"ร้อยดวงใจ ปันรักให้น้อง" ตอน๒


      "ร้อยดวงใจ  ปันรักให้น้อง"  ตอน๒

          เมื่อวันเสาร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ 2553  ที่ผ่านมาเทียนน้อยได้นำนักเรียนกลุ่มหนึ่งจำนวน 36 คน ไปทำกิจกรรมอาสา "ร้อยดวงใจ  ปันรักให้น้อง"  ณ  สถานสงเคราะห์เด็กบ้านแคนทอง  จังหวัดขอนแก่น  โดยพวกเราได้รับความอนุเคราะห์รถ 6  ล้อ  จากทางโรงเรียน  เรานักกันเช้าตรู่คือ 6.30  น. เพื่อให้การเดินทางทันจัดเลี้ยงอาหารว่างน้องๆ จำนวน  90  คน อายุ 2-6 ขวบ  เรานำนม และขนมไปให้น้องๆพร้อมทั้งเสื้อผ้าเด็กตุ๊กตาจำนวนหนึ่ง  นักเรียนได้ทำกิจกรรมขอรับบริจาคจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆและคณะครูจากทางโรงเรียนจำนวนหนึ่ง...ภาพที่เห็นคือ  นักเรียนตีกลองร้องเพลงเชิญชวนทุกคนร่วมทำบุญและมีส่วนร่วมในกิจกรรมครั้งนี้...ดูพวกเขาช่างมีความสุขและภูมิใจรวมถึงตื่นเต้นเหลือเกินกับกิจกรรมที่จัดขึ้นครั้งนี้

           ช่วงแรกๆของการเปิดเทอมเทียนน้อยได้นำเสนอกิจกรรมในปีที่ผ่านมาว่าพี่ๆเค้าได้ทำอะไรบ้าง   นักเรียนเริ่มถามว่าพวกเขาปีนี้จะได้ทำแบบนั้นบ้างไหม ด้วยภาระกิจที่ยุ่งและมีอบรมตลอด  เทียนน้อยถูกนักเรียนทวงถามถึงกิจกรรมนี้ตลอด...เราวางแผนกันล่วงหน้า  1  เดือน  พร้อมทั้งได้ให้ข้อมูลพื้นฐานของน้องๆ เด็กฯเด็กๆที่ถูกลืมไว้ตามสถานที่ต่างๆ ในโรงพยาบาลบ้าง ในเขตภาคอีสาน  หรือบางคนไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดูก็นำมาฝากเลี้ยง ฝากนานจนลืมไปเลยก็มี...

น้องๆวาดรูประบายสี แต่งแต้มสีสันลงบนกระดาษบ้าง   จับกลุ่มเล่านิทานบ้าง

       และแล้วความตั้งใจจริงที่มีก็ทำให้เราได้ทำกิจกรรมนี้ได้สำเร็จ ถึงแม้ว่าเปิดเรียนมาวันอังคารนักเรียนก็ต้องสอบปลายภาคแล้วก็ตาม 

ภาพแห่งรอยยิ้ม และความสุข  ทั้งผู้ให้และผู้รับ

           เทียนน้อยได้ให้นักเรียนเขียนเรียงความบันทึกความคาดหวัง และความรู้สึกที่ได้จากการร่วมกิจรรมครั้งนี้  พบว่า  นักเรียนได้เรียนรู้ว่า

  •         น้องๆที่นี่ขาดความรัก ความอบอุ่น มีแม่ที่เป็นพี่เลี้ยง  น่าสงสาร  บางคนไม่พูดเลย  เงียบมาก  พวกเขาโชคดีแค่ไหนแล้วที่มีพ่อ แม่  ถึงไม่มีพ่อกับแม่ก็ยังได้รับความรักจากปู่ย่า ตายาย รู้ว่าพ่อแม่ของตนเองคือใคร ในขณะที่น้องๆเขาไม่รู้เลย  น้องๆต้องเก่งมากๆที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้  พวกเค้าจะคอยเป็นกำลังใจให้น้องๆกลุ่มนี้

                  เมื่อไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดู  ก็ควรที่จะป้องกันตนเองในการมีเพศสัมพันธ์ น้องเค้าไม่ได้ผิดที่เกิดมา  อย่ามองแค่ว่าเค้าเป็นปัญหาสังคม  เราต้องช่วยกันดูแลให้โอกาสให้ความรัก ความอบอุ่นและความเข้าใจ  น้องๆกลุ่มนี้คืออีกกลุ่มหนึ่งที่เป็นอนาคตของชาติ

         หลายคนไปเห็นอาหารที่น้องรับประทาน  ครูครับ  น้องจะอิ่มหรือครับ  ข้าวต้มสุกบดผสมเผือก ฝักทอง  ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าน้องเค้าอยู่ได้อย่างไร น้องเค้ากินอะไร จะได้เรียนหนังสือต่อไป โตแล้วจะไปอยู่ที่ไหน  น้องๆตัวเล็กๆผอมๆ ทำไมโอกาสของคนเราต่างกันอย่างนี้  จากที่นักเรียนเคยรู้สึกว่า "ชีวิตตนเองแย่จัง" โอ้...ในสังคมยังมีคนที่ต้องต่อสู้ ดิ้นรนกว่านเองอยู่มาก  เริ่มรู้สึกว่าตนเองโชคดีแค่ไหนแล้ว...ที่ยังมีโอกาสแบบนี้  ได้เรียนหนังสือ  มีบ้านอยู่ มีพ่อแม่ที่คอยให้ความรัก...

 

      เล่นจนเหนื่อย....มานั่งเรียงแถวหอบแหกๆตามๆกันไป....555

 

      นักเรียนภูมิใจและดีใจที่ได้ทำให้คนคนหนึ่งที่ไม่ยิ้ม  ไม่พูดเลย  "ยิ้มได้" โอ้โห  ฉันเก่งจังสามารถทำให้น้องยิ้มได้หัวเราะได้  ตื้นตันใจที่น้องๆเรียกตนเองว่า "แม่" เด็กวัยรุ่นเย่างพวกเขา มีคนเรียกว่า  "แม่" เดินตามติดแจ  เรียกร้องให้พี่ๆสนใจ  ดีใจและภูมิใจที่ตนเองได้ฝึกและเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้ ให้ออกไปแล้วมันรู้สึกดีอย่างนี้เอง  ว่าเมื่อเราตั้งใจทำอะไรเต็มที่ถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็มีความสุข  ที่ได้เห็นรอยยิ้มของใครบางคนผุดขึ้นมาบนใบหน้า...

       ช่วงเวลาสั้นๆครึ่งวันช่างน้อยนิดเหลือเกิน พวกเราก็ต้องเดินทางกลับ ได้เวลาน้องๆทานอาหารกลางวัน  พี่ๆตั้งใจว่าจะไปป้อนข้าวน้องแต่เด็กที่ไปทำกิจกรรมอยู่ในช่วงฝึกให้ช่วยเหลือตนเอง   ส่วนเด็กกลุ่มที่ต้องช่วยป้อนข้าว เป็นช่วงที่สถานสงเคราะห์งดการป้อนข้าวน้อง  เพื่อป้องกันหวัดและโรคติดต่อ  หลายๆคนเสียดาย  มีบางคนแอบไปป้อนข้าวน้องเด็กเล็กกับแม่บ้านอีกหลัง...ล้วนบอกว่าน้องๆน่ารัก น่าสงสาร ถ้ามีโอกาสพี่ๆกลุ่มนี้จะมาเยี่ยมน้องๆอีกด้วยตนเอง  ก่อนกลับเสียงเล็กๆของเจ้าตัวน้อยๆทั้งหลาย  ถามพี่ๆตัวโตๆว่า  พี่ๆจะมาอีกไหม  มาหาพวกเค้าอีกนะ  วันนี้พวกเค้าทั้งสนุกและอร่อยกินตลอดเลย  ทำเอาหลายคนน้ำตาซึมไปได้บ้างเหมือนกัน

      ขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมครั้งนี้  ขอบคุณผอ.ที่อนุญาตและอนุเคราะห์  ขอบคุณผู้ปกครองที่อนุญาตนักเรียนที่รักให้มาร่วมกิจกรรม  ตลอดจนช่วยสนับสนุนขนม  นมเพิ่มเติมจากส่วนที่เราหาได้ฝากมากับนักเรียน 

    ขอบคุณโอกาสดีๆที่ได้มอบให้เราได้เรียนรู้

    ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่ทำให้กิจกรรมครั้งนี้ดำเนินผ่านไปได้ด้วยดี

    ขอบคุณทุกๆรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่ทำให้เรามีความสุข

    ขอให้ทุกท่านมีความสุข และมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าทุกขณะจิต

 

หมายเลขบันทึก: 339627เขียนเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2010 13:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (26)

สวัสดี ครับ

เข้ามาทักทายคุณเทียนน้อย ผ่านบันทึกนี้ ก่อนทำงานในช่วงบ่าย นะครับ

ด้วยความระลึกถึง

สวัสดียามบ่ายๆค่ะพี่แสงแห่งความดี

ขอบคุณค่ะ  ด้วยความระลึกถึงค่ะ^_^

ทักทายยามบ่ายค่ะน้องครูเมย์

รอยยิ้ม ความประทับใจ ส่งถ่ายความรัก

อ่านแล้วได้อมยิ้มและปลื้มใจไปด้วยค่ะ

ส่งกำลังใจไปก่อน นะคะ

 

..สวัสดีครับ

..นึกถึงวัยเท่าน้องๆเขาเรายังโชคดีกว่าเขาเยอะเลยครับ

..ดีมากๆเลยครู สู้ๆๆ ครับ

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ และมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ

สวัสดีคะพี่ poo

เมย์มารับส่งผ่านความรักและกำลังใจ เพื่อส่งต่อไปเรื่อยๆค่ะ

ขอบคุณมากค่ะพี่ปู  อยากบอกว่าเหนื่อยกาย  แต่อิ่มใจค่ะ

วันนั้นนั่งรถหกล้อจนหัวคลอนเลยค่ะ ^_^

สวัสดีค่ะคุณsoraya

ถ้าเทียบกันแล้วพวกเรายังโชคดีและมีโอกาสดีๆอีกมาก

ร่วมด้วยช่วยกันแบ่งปัน  ลดความเลื่อมล้ำในสังคม

แม้เพียงน้อยนิด พึงมีพึงได้ตามศักยภาพของเราก็ยังดีกว่า

เราไม่ได้ลงมือทำอะไรเพื่อใครเลยในสังคมนี้

เพียงเพราะรอว่า ให้เรารวยก่อน พอก่อน มีก่อน  จึงจะแบ่งปันได้

ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ ^_^

สวัสดีค่ะคุณ บุษรา

ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาให้กำลังใจ

ส่งกำลังใจดีๆกลับคืนสู่หัวใจเช่นกันนะคะ

ขอให้น้องมีกำลังใจเยอะๆจะได้มีแรงต่อสู้กับการทำความดี ทำไปเท่าที่แรงกายเรายังแข็งแรงอยู่เหนื่อยก็พัก ทำแล้วก่อให้เกิดความสุขในใจลึกๆนั่นและจะเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ ถึงแม้ว่าพี่อยู่ไกลแต่ใจก็ส่งให้กำลังใจน้องเสมอนะจ๊ะ

ขอบคุณคะพี่  peteronlineful
ที่แวะมาส่งผ่านกำลังใจ  ^_^

สวัสดีค่ะ

แวะมาให้กำลังใจค่ะ

สู้ต่อไปนะคะ

เมื่อก่อนก็เป็นครูอาสาฯเหมือนกัน

สอนเด็ก สอนคนแก่ สอนผู้ไม่รูหนังสือ

สวัสดีค่ะพี่ นันทยา

ยินดีทีได้รู้จักนะคะ  ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายและส่งผ่านกำลังใจ

เป็นกำลังใจให้พี่ค่ะ ^_^

สวัสดีค่ะคุณทางสายใหม่

ขอบคุณมากค่ะ  สู้ๆคร๊า

แด่เทียนน้อยร้อยดวงใจได้ปันรัก

ช่างงามนักกิจกรรมสร้างความหมาย

ให้เด็กๆเรียนรู้ไม่ดูดาย

รู้ชีวิตหลากหลายในความจริง

รู้จักให้ยิ่งใหญ่แม้วัยเด็ก

คนตัวเล็กจิตใจใหญ่แถมใสปิ๊ง

นักการเมืองทั้งหลายน่าอายจริง

หวังติติงชวนเชิญเดินตามรอย

สวัสดีค่ะ พ่อครูวิโรจน์ พูลสุข
เทียนน้อยเห็นเด็กๆมีความสุข  ทั้งน้องทั้งพี่  เทียนน้อยก็สุขใจค่ะ
ยิ่งได้อ่านเรียงความ  รู้ได้เลยว่าสิ่งที่ทำลงไปไม่ได้สูญเปล่า
เรื่องของใจอาจต้องใช้เวลามากน้อยแตกต่างกัน
เทียนน้อยจะค่อยๆทำค่อยๆสร้างค่อยๆเติบโต และเรียนรู้ไปพร้อมๆกันค่ะพ่อครู
กำลังใจดีๆมาจากนักเรียนของเทียนน้อยเองส่วนหนึ่ง...^_^
ขอบคุณพ่อครูค่ะที่มาส่งกำลังใจให้เทียนน้อยๆเล่มนี้...ที่แม้บางวันบางเวลา
อาจจะริบหรี่แสงบ้าง....แต่ก็จะไม่ยอมดับแสงลงไป...จะเปล่งแสงแข่งตะวัน
ตราบใจเรานั้นไม่ล้มลงก่อน....ขอบคุณค่ะ ^_^

สวัสดีค่ะน้องครูเมย์

เป็นไงบ้างคะ เปิดเทอมแล้วคงงานยุ่งเลย เงียบไป

มาชวนครูและเด็กน้อยไปเดินเล่น กลางวันแสกๆ นี่ล่ะ ๕ ๕

มีความสุขกับการงาน เด็กน้อย รอชมภาพวันเปิดเทอมใหม่อีกค่ะ

ไม่ค่อยได้ทักกันเลยนะครับ ดูแลสุขภาพนะครับแวาะมาเยี่ยมเยียนกันครับ..

งานยุ่งรึคะน้องเมย์ งั้นทานเยอะๆ นะคะ จะได้อวบๆ ไง

เอาเพลงนี้มาฝาก จากใจเลยนะ http://gotoknow.org/blog/niruns/361268

 จำชื่อเมนูไม่ได้ อะรูมิไร้ มากำนัล แม่ครัวหัวป่าก์ค่ะ

สวัสดีค่ะพี่poo

ยุ่งปานกลาง ถึง มาก  ค่ะพี่ปู

หลังจากเสียพ่อไป...แล้ว...กลับมาดูแลตัวเองมากขึ้น...ค่ะ

ก่อนหน้านี้ผอมโซมมากๆเลยค่ะพี่ปู...ขอบคุณค่ะเมธ์ชอบทานปลาหมึก...

น่าอร่อยมากเลยค่ะ...คิดถึงพี่ปูนะคะ ^_^

สวัสดีค่ะคุณราชิต สุพร

ขอบคุณคะที่มาทักทายและส่งกำลังใจให้เสมอ...

น้องเมย์กลับบ้านไหมคะอาทิตย์นี้ มาถามไถ่ได้ทุกที แบบอยากจะส่งใจตามไป จะกลับบ้านหรือทำงาน ให้สุขสันต์ค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท