ระหว่างขับรถจากขอนแก่นไปมุกดาหาร ก็หยุดรถหลายครั้งเพราะเมฆสวยๆจนต้องยอมเสียเวลาให้ “น้องฟู”เก็บภาพสวยๆนั้นไว้ แล้วก็เดินทางต่อไปทำงานจนหมดเวลา แต่เมื่อจะเดินทางกลับที่พัก มองท้องฟ้าแล้วก็ทนไม่ไหวต้องบึ่งตรงขึ้นภูมโนรมย์ภูเขาที่ใกล้ตัวเมืองมากที่สุด เพื่อเก็บฟ้าสวยเอาไว้..
ไม่รู้จะถ่ายตรงไหนก่อน รอบตัวไปหมด กดชัตเตอร์ไม่นับเลย ชาวเมืองที่ขึ้นมาออกกำลังกายต่างมองมาที่ผม เขาคงนึกว่า อีตานี่เป็นอะไรไปถ่ายแต่ท้องฟ้า อิอิ
ก็มันสวยไปหมด โดยเฉพาะเส้นสายของเมฆที่เคลื่อนตัวไปเป็นสายนั้น งามจริงๆ
สายตาเรามองเห็นเป็นรูปนั้นรูปนี้ ตามจินตนานการของเราเอง
ผมเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของเมฆจากรูปหนึ่งไปสู่อีกรูปหนึ่ง พร้อมๆกับการเคลื่อนตัวไป และแสงพระอาทิตย์มากระทบ หลายจุดสวยงามจริงๆ
จากรูปเป็นไม่มีรูป จากไม่มีรูปเป็นมีรูป จากรูปเล็กเป็นรูปใหญ่ แปรเปลี่ยนไป อือ..มันก็เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติธรรมดา
ไม่มีรูปใดที่ซ้ำกันเลย เขาเกิดขึ้นมาเพียงชั่วครู่แล้วก็สลายไป ธรรมชาตส่งสารมาให้เรา เพียงแต่เราอ่านสารนั้นออกหรือไม่เท่านั้นเอง
โอ๊ย!!!!!!!
ไม่รู้จะแสดงความเห็นยังไงแล้วครับคุณอา เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นซีรัสสวยขนาดนี้มาก่อนเลย จริงๆนะครับ ^^
แล้วชาวบ้านเค้าไม่สนใจเหมือนเรารึเนี่ย อิอิ เสียดายจัง
สวยมากค่ะ
ครูต้อยมีมาแลกเปลี่ยนเหมือนกันนะคะ
แต่ยังไม่ได้ย่อรูปค่ะ
แล้วจะแวะมาใหม่นะคะ
ขอบคุณค่ะ
น้องเดย์ครับ วันนั้นถ่ายรูปท้องฟ้ามาจากขอนแก่นจนถึงมุกดาหาร ขับรถไป ตาก็เหลือบมองม้องฟ้าไปบางครั้ง วันนั้นสวยจริงๆ เมื่อมาทำงาน เลิกงานก็เดินทางกลับห้องพัก มองท้องฟ้า โอยสวยจริงๆ รีบบึ่งขึ้นภูมโนรมย์เลยครับ เลยถ่ายมาไม่ยั้งเลย ก็เอามาแบ่งปันกันดูครับ
ครูต้อยติ่งครับ ผมดูแล้วเหมือนใครเอาพัดลมไปเป่าให้เมฆพริ้วไหว ครับ
ครูต้อยแวะมาดูอีกครั้ง
ความรู้สึกบอกว่าเหมือนใครเอาเส้นไหมมาล้อลมระบายฟ้าค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ครูต้อยติ่งเข้าใจเปรียบเทียบนะครับ ขอบคุณครับ
สุดยอดนาฏลีลา บนฟากฟ้า เลยค่ะพี่ท่าน
พี่ท่านสบายดีไหมคะ รักษาสุขภาพค่ะ
สวัสดีคะ
แวะมาชมภาพสวยสุดบรรยาย
ท้องฟ้าร่ายรำ...อ่อนช้อย นุ่มนวล
ขอบคุณครับน้องปูและ ปีตานามาจิตต์
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณครับคุณครูคิมครับ
ขอบคุณมากคะที่นำสิ่งงาม ภาพสวยๆ มาให้ชม
แต่ยังไม่ค่อยเข้าใจคำศัพท์ คงต้องหาโอกาสเรียนรู้เพิ่มขึ้นนะคะ
ขอบคุณครับ แต่คำศัพท์ที่ไม่เข้าใจนั้นขออภัยด้วยนะครับ