ไปดูจุดจบของชีวิต..?
ความจริงแห่งชีวิตวันวานช่วงบ่ายมีการคุมสอบใน ม. ทักษิณถิ่นเมืองสงขลาแล้วพอตกเย็นพวกอาจารย์เราสายวิชาประวัติศาสตร์มีนัดกันที่วัดในตัวเมืองสงขลาช่วงทุ่มครึ่งที่นั่นไปดูสัจธรรมของชีวิตที่ไปไม่กลับหลับไม่ตื่นฟื้นไม่มีหนีไม่พ้นทุกคนก็ล้วนเป็นเช่นนี้
คนที่นอนสงบนิ่งอยู่ต่อหน้าเราคือคุณยายอายุ 92 ปีไปจากลูกหลานญาติมิตรไปแล้วและลูกสาวคนที่ 6 สุดท้องของคุณยายเดือนกันยายนที่จะถึงนี้ก็ครบ 60 ปีท่านเป็นอาจารย์อาวุโสสายประวัติศาสตร์ด้วยกันกับยูมิและค่ำคืนที่ผ่านมาพวกเราร่วมเป็นเจ้าภาพนั้นเอง
พอไปถึงได้พบคุยกันตามประเพณีไทยแล้วก็ได้ทานข้าวในวัดนั้นละแล้วร่วมทำบุญใส่ซองตามแต่ศรัทธาต่อมาก็ฟังพระคุณเจ้ามาจากวัดเบ็ญจมบพิตรกรุงเทพ ฯ จับประเด็นได้ว่า...
เรามาแสดงความกตัญญูกตเวทีต่อผู้ลาโลกไปท่านได้ทำความดีไว้มาก ได้อบรมส่งสอนให้ลูกหลานเพื่อนร่วมโลกให้เป็นคนดีมีศีลธรรม...เป็นแม่ที่มอบความรักอย่างบริสุทธิ์ให้กับลูก ๆไม่มีรักใดยิ่งกว่า
...คนเราตายแล้วไม่มีค่าใดไม่เหมือนสัตว์ทิ้งหนังเนื้อยังมีค่าราคากระดูกก็ยังมีค่าเอามาทำเป็นด้ามมีดพร้า...กระดูกคนเอาไปทำด้ามมีดพร้าก็ไม่มีคนซื้อ...ไร้ค่าจริง...แต่คนมีค่ามีคุณที่การทำความดีจิตใจมีศีลธรรม...คนเราควรฝากคุณงามความดีเอาไว้ในโลก...
ก่อนอำลาจากโลกนี้ไปเพราะเราไม่รู้ว่าจะอยู่ไปได้สักเท่าไร...จงเห็นความจริงของชีวิตแล้วจะไม่คิดหลอกตนเอง...อย่างคนแก่มาเจอคนแก่ก็มักจะบอกว่า...วาว ๆ ดูคุณยังไม่แก่เลยนะนี่...อิ อิ อิ
ทีแท้ก็แก่กันไปทั้งนั้นละ...เมื่อเรามาเห็นความจริงของชีวิตต้องเป็นเช่นนี้แล้วจะได้ไม่หลงระเริงเพลิดเพลินไปกับมายาภาพทั้งหลาย...ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรให้ตนเองต้องเป็นทุกข์อยู่ตลอดไปที่ร้องไห้ขี้มูกโป่งเพราะอวิชชาในจิตใจตนเองแท้ ๆ ขอให้เราจงเห็นสัจธรรมของชีวิตเถิด...
ต่อด้วยฟังพระสวดมติกาหลังอำลาพระหันมาดูนาฬิกาบอกเวลา 3 ทุ่มเศษ...อาจารย์กลับหาดใหญ่ใช่ไหม..? ครับมีอะไรรึ...ฝากสาวน้อยไปคนนะ...ได้เลย...
ช่วงมาขึ้นรถ...ฝากลูกหญิงไปคนนะทางผ่านนั้นละ...เออ...คงเป็นวัฒนธรรมหลังงานเลิกลาใครไปทางไหนทำงานในมหาวิทยาลัยเดียวกันก็มักมีเพื่อนร่วมทาง...แหล่งภาษาใต้กันตลอดทางเลย...
ถึงแล้วขอลงตรงนี้ละเดี๋ยวเดินข้ามทางนั้นปากซอยทางเข้าบ้าน...ยูมิดูแล้วค่ำคืนทางไม่เปลี่ยวก็เหมือนเปลี่ยวเดี๋ยวไปส่งถึงประตูบ้านเลยค่ำแล้วอันตรายมีรอบด้าน...
พอรถเข้าหมู่บ้าน...อาจารย์มาอยู่แถวนี้ไหมละ...บ้านหลังนั้นจะขาย...15 ล้าน...ยูมิยิ้ม...อิ อิ อิ ถึงบ้านรึยังละ...ถึงแล้ว ๆ หลังจากส่งเพื่อนร่วมทางแล้วก็บึ่งรถล่องลงไปเมืองหาดใหญ่ในเส้นทางที่คุ้นเคยเสร็จทุกอย่างแล้วเข้านอนราวเกือบ 5 ทุ่มเลยละครับ.
ความเห็น (14)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์หล่อใหญ่
จำได้เลยค่ะว่าตอนเด็กๆ งานที่ไม่ชอบไปนี่ล่ะ ฟังพระสวดก็ชอบ แต่เวลาเห็น
... ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี หนีไม่พ้น ... ก็รู้สึกแบบเศร้าๆ ไม่อยากมองเลยค่ะ ... กลัวตายมากๆ แบบหนูยังไม่อยากตาย ;)
แต่ตอนนี้เห็นแล้วก็เฉยๆ แล้วค่ะ ... แถวบ้านมีกลุ่มชมรมฌาปนกิจศพด้วยนะคะ
สวัสดีครับ คุณpoo
เป็นงานที่ไม่ค่อยได้ไปบ่อยครับ แต่ไปแล้วก็ได้ข้อคิดคติธรรมสอนตนเองดีแท้
ได้ทำบุญกับมวลญาติ ได้พบปะกับคนรู้จักกัน ได้ร่วมประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่น ได้อะไรหลายอย่างครับผม...
เป็นสัจธรรมของชีวิตที่ทุกคนเมื่อเกิดมาแล้วก็มีจุดจบเช่นนี้ละ...
เห็นใบไม้หลุดหล่นเราควรคิด
ชมชีวิตที่ผ่านเก่าก้าวผ่านใหม่
เริงระบำรำร่ายหายใจไป
ไม่ทันไรเราลับลาโลกแล้ว..เอย.
แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจครับอาจารย์
ดูแลสุขภาพด้วยครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสัจธรรมของชีวิต ไม่มีใครรอดพ้นจากความตายไปได้ แม้แต่พระพุทธเจ้า ตายไปแล้วก็เหลือแต่เถ้ากระดูก ดังนั้นเมื่อมีชีวิตอยู่ ก็ต้องหมั่นสร้างสมความดีงาม ไว้ให้ปรากฎแก่ลูกหลาน และวงค์ตระกูล ความดีงามเท่านั้นที่ยั่งยืน มีคนระลึกถึงไปตลอดกาลค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ที่ไปเยี่ยมและทักทายค่ายหุ่นยนต์ของชาวลับแลพิทยาคมค่ะ
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
สวัสดีครับ
แวะมารับมรณนุสสติด้วยคนครับ
นี้ความจริงของโลก เกิด แก่ เจ็บ ตาย
สวัสดีครับ คุณเสียงเล็กๆ فؤاد
ช่วงนี้อากาศร้อน ๆ แปรเปลี่ยนไปมาบ่อย ๆ
ต้องหมั่นออกกำลังกายอยู่เสมอนะครับ อย่าประมาท...อิ อิ อิ
ขอบคุณครับ
ปลง..ค่ะ..
มอบดอกไม้ด้วยคนน่ะค่ะ...
สวัสดีครับ คุณครูใจดี
เป็นสัจธรรมของวิถีชีวิตนะครับ
หมั่นทำบุญอย่ารู้ร้าง สร้างกุศลอย่ารู้โรยยะครับผม...อิ อิ อิ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณฤทธิชัย
เป็นเรื่องที่เราจะต้องมองด้วยตาในให้เห็นความไม่เที่ยงแท้นี้นะครับ
ตามสายของเราที่เรียนมานั้นเองละ...อิ อิ อิ
สบายดีอยู่นะครับผม...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณNew.ครูบันเทิง
ดีจังเห็นธรรม ก็เห็นวิถีชีวิตตามที่มันเป็นจริงนะครับผม
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ...อาจารย์ยูมิ...
แวะมาอ่านเรื่องราวสัจธรรมของชีวิต...สังขารนั้น...ไม่เที่ยง
ใช่ว่าจะต้องแก่ก่อนตาย...คนที่ตายก่อนแก่มีให้เห็นอยู่บ่อยๆนะคะ
อยู่ที่ตัวเราแล้วละ..ว่าจะเหลือสิ่งใดไว้..แก่คนที่ยังอยู่
ขอบคุณค่ะที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปัน
เป็นชีวติที่เศร้าจริงๆครับ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ
สวัสดีครับ คุณกิ่งไผ่ใบหลิว
คนเราล้วนอนิจจัง...คงแต่บาปหรือบุญยังเที่ยงแท้นะครับผม...อิ อิ อิ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ ภ.ก. ณัฐพล ผลโยน
เรื่องการจากไปของคนเราอย่างไม่หวนกลับนี้มองได้หลายมุม ในมุมของพระอริยะสงฆ์เจ้าเข้าป่าช้าเห็นซากศพคนตาย ท่านกลับมองเห็นเป็นดอกไม้สวยงามตานั้นแล...อิ อิ อิ
ขอบคุณครับ