หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
พ.ญ. ศิริรัตน์ เอกศิลป์ สุวันทโรจน์

รำลึกคำสอน


พ่อบอกให้เรา....เป็นคนดี พ่อบอกเราหลายต่อหลายอย่าง เว้นอยู่อย่างเดียว.... พ่อไม่เคยบอกให้เรารักพ่อ แต่เราทุกคนรู้สึกด้วยหัวใจเราเอง....จากสิ่งที่พ่อทำ

เมื่อวานนี้กลับไปสำรวจพื้นที่ที่นำเรื่อง 5ส. เข้าไปจัดการไว้ก่อนหน้า จนเหลือทิ้งปัญหาที่แก้ยากขึ้นอีกระดับทิ้งไว้อยู่

ไปถึงสถานที่ตรงนั้นแม่ค้าก็ทักกันเกรียว "หมอหายหน้าไปหลายวัน ตอนเย็นเงียบจัง ไม่มีใครคุยด้้วย"

คุยกับแม่ค้าที่กลุ่มแม่ค้าเลือกให้เป็นหัวหน้ากลุ่มว่าเรื่องราวที่ทิ้งค้างอยู่นั้นยังหาทางแก้ต่อให้ง่ายๆด้วย 5ส. ไม่ออก คิดอะไรออกแล้วจะมาชวนลองดูกันต่อ ระหว่างนี้ขอผ่อนเวลาลงให้ช้ากว่าเดิม เพื่อสังเกตสภาพอากาศรอบๆบริเวณดูไปก่อนสักช่วงหนึ่งเพื่อวางแผนต่อเรื่องการเลือกต้นไม้มาลงดิน

การไปเยี่ยมสถานที่นี้หลังจากทิ้งช่วงไปกว่าสัปดาห์นั้น ได้พบว่าพฤติกรรมบางอย่างที่เคยทำได้ในเรื่องของความสะอาดของแม่ค้ามีถอยหลัง มีผลงานจากร้านหนึ่งที่เพื่อนแม่ค้ากล่าวคำบ่น "ไม่ร่วมมือ" ฟังแล้วเก็บเกี่ยวมาเพื่อแก้ต่อไป

ในเวลาที่อยู่ในร.พ.เมื่อวานนั้น ได้มีโอกาสคุยนานๆกับลูกหม้อเก่าของร.พ.คนหนึ่ง คุยกันไปคุยกันมาหลายเรื่องรวมทั้งเรื่องราวความรู้ในตัวคนพาดพิงไปถึงคนรุ่นพ่อแม่ ในใจฉันก็เกิดความคิดถึงป๊ะป๋าไม่น้อย แล้วความคิดถึงก็ชวนให้รำลึก สัมผัสไปถึงความรัก ความห่วงใยที่ป๊ะป๋ามอบมาให้โดยไม่เคยหวังการตอบแทน

บันทึกวันนี้จึงขอนำเรื่องราวที่พ่อสอน มาเผื่อแผ่กันในยามที่คิดถึงป๊ะป๋าค่ะ เรื่องราวนี้ได้รับการส่งมาจากสิงห์ป่าสัก สมาชิกชาวเฮ นานมาแล้ว

พ่อบอกว่า....การสร้างสรรค์ตนเอง การสร้างบ้านเมืองก็ตาม มิใช่ว่าสร้างในวันเดียว ต้องใช้เวลา ความเพียร พ่อบอกให้อดทน อดทน...และไม่ย่อท้อในการทำดี

พ่อบอกว่า....อย่าดูถูกข้าวปลาอาหาร พ่อบอกให้ขอบคุณ...ข้าวทุกเม็ด น้ำทุกหยด อาหารทุกจานอย่างจริงใจ

พ่อบอกว่า....คนเราจะต้องรับและจะต้องให้ ช่วยที่ไหนหรือใครได้ก็ช่วย ด้วยจิตใจที่เผื่อแผ่โดยแท้

พ่อบอกว่า....คนเราต้องอ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ

พ่อบอกว่า...หนังสือเป็นออมสิน เป็นคล้ายๆธนาคารความรู้....เป็นสิ่งที่จะทำให้ มนุษย์ก้าวหน้าได้

พ่อบอกเสมอให้เราคิดดี ทำดี

พ่อบอกให้เรา....เป็นคนดี พ่อบอกเราหลายต่อหลายอย่าง เว้นอยู่อย่างเดียว....

พ่อไม่เคยบอกให้เรารักพ่อ แต่เราทุกคนรู้สึกด้วยหัวใจเราเอง....จากสิ่งที่พ่อทำ

ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ

ทั้งหมดที่พ่อสอน ป๊ะป๋าก็สอนฉันมาอย่างนั้น สอนแบบไม่พูดไม่คุย หากแต่ลงมือดำรงชีวิตให้ดู ทำให้เห็นตลอดมา

ขอบคุณป๊ะป๋าที่ส่งมอบความมีคุณค่า้ของสิ่งเหล่านี้ประทับไว้ในใจของเด็กคนหนึ่งตลอดมา ขอบคุณค่ะ

หมายเลขบันทึก: 339179เขียนเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2010 19:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

สวัสดีค่ะ

  • พ่อบอกว่า....การสร้างสรรค์ตนเอง การสร้างบ้านเมืองก็ตาม มิใช่ว่าสร้างในวันเดียว ต้องใช้เวลา ความเพียร พ่อบอกให้อดทน อดทน...และไม่ย่อท้อในการทำดี
  • ไม่ย่อท้อค่ะ  แต่ขอเปลี่ยนสถานที่ทำดีค่ะ

สวัสดีครับหมอเจ๊ สบายดีนะครับ

  • เชื่อฟังคำพ่อสอน...ตั้งใจเจริญรอยตามพ่อเช่นกันค่ะ
  • ขอบพระคุณค่ะ

สวัสดีครับคุณหมอ

ส่วนตัวผมตอนนี้ค่อนข้างจะยอมรับ (หลังจากตอนวัยรุ่นๆ ปฏิเสธ) ว่า ผมเริ่มจะเหมือนกับป๊ะเข้าไปในหลายๆเรื่องครับ โดยเฉพาะนิสัยบางอย่างที่ผมบ่นว่า ป๊ะไม่น่าทำแบบนี้เลย แต่ตอนนี้ผมก็ทำเหมือนป๊ะ ฮา

แม้เจริญรอยตามพ่อได้ไม่หมด ก็ขอค่อยๆ ทำไปทีละนิดเท่าที่จะพอทำได้ ขอบคุณพี่หมอค่ะ

ทั้งหมดที่พ่อสอน ป๊ะป๋าก็สอนฉันมาอย่างนั้น สอนแบบไม่พูดไม่คุย หากแต่ลงมือดำรงชีวิตให้ดู ทำให้เห็นตลอดมา

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาเยี่ยมค่ะ และมาเป็นกำลังใจด้วยช่อดอกกุหลาบสวย ๆ ค่ะ

สวัสดีค่ะ

ชอบทุกบันทึกเลยค่ะ

ตอนนี้ศึกษาเรื่อง การเรียนรู้อยู่

 มีภาพสวยๆ สงบๆ มาฝากค่ะ

*** ความรักที่พ่อมีให้ลูกไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทนเป็นพ่อที่ประเสริฐแท้...คุณหมอโชคดีจังค่ะ

*** ระลึกถึงคุณหมอเสมอค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท