แม่จ๋า...พ่อจ๋า..
บ่ายวันที่ 4 มีนาคม ที่ดงหลวง...
แม่..... แม่..... แม่....... พ่อ...... พ่อ.... พ่อ....
แม่จ๋า.... พ่อจ๋า...แม่อยู่ไหน พ่ออยู่ไหน หนูหาไม่เจอ.... แม่จ๋า แม่อยู่หน๋ายยยยยย
หนูไม่เกเรแล้ว หนูจะอยู่ใกล้ๆแม่ตลอดเวลาเลย หนูคิดถึงแม่ แม่อยู่หน๋าย... หนูรักพ่อ... หนูรักแม่....แม่จ๋า....
(เขาคงหลงแม่ครับ วิ่งออกมาจากป่าข้างทางแล้ววิ่งเยาะๆไปตามถนนที่ไปทางหมู่บ้าน เขาคงจะวิ่งไปบ้านเพื่อหาแม่หาพ่อเขา น่ารักนะครับ ผมขับรถค่อยๆตามเขาไปเป็นกิโลเลย..)
ความเห็น
พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)
- ดูท่าทางแล้วจะหลงแม่จริง ๆ
- ลูกงัว-ลูกแอน้อยนั้น ชอบเล่นกับเด็ก เห็นเด็กหรือผู้คนมักจะวิ่งเข้าใส่หรือวิ่งชนเลย
- ทำให้เด็กๆ ชอบที่จะเล่นแล้วมีลุ้นให้วิ่งมาหาคนแล้วก็วิ่งหนีกันเป็นที่สนุกสนาน
- หรือถ้าเขาคุ้นๆ คนหน่อย เมื่อเล่นกับเด็ก เด็กมักประลองกำลังกันโดยช่วยกันปล้ำลูกงัวน้อย กอดคอ รวบตัว จับขา เมื่อถูกปล้ำก็จะดิ้นแรงๆ ทำให้คนปล้ำกระเด็นเซ่นซ่านล้มลุกคลุกคลานถูกขวิดถูกดีด โดนเท้าบ้างหัวชนบ้างทั้งเจ็บทั้งสนุก
คุณบางทราย ...น่าสงสารนะคะ นึกถึงลูกของเราถ้าหลง ก็คงน่าสงสารเช่นกัน
น่าสงสารลูกงัว นึกถึงเพลงนิทานกล่อมสอนเด็ก เรื่องแม่เสือกับลูกวัว
ถ้าเป็นสมัยก่อนงัวน้อยตัวนี้พลัดหลงกับแม่ แล้วไปเจอเสือนี่ ...
แล้วตกลงว่าลูกวัววิ่งกลับเข้าป่าไปหรือเปล่าคะพี่ท่าน ขอให้เจอแม่เถอะ สาธุ
กรารบนมัสการท่านมหาแลครับ แต่ก่อนท่านคงมีประสบการณ์กับงัวนะครับ หรือท่านคงคุ้นกับภาพนี้นะครับ มันน่ารักดีผมว่า คนกับสัตว์ใกล้ชิดกัน ผูกพันธ์กัน เป็นเพื่อนกันนะครับท่านมหาครับ
สวัสดีครับคุณปิ่นธิดา ผมเห็นแล้วก็เดาออกว่าเขาหลงแม่ หลงฝูงแน่ๆ แต่สงสัยว่าจะวิ่งไปไหน หยุดรถยืนถ่ายรูปดูสักพักก็เห็นเขาวิ่งไปทางหมู่บ้าน นึกว่า เขาไปไหนไม่ได้ก็ยังนึกถึงหมู่บ้านถูกแล้ว เดี๋ยวเจ้าของหรือเพื่อนบ้านก็จะออกมาช่วยครับ
น้องปู เขาวิ่งไปทางหมู่บ้าน พี่ตามเขาอยู่พักหนึ่งต้องรีบไปประชุมเลยแซงเขาไปเบาๆแล้วไปบอกชาวบ้านว่ามีลูกวัวหลงฝูงกำลังวิ่งมาทางหมู่บ้าน ช่วยตามหาฝูงให้เขาหน่อยครับ
อ่านเรื่องของเจ้าวัวน้อยแล้วมันทำให้นึกถึงตัวเองนะค่ะ
เพราะว่าในหลายครั้งที่เราหลงทางและกำลังมองหาทางออกอยู่นั้น
สิ่งแรกที่เราคิดถึงก็จะต้องเป็น พ่อ-แม่ และบ้าน ค่ะ มันน่าแปลกเหมือนกันแต่มันก็เป็นเรื่องจริงค่ะ
และเชื่อว่าหลาย ๆ คนก็น่าจะเป็นเหมือนกัน.
สวัสดีค่ะพี่ท่านบางทราย สบายดีไหมคะ เหนื่อยไหมกับการงานและการเรียน
ส่งใจไปเชียร์พี่ท่าน อย่าลืมหาเวลาพักผ่อนบ้างนะคะ คึดฮอดนำเด้อค่า ;)
สวัสดีครับคุณ worrawan
...หลายครั้งที่เราหลงทางและกำลังมองหาทางออกอยู่นั้นสิ่งแรกที่เรา คิดถึงก็จะต้องเป็น พ่อ-แม่ และบ้าน ค่ะ มันน่าแปลกเหมือนกันแต่มันก็เป็นเรื่องจริงค่ะ และเชื่อว่าหลาย ๆ คนก็น่าจะเป็นเหมือนกัน.
เห็นด้วยครับผมเองก็เคยตกอยู่ในสภาวะเช่นนั้นครับ และจิตสำนึกแรกคือพ่อแม่ครับ เวลาเจ็บป่วยนอนซม ผมมักคิดถึงแม่...
สวัสดีครับน้องสาวปู พี่สบายดี แต่อากาศอีสานร้อนๆเย็นๆ สลับไปมาครับ เหมือนการเมืองเลนน๊ะ..อิอิ ขอบคุณมากจ่ะน้องสาว