กล่าวกันว่า เมื่อเด็กตัดสินใจออกมาเร่ร่อนมนท้องถนนหรือที่สาธารณะแล้วเด็กจะพบกับเรื่องราวความเลวร้ายต่าง ๆ ที่หลาย ๆ คนอาจจะคาดไม่ถึง คาดไม่ถึงว่าเด็กจำนวนหนึ่งในสังคมจะต้องเผชิญกับเรื่องเลวร้ายได้มากมายขนาดนี้
ในช่วงหนึ่งของการทำงานเรื่องเด็กเร่ร่อนพบว่า เด็กได้เข้าไปมีส่วนร่วมในธุรกิจผิดกฎหมายที่มีผู้ใหญ่ที่เห็นแก่ตัวจำนวนหนึ่งเป็นตัวการอยู่เบื้องหลังและชักนำให้เด็กที่ออกมาเร่ร่อนไม่มีทางไปเข้าสู่ธุรกิจดังกล่าว ที่กำลังจะพุดถึง คือ กระบวนการค้ายาเสพติด ที่ ล่อลวงเด็กให้เป็นทั้งเหยื่อและผู้ชักนำให้คนอื่นเป็นเหยื่อ เด็กเร่ร่อนชาย เกือบจะ 100% ที่ออกมาเร่ร่อนจำนวนหนึ่งภายในระยะเวลา 2-3 สัปดาห์ จะต้องเข้าไปมีส่วนร่วมในกระบวนการดังกล่าว อย่างน้อยๆ ต้องติดสารระเหย บุหรี่ หรือเครื่องดื่มมึนเมา และ ก้าวข้ามขั้นไปสู่ ยาบ้า ยาอี และ เฮโรอีน ในที่สุด ช่วงระยะเวลาดังกล่าวใช้เวลาไม่เกิน 1-2 เดือน
ในฟากของเด็กผู้หญิง หากออกมาเร่ร่อนในช่วงแรกรุ่น หรืออายุ ระหว่าง 11-13 ปี เด็กผู้หญิง ก็จะเสียตัวให้แก่เพื่อนในท้องถนนด้วยกัน ภายในระยะเวลาไล่เลี่ยกันคือไม่เกิน 4 สัปดาห์ และ จะมีพัฒนาการเข้าสู่กระบวนการยาเสพติดหลังจากนั้น ไม่เกิน 3 สัปดาห์ ซึ่งหากพิจารณาให้ดีดีแล้ว จะพบว่าเป็นตัวเลขของช่วงเวลาที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก นั่น คือ เราจะมีเด็กที่อยู่ในกระบวนการดังกล่าวปีละ ไม่น้อยกว่า 10,000 คน
ถ้าถามว่าเด็กเร่ร่อนทำไมต้องใช้ยาเสพติด หรือทำไมต้องขายบริการทางเพศ คำตอบ ที่ จะได้ยินกันบ่อย ๆ คือ เพื่อการเป็นที่ยอมรับและเพื่อความอยู่รอดในท้องถนน คำถามที่ตามมาคือ คำตอบนั้น เป็นคำตอบที่จริงหรือไม่ ซึ่งเป็นภาระของคนทำงานที่ต้องคนหาคำตอบนั้นออกมาเพื่อบอกให้สังคมได้รับทราบสถานการร์ที่แท้จริง
เด็กผู้ชายที่ออกมาเร่ร่อนจำต้องใช้สารเสพติดจาก สาเหตุสำคัญ ๆ คือ
1. เพื่อการเป็นที่ยอมรับของหมู่กลุ่ม
2. เพื่อแสดงให้เพื่อนพ้องเห็นว่าตัวเองเก่งและแกร่งพอที่จะอยู่ในถนนได้
3. แสดงความเป็นชายสมชาย
ในส่วนของผู้หญิงเอง พบว่า การมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ของเด็กผู้หญิงมักจะมาจาก
1. เพื่อความปลอดภัยในการใช้ชีวิตในถนน
2. เพื่อแสดงออกถึงความรักที่มีให้แก่เพื่อนชายทีตนพอใจและเลือกแล้ว
แต่หลังจากนั้น ทำไมเหตุผลดีดี ดังกล่าวจึงกลายมาเป็นธุรกิจไปได้ ก็เพราะว่าเมื่อเวลาผ่านไปช่วงหนึ่งเงินทองข้าวของที่ต่างพอจะมีติดไม้ติดมือมาบ้างมันหมดไป จึงต้องมีวิธีการหาเงินทองมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน เริ่มจากปัจจัยสี่พื้นฐาน และก้าวเข้าสู่ยาเสพติด และ ข้าวของอื่นๆ เข้ามาแทนที่ จนในที่สุดเงินเพื่อจับจ่ายปัจจัยสี่เริ่มลดความสำคัญลงกลายเป็นต้องหาเงินเพื่อซื้อยาเสพติดมาเพื่อระงับอาการอยากยาแทน ผู้ชายก็เป็นเด็กเดินยา ผู้หญิงก็ขายบริการเพื่อเอาเงินมาแลกซื้อยา จนแยกแยะไม่อกไปแล้วว่า อะไร เกิดก่อน อะไร ระหว่างขายบริการทางเพศกับการค้ายาเสพติดในกลุ่มเด็กเร่ร่อน
วิธีการที่จะบรรเทาปัญหานี้ ก่อนอื่น ต้อง เริ่มที่บำบัดยาเสพติดและหากิจกรมหรืออาชีพเสริมไปพร้อม ๆ กันเพื่อให้เด็กที่ได้รับการบำบัดออกมามีกิจกรรมหรืองานรองรับ เพื่อให้เขามีทางเดินต่อได้อย่างสง่างามในสังคม และสังคมเองก็ต้องช่วยเหลือ ให้กำลังใจ อย่าให้เขาหันกลับไปแบบไม่มีทางออกอีกเป็นอันขาดไม่มีความเห็น