างกรายเหยียบย่ำ วันเก่าให้หมดไปเสียแล้ว แม้จะเป็นเพียงนาทีสุดท้ายของของชั่วโมงที่ยี่สิบสี่ของวัน แต่มันก็เป็นหนึ่งนาทีที่มีความหมายเอามาก ๆ เลยทีเดียว นั่นก็คือถ้าปล่อยให้นาทีนี้ผ่านไป ก็เท่ากับว่าวันนี้พลาดโอกาสที่จะเขียนบันทึก ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องทำ ฉะนั้นแล้วอย่าปล่อยให้หนึ่งนาทีลอยนวล...

วันนี้วันเสาร์ เป็นวันที่ไม่ได้รีบร้อนอะไรมาก หลังจากตื่นมาทำภารกิจในตอนเช้า ก็นั่งทำ ปพ.๖ ของนักเรียนในชั้น ทำตั้งแต่เช้ายันเที่ยงเลยไปถึงบ่ายอ่อน ๆ จากนั้นก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่ปุ๊กให้เข้าไปทำเอกสาร ปพ.๑ ที่โรงเรียน จนกระทั่งเวลาเกือบจะหกโมงเย็นจึงกลับที่พัก

เดินทางไปบ้านพี่วุฒิ เพื่อไปบ้านครูเปิ้ลต่อ ที่บ้านพี่วุฒิสมาชิกมาเกือบหมดแล้ว รอครูเป้ที่มาช้ากว่าเพื่อน กว่าจะได้ออกเดินทางก็ทุ่มครึ่งครับพี่น้อง ถึงบ้านครูเปิ้ลหลวงพ่อเดินทางกลับวัดเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นอันว่าไปไม่ทันฟังสวดพระอภิธรรม ก็พากันไปกราบเคารพศพ คุณพ่อบุญรอด (ขนาดชื่อบุญรอดครับยังไม่รอดเลย) เขตนอก อายุ ๕๘ ปี จากนั้นก็ร่วมรับประทานอาหาร ร่วมใส่ซองเพื่อเป็นการช่วยเหลืองาน คุยกันอยู่ที่บ้านครูเปิ้ลนานพอสมควร จึงเดินทางกลับและแยกย้ายกันไป นัดหมายเจอกันอีกครั้งเที่ยงวันที่บ้านพี่วุฒิ เพื่อไปร่วมงานฌาปณกิจในวันพรุ่ง

กลับมาถึงที่พักอาบน้ำและนั่งทำงานต่อจนกระทั่งข้ามวันมาถึงวันนี้ ตอนนี้ ๐.๑๔ น. เลขหนึ่งสี่หลังเลขศูนย์บอกเป็นความนัยให้รู้ว่าตอนนี้วันที่ ๑๔ แล้วนะ และอีกนัยหนึ่งก็เป็นการตอกย้ำให้รู้ว่า วันนี้เป็นวันเกิดของน้องชายสุดที่รัก (เคยทำงานร่วมกันที่โรงเรียน) อโศก ภักดีวุฒิ ตอนนี้ไปบรรจุที่จังหวัดสระแก้วแล้ว น้องแกเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ เป็นคนจริงใจ เปิดเผย ตรง ๆ โผงผาง แต่รักกันจริง เมื่อก่อนตอนสอนด้วยกัน มักจะไปไหนมาไหนด้วยกัน จนเค้าให้ฉายาว่าเป็นคู่หูดูโอ้ ขนาดว่าเคยออกอัลบั้มเพลง (ทำกันเอง กีต้าร์ตัวเดียว) ด้วยกันมาแล้ว ส่วนมากเพลงที่นำมาร้องก็จะเป็นเพลงเพื่อชีวิตที่พวกเรา "ชอบมานานแล้ว" อีกสองอย่างของน้องแกก็คือวาดรูปเหมือนได้เหมือนมาก เมื่อก่อนก็เคยเป็นนายแบบให้วาดอยู่หลายครั้ง เท่านั้นยังไม่พอน้องแกก็พยายามจะปลุกปั้นให้ฝึกวาดภาพ ไอ้เราก็วาดเป็นซะที่ไหนละ แต่ก็เออนะลองฝึกซะหน่อย เคยพยายามนั่งวาดจนดึกดื่นอยู่ครั้งหนึ่ง ตั้งชื่อภาพที่วาดว่า "ห้องที่ว่างเปล่า" ก็ได้รับคำชมและให้กำลังใจมาจนทุกวันนี้ยังไม่เคยลืมเลยขอบอก อย่างสุดท้ายของน้อง อโศก หรือ อโศกา ผู้ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขันและเสียงหัวเราะก็คือ ความสามารถในการเล่นกีต้าร์นั่นเอง เรียกได้ว่าไปเที่ยวที่ไหนก็ต้องพกไปด้วย เพื่อสร้างสรรค์ความบันเทิงแก่คณะ

วันนี้ ๑๔ มีนาคม แล้วก็ขอให้น้อง อโศก ภักดีวุฒิ มีสุขภาพร่างกาย(สำคัญที่สุด) สมบูรณ์ แข็ง... แรง...ดี...และมีความสุขกับชีวิตตลอดกาลและตลอดไป Happy Birthday to You.

เขียนใน GotoKnow โดย พลาย
ใน บันทึกประจำวัน

คำสำคัญ (Tags): #วันเกิด

หมายเลขบันทึก: 344168เขียนเมื่อ 14 มีนาคม 2010 06:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 13:07 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน