"ร้อยดวงใจ ปันรักให้น้อง" ตอน๒
เมื่อวันเสาร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ 2553 ที่ผ่านมาเทียนน้อยได้นำนักเรียนกลุ่มหนึ่งจำนวน 36 คน ไปทำกิจกรรมอาสา "ร้อยดวงใจ ปันรักให้น้อง" ณ สถานสงเคราะห์เด็กบ้านแคนทอง จังหวัดขอนแก่น โดยพวกเราได้รับความอนุเคราะห์รถ 6 ล้อ จากทางโรงเรียน เรานักกันเช้าตรู่คือ 6.30 น. เพื่อให้การเดินทางทันจัดเลี้ยงอาหารว่างน้องๆ จำนวน 90 คน อายุ 2-6 ขวบ เรานำนม และขนมไปให้น้องๆพร้อมทั้งเสื้อผ้าเด็กตุ๊กตาจำนวนหนึ่ง นักเรียนได้ทำกิจกรรมขอรับบริจาคจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆและคณะครูจากทางโรงเรียนจำนวนหนึ่ง...ภาพที่เห็นคือ นักเรียนตีกลองร้องเพลงเชิญชวนทุกคนร่วมทำบุญและมีส่วนร่วมในกิจกรรมครั้งนี้...ดูพวกเขาช่างมีความสุขและภูมิใจรวมถึงตื่นเต้นเหลือเกินกับกิจกรรมที่จัดขึ้นครั้งนี้
ช่วงแรกๆของการเปิดเทอมเทียนน้อยได้นำเสนอกิจกรรมในปีที่ผ่านมาว่าพี่ๆเค้าได้ทำอะไรบ้าง นักเรียนเริ่มถามว่าพวกเขาปีนี้จะได้ทำแบบนั้นบ้างไหม ด้วยภาระกิจที่ยุ่งและมีอบรมตลอด เทียนน้อยถูกนักเรียนทวงถามถึงกิจกรรมนี้ตลอด...เราวางแผนกันล่วงหน้า 1 เดือน พร้อมทั้งได้ให้ข้อมูลพื้นฐานของน้องๆ เด็กฯเด็กๆที่ถูกลืมไว้ตามสถานที่ต่างๆ ในโรงพยาบาลบ้าง ในเขตภาคอีสาน หรือบางคนไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดูก็นำมาฝากเลี้ยง ฝากนานจนลืมไปเลยก็มี...
น้องๆวาดรูประบายสี แต่งแต้มสีสันลงบนกระดาษบ้าง จับกลุ่มเล่านิทานบ้าง
และแล้วความตั้งใจจริงที่มีก็ทำให้เราได้ทำกิจกรรมนี้ได้สำเร็จ ถึงแม้ว่าเปิดเรียนมาวันอังคารนักเรียนก็ต้องสอบปลายภาคแล้วก็ตาม
ภาพแห่งรอยยิ้ม และความสุข ทั้งผู้ให้และผู้รับ
เทียนน้อยได้ให้นักเรียนเขียนเรียงความบันทึกความคาดหวัง และความรู้สึกที่ได้จากการร่วมกิจรรมครั้งนี้ พบว่า นักเรียนได้เรียนรู้ว่า
เมื่อไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดู ก็ควรที่จะป้องกันตนเองในการมีเพศสัมพันธ์ น้องเค้าไม่ได้ผิดที่เกิดมา อย่ามองแค่ว่าเค้าเป็นปัญหาสังคม เราต้องช่วยกันดูแลให้โอกาสให้ความรัก ความอบอุ่นและความเข้าใจ น้องๆกลุ่มนี้คืออีกกลุ่มหนึ่งที่เป็นอนาคตของชาติ
หลายคนไปเห็นอาหารที่น้องรับประทาน ครูครับ น้องจะอิ่มหรือครับ ข้าวต้มสุกบดผสมเผือก ฝักทอง ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าน้องเค้าอยู่ได้อย่างไร น้องเค้ากินอะไร จะได้เรียนหนังสือต่อไป โตแล้วจะไปอยู่ที่ไหน น้องๆตัวเล็กๆผอมๆ ทำไมโอกาสของคนเราต่างกันอย่างนี้ จากที่นักเรียนเคยรู้สึกว่า "ชีวิตตนเองแย่จัง" โอ้...ในสังคมยังมีคนที่ต้องต่อสู้ ดิ้นรนกว่านเองอยู่มาก เริ่มรู้สึกว่าตนเองโชคดีแค่ไหนแล้ว...ที่ยังมีโอกาสแบบนี้ ได้เรียนหนังสือ มีบ้านอยู่ มีพ่อแม่ที่คอยให้ความรัก...
เล่นจนเหนื่อย....มานั่งเรียงแถวหอบแหกๆตามๆกันไป....555
นักเรียนภูมิใจและดีใจที่ได้ทำให้คนคนหนึ่งที่ไม่ยิ้ม ไม่พูดเลย "ยิ้มได้" โอ้โห ฉันเก่งจังสามารถทำให้น้องยิ้มได้หัวเราะได้ ตื้นตันใจที่น้องๆเรียกตนเองว่า "แม่" เด็กวัยรุ่นเย่างพวกเขา มีคนเรียกว่า "แม่" เดินตามติดแจ เรียกร้องให้พี่ๆสนใจ ดีใจและภูมิใจที่ตนเองได้ฝึกและเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้ ให้ออกไปแล้วมันรู้สึกดีอย่างนี้เอง ว่าเมื่อเราตั้งใจทำอะไรเต็มที่ถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็มีความสุข ที่ได้เห็นรอยยิ้มของใครบางคนผุดขึ้นมาบนใบหน้า...
ช่วงเวลาสั้นๆครึ่งวันช่างน้อยนิดเหลือเกิน พวกเราก็ต้องเดินทางกลับ ได้เวลาน้องๆทานอาหารกลางวัน พี่ๆตั้งใจว่าจะไปป้อนข้าวน้องแต่เด็กที่ไปทำกิจกรรมอยู่ในช่วงฝึกให้ช่วยเหลือตนเอง ส่วนเด็กกลุ่มที่ต้องช่วยป้อนข้าว เป็นช่วงที่สถานสงเคราะห์งดการป้อนข้าวน้อง เพื่อป้องกันหวัดและโรคติดต่อ หลายๆคนเสียดาย มีบางคนแอบไปป้อนข้าวน้องเด็กเล็กกับแม่บ้านอีกหลัง...ล้วนบอกว่าน้องๆน่ารัก น่าสงสาร ถ้ามีโอกาสพี่ๆกลุ่มนี้จะมาเยี่ยมน้องๆอีกด้วยตนเอง ก่อนกลับเสียงเล็กๆของเจ้าตัวน้อยๆทั้งหลาย ถามพี่ๆตัวโตๆว่า พี่ๆจะมาอีกไหม มาหาพวกเค้าอีกนะ วันนี้พวกเค้าทั้งสนุกและอร่อยกินตลอดเลย ทำเอาหลายคนน้ำตาซึมไปได้บ้างเหมือนกัน
ขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมครั้งนี้ ขอบคุณผอ.ที่อนุญาตและอนุเคราะห์ ขอบคุณผู้ปกครองที่อนุญาตนักเรียนที่รักให้มาร่วมกิจกรรม ตลอดจนช่วยสนับสนุนขนม นมเพิ่มเติมจากส่วนที่เราหาได้ฝากมากับนักเรียน
ขอบคุณโอกาสดีๆที่ได้มอบให้เราได้เรียนรู้
ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่ทำให้กิจกรรมครั้งนี้ดำเนินผ่านไปได้ด้วยดี
ขอบคุณทุกๆรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่ทำให้เรามีความสุข
ขอให้ทุกท่านมีความสุข และมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าทุกขณะจิต
สวัสดี ครับ
เข้ามาทักทายคุณเทียนน้อย ผ่านบันทึกนี้ ก่อนทำงานในช่วงบ่าย นะครับ
ด้วยความระลึกถึง
สวัสดียามบ่ายๆค่ะพี่แสงแห่งความดี
ขอบคุณค่ะ ด้วยความระลึกถึงค่ะ^_^
ทักทายยามบ่ายค่ะน้องครูเมย์
รอยยิ้ม ความประทับใจ ส่งถ่ายความรัก
อ่านแล้วได้อมยิ้มและปลื้มใจไปด้วยค่ะ
ส่งกำลังใจไปก่อน นะคะ
..สวัสดีครับ
..นึกถึงวัยเท่าน้องๆเขาเรายังโชคดีกว่าเขาเยอะเลยครับ
..ดีมากๆเลยครู สู้ๆๆ ครับ
สวัสดีคะพี่ poo
เมย์มารับส่งผ่านความรักและกำลังใจ เพื่อส่งต่อไปเรื่อยๆค่ะ
ขอบคุณมากค่ะพี่ปู อยากบอกว่าเหนื่อยกาย แต่อิ่มใจค่ะ
วันนั้นนั่งรถหกล้อจนหัวคลอนเลยค่ะ ^_^
สวัสดีค่ะคุณsoraya
ถ้าเทียบกันแล้วพวกเรายังโชคดีและมีโอกาสดีๆอีกมาก
ร่วมด้วยช่วยกันแบ่งปัน ลดความเลื่อมล้ำในสังคม
แม้เพียงน้อยนิด พึงมีพึงได้ตามศักยภาพของเราก็ยังดีกว่า
เราไม่ได้ลงมือทำอะไรเพื่อใครเลยในสังคมนี้
เพียงเพราะรอว่า ให้เรารวยก่อน พอก่อน มีก่อน จึงจะแบ่งปันได้
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ ^_^
ขอให้น้องมีกำลังใจเยอะๆจะได้มีแรงต่อสู้กับการทำความดี ทำไปเท่าที่แรงกายเรายังแข็งแรงอยู่เหนื่อยก็พัก ทำแล้วก่อให้เกิดความสุขในใจลึกๆนั่นและจะเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ ถึงแม้ว่าพี่อยู่ไกลแต่ใจก็ส่งให้กำลังใจน้องเสมอนะจ๊ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาให้กำลังใจค่ะ
สู้ต่อไปนะคะ
เมื่อก่อนก็เป็นครูอาสาฯเหมือนกัน
สอนเด็ก สอนคนแก่ สอนผู้ไม่รูหนังสือ
เยี่ยมครับขอชมด้วยใจจริง
สวัสดีค่ะพี่ นันทยา
ยินดีทีได้รู้จักนะคะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายและส่งผ่านกำลังใจ
เป็นกำลังใจให้พี่ค่ะ ^_^
สวัสดีค่ะคุณทางสายใหม่
ขอบคุณมากค่ะ สู้ๆคร๊า
แด่เทียนน้อยร้อยดวงใจได้ปันรัก
ช่างงามนักกิจกรรมสร้างความหมาย
ให้เด็กๆเรียนรู้ไม่ดูดาย
รู้ชีวิตหลากหลายในความจริง
รู้จักให้ยิ่งใหญ่แม้วัยเด็ก
คนตัวเล็กจิตใจใหญ่แถมใสปิ๊ง
นักการเมืองทั้งหลายน่าอายจริง
หวังติติงชวนเชิญเดินตามรอย
ชิ่นชมมากๆครับ.
ขอบคุณค่ะ คุณ ราชิต สุพร
สวัสดีค่ะน้องครูเมย์
เป็นไงบ้างคะ เปิดเทอมแล้วคงงานยุ่งเลย เงียบไป
มาชวนครูและเด็กน้อยไปเดินเล่น กลางวันแสกๆ นี่ล่ะ ๕ ๕
มีความสุขกับการงาน เด็กน้อย รอชมภาพวันเปิดเทอมใหม่อีกค่ะ
ไม่ค่อยได้ทักกันเลยนะครับ ดูแลสุขภาพนะครับแวาะมาเยี่ยมเยียนกันครับ..
งานยุ่งรึคะน้องเมย์ งั้นทานเยอะๆ นะคะ จะได้อวบๆ ไง
เอาเพลงนี้มาฝาก จากใจเลยนะ http://gotoknow.org/blog/niruns/361268
จำชื่อเมนูไม่ได้ อะรูมิไร้ มากำนัล แม่ครัวหัวป่าก์ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่poo
ยุ่งปานกลาง ถึง มาก ค่ะพี่ปู
หลังจากเสียพ่อไป...แล้ว...กลับมาดูแลตัวเองมากขึ้น...ค่ะ
ก่อนหน้านี้ผอมโซมมากๆเลยค่ะพี่ปู...ขอบคุณค่ะเมธ์ชอบทานปลาหมึก...
น่าอร่อยมากเลยค่ะ...คิดถึงพี่ปูนะคะ ^_^
สวัสดีค่ะคุณราชิต สุพร
ขอบคุณคะที่มาทักทายและส่งกำลังใจให้เสมอ...
น้องเมย์กลับบ้านไหมคะอาทิตย์นี้ มาถามไถ่ได้ทุกที แบบอยากจะส่งใจตามไป จะกลับบ้านหรือทำงาน ให้สุขสันต์ค่ะ