อาทิตย์อัสดง
อันบทกลอนกิ่งไผ่ฯในบันทึก
ล้วนจารึกกลางจันทร์วันเหงา-เหงา
ยามดึกดื่นคืนค่ำลำนำดาว
กลอนอกหักรักร้าวเศร้าฤดี
จนมีเพื่อนหนึ่งคน"ฝนแสนห่า"
ฝากความว่าเศร้าใจกระไรนี่
หรือเขียนกลอนนอนดึกไปจึงไม่มี-
พระอาทิตย์ขึ้นสักที..ที่บล็อกเรา
ฝากสัญญาเอาไว้ในวันก่อน
ว่าบทกลอนต่อไปจะไม่เหงา
เพิ่มน้ำตาลเติมใจหวานไม่เบา
จะลากเอาสุริยามาให้ชม
ตามสัญญาเขียนไว้ก็ไม่มาก
กลอนหวานรักซึ้งใจไม่ขื่นขม
แต่ไม่นาน..หวานหาย กลายเป็นลม
กลับผสมรักเศร้า...เข้าทุกที
จึ่งเขียนกลอนวอนไว้ในบันทึก
ปิดผนึกกลอนหวานผ่านที่นี่
หวนกลับมาสร้างสรรค์งานกวี
กลอนราตรี...อาทิตย์ตก..ที่บล็อกเดิม
กิ่งไผ่...ใบหลิว
...คืนสัญญาที่เคยให้ไว้กับ"ฝนแสนห่า"
...พระอาทิตย์ตกที่บล็อกนี้แล้วนะคะ...
ความเห็น (11)
- อ่านแล้วยังมีหวัง..ว่าสักวันจะได้เห็น sunshine ที่บล็อกนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะ
- มากลอนไพเราะ ขอชื่นชมว่าเยี่ยมค่ะ
- ขอเชิญชวนไปอวยพรวันเกิดคุณแดงค่ะ
- http://gotoknow.org/blog/krukim/339549
สวัสดีค่ะ
..น้องซิลเวีย..ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ...คงอีกนานกว่าดวงอาทิตย์จะขึ้น.^-^..
- พี่กิ่งไผ่ชอบตากน้ำค้างค่ะ...อิอิ
..พี่ครูคิม..
- ไปอวยพรวันเกิดคุณพี่แดงตามคำชวนแล้วนะคะ
- ขอบคุณพี่ครูคิมมากค่ะ...ที่มาเยี่ยม
แวะมาเยี่ยม อาทิตย์อัสดงครับ
สวัสดีค่ะ..
.Phornphon...ขอบคุณนะคะ
ฝากสัญญา เอาไว้ เมื่อครั้งก่อน
ยังอาลัย อาวรณ์ และโหยหา
อยู่แห่งหน ที่ไหน นะแก้วตา
ปรารถนา อยากพบปะ เธอคนดี
....
สัญญา ยาม อาทิตย์อัสดง งามจังค่ะ
สวัสดีค่ะ...น้องปู
..พี่กิ่งไผ่ฯไปสัญญากับเพื่อนคนหนึ่งไว้ค่ะว่า..จะพยายามไม่ให้อาทิตย์ตกที่บล็อกนี้...
..ยื้อไม่ไหวค่ะ...ต้นทุนการเขียนกลอนตอนกลางวันของพี่กิ่งไผ่ฯมีน้อย...
..เขียนกลอนแนวดึกดื่นคืนค่ำ ลำนำดวงดาว..อะไรประมาณนี้...พี่กิ่งไผ่ถนัดค่ะ...
...เลยเขียนบอกเพื่อนเอาไว้ว่า...ไม่ได้ลืมสัญญา...แต่ไม่ไหวจริงๆ... ^_^
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์
- แวะมาเยี่ยมเยือนและชื่นชมกับบทกลอนไพเราะๆ และมีความหมายดีๆ ครับ
- กลอนหวานๆ ซ่านจิตให้คิดถึง.... แม้จากไกล ไปแล้ว แคล้วคนึง... ยังคิดถึงแต่บทกลอนสุนทรเอย
สวัสดีค่ะ...
..ดีใจจังค่ะ...ที่มีคำชมว่ากลอนหวานซ่านซึ้งจิต...
..กลอนหวาน..เป็นจุดอ่อนของกิ่งไผ่ฯค่ะ...เลยดีใจที่ได้รับคำชม
อาทิตย์ส่องแสงสว่างศิลป์...
สาดใส่ดินเศษผงไร้คนเห็น...
สาดใส่ใจคนเย็นชาให้ฉ่ำเย็น...
แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวในหัวใจ...
แสงอาทิตย์ใกล้ลาลับเส้นขอบฟ้า...
กาลเวลาผ่านพ้นคนหวั่นไหว...
หวั่นใจฟ้าปิดกั้นให้ลาไกล...
กลัวหัวใจอาทิตย์ดับแสงลง...
แม้คืนวันแปรผันตามกาลเวลา...
ความศรัทธาในความรักมิอาจเคลื่อน...
กาลเวลามิอาจพรากให้ลางเลือน...
ดาวและเดือนจะลาลับมิกลับกลาย...
กาลเวลาหมุนเวียนไปใจคงมั่น...
ไม่หวาดหวั่นศรัทธารักดับสลาย...
จะขอรักรักอาทิตย์มิเสื่อมคลาย...
ชีพวางวายมลายสิ้นลมหายใจ...
ดวงอาทิตย์ลับไกลใจเหว่ว้า...
จิตวิญญาดับลงอสงไขย...
เหลือเศษผงองค์ละอองในหมอกไอ...
ติดตรึงใจโอบกอดไว้ในนิทรา...
ถือดอกบัวบูชาสิ่งสักดิ์สิทธิ์...
ดลอาทิตย์จงอยู่คู่สลาย...
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยดลคนข้างกาย...
เคยกราบไหว้เคียงอยู่คู่...นิจนิรันดร์...