ปู่ชวนขางไฟให้ร้อนก้น

ผู้เขียนลงมายืนกอดอกเพราะอากาศเย็น พบ..และเห็นปู่ยืนถลกขากางเกงขึ้นสูงจนเห็นก้นทั้งสองข้าง(ขาวจั๊ว) หันซ้าย..แล้วก็หันขวา..เพื่อให้โดนเปลวไฟร้อน ๆ "มานี่มา มายืนขางไฟกับปู่(นึกในใจ..แล้วต้องทำแบบปู่ด้วยรึเปล่า) "จะได้หายปวดเมื่อย" ปู่พูดพร้อมหัวเราเสียงดัง แลเห็นเหงือกแดงและฟันที่เหลือไม่กี่ซี่ แล้วก็หันก้นให้กองไฟที่กำลังลุกโชน

      ปู่ชวนขางไฟ..ให้ก้นร้อน..

    เช้าตรู่..ของวันใหม่ที่หน้าเตาขางไฟของปู่ ไม้ฟืนที่ติดไฟเป็นถ่านเริ่มจะครุเป็นขี้เถ้าแล้ว แต่เจ้าของที่นอนฟูกที่อยู่ข้างๆ เราไม่อยู่แล้ว..เค้าไปไหน...เมื่อหันไปดูที่นอนฟูกที่อยู่ถัดขึ้นไปอีกชั้นของเรือนก็ไม่พบทั้งย่าและพี่สาว(แต๋ว) เราอยู่ไม่ได้แล้ว เด็กน้อยต้องตัดสินใจไปตามหาให้พบว่าหายไปไหนกันหมด ทำไมทิ้งเด็กให้นอนหลับอยู่ได้คนเดียว แต่..มันก็ยังมืดสลัวดูน่ากลัวอยู่ดีสำหรับเรา ซึ่งสถานที่แรกที่ตัดสินใจว่าจะไปดูก็คือในครัว ในขณะที่กำลังตัดสินใจอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงเรียกตะโกนมาจากสวนหน้าบ้าน "ต้อย..ต้อยเอ๊ย...ลงมานี่เร้วลูก.." เสียงของปู่จริง ๆ ด้วย และก็เรียกซ้ำอยู่หลายครั้ง รู้สึกดีใจมากแต่ก็ไม่ตอบรับขานปู่แต่อย่างใด(งอน..ก็ปู่ทิ้งหนูทำไมล่ะ) แต่ก็รีบลุกขึ้นพร้อมกับดึงเอาชายเอวกางเกงขาก๊วยสอดใส่เชือกกล้วยที่ผูกติดไว้ที่เอว เพื่อรั้งไม่ให้กางเกงหลุด แล้วรีบวิ่งลงบันไดหน้าบ้านไปตามเสียงเรียกทันที 

          ที่นั่น..กองไฟกองโต..ที่มีทั้งทางมะพร้าวแห้ง ลูกมะพร้าวแห้ง กิ่งไม้ และเศษใบไม้สำหรับก่อเป็นเชื้อไฟอยู่ใต้ต้นมะตูมต้นใหญ่ที่ระโยงระยางไปด้วยเถาของเถาวัลย์ใหญ่ บอระเพ็ด และกอย(นำไปผ่านกรรมวิธีแล้วนึ่งคลุกกับข้าวเหนียวโรยน้ำตาลและมะพร้าวอร่อยมาก) ผู้เขียนลงมามายืนกอดอกเพราะอากาศเย็น พบ..และเห็นปู่ยืนถลกขากางเกงขึ้นสูงจนเห็นก้นทั้งสองข้างขาวจั๊วหันซ้าย..แล้วก็หันขวา..เพื่อให้โดนเปลวไฟร้อน ๆ  "มานี่มา..มายืนขางไฟกับปู่(นึกในใจ..แล้วต้องทำแบบปู่ด้วยรึเปล่าเนี่ย) จะได้หายปวดหายเมื่อย" ปู่พูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง แลเห็นเหงือกแดงและฟันที่เหลือไม่กี่ซี่(ปู่แก่มากแล้วจริงๆ) แล้วก็หันก้นให้กองไฟที่กำลังลุกโชน 

         ผู้เขียนไม่รอช้าเพราะมันหนาวเหมือนกัน แล้วก็ลองทำแบบปู่ด้วย เออ...แฮะ..มันอุ่นถึงใจดีหว่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่า..."ปู่...จริง ๆ ด้วย..เน้าะ!" ลืมไปเลยว่ากำลังงอนปู่อยู่ จากนั้น..ทั้งปู่หลานต่างพากันขางไฟกันเพลินจนร้อนก้น.."กินข้าวกันเร้ว!...." เสียงย่าเรียกแล้ว "ไปล้างหน้าล้างตา ล้างไม้ล้างมือ แล้วไปกินข้าวกันหลุก"

       

จากวันนั้น..จนบัดนี้..หลานยังระลึกถึงเสมอ..คิดถึงตลอด..หนูรักปู่นะจ๊ะ..

ขอบพระคุณทุกท่านนะคะ ที่เข้ามาร่วมรับรู้ความทรงจำ จากความรักของ

ผู้เป็นหลานคนนึงที่รักปู่ และยังระลึกถึงเค้าเสมอ..ขอบพระคุณค่ะ..

-. สวัสดีค่ะ .-

[ขจิต ฝอยทอง]

มีปู่น่ารักจังเลยครับ สว หลายๆๆคนขยันมากๆๆ ดูแลท่านให้ดีนะครับ

[จำเนียรวดี]

ขอบคุณมากค่ะอาจารย์..ปู่น่ารักมากจริง ๆ ท่านหมดบุญเมื่ออายุครบ 92 ปี ขณะนั้นจำเนียรกำลังเรียนอยู่ ม.3 แต่ก็ยังมีความภูมิใจที่ได้ปรนนิบัติปู่จนวินาทีสุดท้าย..ขอบุคณอีกครั้งค่ะ..ที่ชมปู่ของหนู

[เบดูอิน]

[จำเนียรวดี]

ใช่..ถูกต้อง..ต้องช่วยกันนะคะ..ขอบคุณมากค่ะ