การเดินทางของครู
เด็กดอย คอยครู ครั้งหนึ่งที่ฉันได้มีโอกาสเดินทางไปที่ โรงเรียนบ้านยางครก ตำบล ยางเปียง อำเภอ อมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ นับว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของฉัน เพราะฉันได้ไปด้วยแรงแห่งความมุ่งมั่นด้วยจิตที่อาสาจะไปพัฒนาโรงเรียนแห่งนั้น ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆก็ตาม ทำให้ฉันได้รู้ว่าห่างจากที่นี่ไปอีกหลายร้อยกิโล ยังมีเด็กน้อยไร้เดียงสาที่น่าสงสารเหล่านั้น เฝ้ารอคอยใครสักคนที่จะมาเป็นผู้ชี้นำทาง ให้กับพวกเขาได้อย่างแท้จริง ฉันเป็นคนหนึ่งที่มีจิตอาสา และรักการเดินทางไปท่องเที่ยวแต่การท่องเที่ยวของฉันนอกจากจะได้รับความสนุก มีความสุขกับสถานที่ที่ได้ไปท่องเที่ยวแล้วนั้น แต่ยังสุขใจอย่างบอกไม่ถูกใครไม่ได้มาสัมผัสด้วยตัวเองคงยากที่จะเข้าถึงทั้งจิตใจ ฉันได้พบกับเด็กทั้งชาวไทยและชาวกะเหรี่ยง ฉันรู้สึกชื่นชมในน้ำใจไมตรีของพวกเขา ซึ่งหาที่ไหนไม่ได้ ทั้งที่ฉันเป็นคนต่างถิ่นไปที่นั่นแต่พวกเขาก็ให้ความเป็นกันเองกับฉันอย่างดีทีเดียว และยังคิดว่าฉันจะไปอยู่ที่นั่นตลอดไปเสียอีก ฉันตั้งใจแล้วว่าจะมาพัฒนาและทำตนให้เป็นประโยชน์แก่พวกเขาถึงแม้จะเป็นเพียงช่วงระยะเวลาเพียงไม่กี่วันก็ตาม โดยใช้จิตวิญญาณแห่งความเป็นครูที่ฉันมีอยู่ในหัวใจที่ล้นเปี่ยม และความรักในวิชาชีพที่ฉันใฝ่ฝันนักหนาว่าฉันอยากเป็นครูเมื่อฉันได้เป็นแล้วก็จะทำให้ดีที่สุด วันนี้เด็กทำให้ฉันได้รู้และได้สัมผัสกับสิ่งที่หัวใจฉันเรียกร้องมานานว่าฉันอยากมีโอกาสไปพัฒนาที่ไหนสักแห่งไม่ต้องไปพักอย่างสุดหรู และฉันก็ได้สัมผัสกับมันอย่างสุดหัวใจ โดยเฉพาะเวลาที่เด็กๆและฉันมีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมร่วมกัน ฉันพาเด็กจัดป้ายนิเทศ และจัดสภาพห้องเรียนให้เอื้อต่อการเรียนรู้ เด็กประทับใจและพูดเป็นคุยกันเป็นภาษากะเหรี่ยงโดยที่ตอนแรกฉันไม่รู้เลยว่าพวกเขาคุยอะไรกัน ทีแรกฉันคิดว่าคงคุยกันเหมือนเด็ก ๆหยอกล้อกันตอนทำงานแต่ท้ายที่สุดแล้วเขาดีใจอยากให้เราอยู่กับเขานานๆต่างหาก อยากมีครูแบบนี้มาอยู่ที่นี่ ทำให้ฉันรู้สึกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ชักไม่อยากกลับบ้านแล้วสิ.. ท้องฟ้าส่องแสงรับอรุณวันใหม่ กับการที่ฉันได้มาสัมผัสบรรยากาศดีๆ ไกลกว่า 700 กิโล ได้เปลี่ยนที่ดื่มกาแฟตอนเช้า ๆ นับว่าเป็นเวลาดี ดี ที่ควรค่าแก่การเก็บรักษาให้อยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไป ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นครูที่นี่เพียงเวลาสั้นๆแต่ฉันสัญญาว่าจะเป็นครูที่ดีในใจของพวกเขาตลอดไป เพียงเท่านี้ ก็สุขใจ..
ความเห็น (6)
นานมาแล้วก็เคยมีความคิดอยากไปเป็นครูบนด้วยค่ะ
ครูบนดอยต้องเป็นอะไรที่เสียสละสุดๆ ค่ะ นับถือๆ
sane srathongtha
คนเราถ้ามีความมุ่งมั่นและตั้งใจจริง..ความสำเร็จนั้นก็อยู่ไม่ไกล
ถ้าทำตามความฝันได้ นั้นคือความสำเร็จที่แ้ท้จริง
ชื่นชมค่ะ
ยังมีเด็กด้อยโอกาส ที่ขวนขวายหาโอกาส แต่เค้าเหล่านั้นไม่มีโอกาส
สักวัน พวกเราคงมีเอาโอกาสในการศึกษาไปให้เค้าเหล่านั้นนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามา comment นะคะ เรามาแลกเปลี่ยนสิ่งดีๆ ร่วมกันนะคะ
ผมไม่เข้ามาเล่นนานแล้ว
เยี่ยมามาก ครูดอยต้องมีอุดมการณื สมัยก่อนผมเป็นครุชายแดน ครับ
อุดมการณ์สูงมากให้ก้าวหน้านะครับ
สุขสันวันครูครับ