วันจันทร์ ที่ ๘ มีนาคม ๒๕๕๓

พระโมคคัลลานะเรียนวิชาแก้ง่วง

๒๓.๑๗ น.  วันจันทร์ ที่ ๘ มีนาคม  ๒๕๕๓

            วันนี้ถึงโรงเรียนก่อนแปดโมงเช้า  เด็กปิดเทอมแล้วครูก็มาทำงานช้าหน่อย แต่ก็ไม่เกินแปดโมงเช้า  ช่วงเช้าของวันนี้มีกิจกรรมให้ต้องออกแรงแต่เช้า  คือการขนโต๊ะเก้าอี้ไปส่งที่สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาร้อยเอ็ด เขต ๑  จากนั้นก็ขนโต๊ะจาก อพร. มา พรว. เพื่อเตรียมจัดสถานที่วันรับใบประกาศของนักเรียน ป.๖ และ ม.๓ ที่จบการศึกษาปีนี้ กว่าจะขนเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง  พากันไปกินข้าวร้านลาบหน้าโรงเรียน  แซ่บอีหลีเลยวันนี้  ระหว่างกินลาบ ก็ช่วยกันคิดกิจกรรมที่จะจัดในช่วงเปิดค่าย Summer ในวันพรุ่งนี้

           วันนี้ช่วงบ่ายสอนติว เด็ก ป.๖ บางส่วนที่ยังมาติวเหมือนเดิม  เพื่อไปสอบเรียนต่อ บ่ายมาอีกหน่อยประชุมคณะครูเรื่องเตรียมการจัดกิจกรรมค่าย Summer ใช้เวลาไปประมาณ สองชั่วโมง จากนั้นก็เป็นเวลาประมาณบ่ายสามโมง  ต้องเข้าไปประชุมรวมทัั้งหมดที่ อพร. เริ่มประชุมในเวลา บ่ายสามโมงกว่า  และสิ้นสุดการประชุมที่เวลา ห้าโมงเย็น

           วันนี้มีงานหลายอย่างจ่อคิวจะเข้าเส้นชัย  ด้วยเงื่อนไขของเวลาที่เป็นตัวกำหนด  งานเข้าเยอะมากจนไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี  ก็ได้แต่ทำนั่นนิด ทำนี่หน่อย  แต่ไม่เสร็จเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่างหนึ่ง  ดึกมาหน่อยน้องปีดออนเอ็มมา  เนื่องจากไม่ได้คุยกันนานก็เลยคุยซะหน่อย  แถมด้วยครูเปิ้ลซึ่งตอนนี้ไปเป็นคนด่านเกวียนซะเเล้ว  แต่ทุกคนก็ยังไม่นอน  ยังคงทำงานกันอยู่เช่นกัน  

            มาถึงตอนนี้เปลือกตาเริ่มมีน้ำหนักมากขึ้น  และพยายามที่จะย้อยปิดลูกตาลงมาเรื่อย ๆ ทำให้ต้องออกเเรงบังคับกล้ามเนื้อให้ดึงเปลือกตาขึ้นอยู่บ่อย ๆ

            ตอนนี้เปลือกตาปิดสนิท สมองมึนไม่ยอมคิดอะไรแล้ว  แม้จะใช้วิธีแก้ง่วงตามอย่าง  พระโมคคัลลานะข้อหนึ่งถึงเจ็ดแล้วก็ยังไม่ได้ผล  ท้ายที่สุดต้องทำตามวิธีที่แปดที่พระพุทธเจ้าทรงสอน พระโมคคัลลานะไว้ว่า  "สุดท้ายถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็นอนซะเลย"  ฝันดีครับ...