"ร้อยดวงใจ ปันรักให้น้อง"ตอน๑


“ร้อยดวงใจ ปันรักให้น้อง”

ตอน ๑

 

           กิจกรรมจิตอาสา  ต้องบอกว่าเมื่อก่อนครั้งฉันยังเยาว์วัย  ฉันก็ไม่รู้หรอกนะคะว่า  เอ!!!!  ไอ้ที่เขาเรียกกันว่า “จิตอาสา” จริงๆแล้วนี่คืออะไร ตอนนั้นฉันรู้แต่เพียงว่า ฉันอยากช่วยอยากแบ่งปัน อยากทำสิ่งดีๆให้คนที่ด้อยกว่า ฉันรู้สึกแต่เพียงว่าทำแล้ว “ฉันมีความสุข” ที่ได้เห็นรอยยิ้ม เห็นความหวัง ได้ยินเสียงหัวเราะ ได้ทำให้ใครสักคนหนึ่งรู้สึกดี มีกำลังใจ และมีความสุขอย่างที่ฉันมี อย่างที่ฉันรู้สึก อย่างที่ฉันเป็น  

        “ร้อยดวงใจ ปันรักให้น้อง” เป็นกิจกรรมที่ฉันคิดว่าจะทำให้ต่อเนื่องจากปีที่แล้ว  สิ่งที่ฉันคาดหวัง  คือ  สิ่งที่เกิดขึ้นกับนักเรียนที่ฉันรัก รุ่นแล้วรุ่นเล่า  ฉันจำได้ว่าเมื่อครั้งฉันทำงานเป็นครูครั้งแรก เมื่อวันที่เรียนจบจนได้กระดาษมาแผ่นหนึ่ง อาชีพครูของฉัน  คือ  ตำแหน่ง “ครูอัตราจ้าง” ฉันเป็นครูอัตราจ้างอยู่ปีครึ่ง  ปีแรกที่ก้าวเข้ามาสู่วิชาชีพนี้  ฉันตระหนักและสำนึกอยู่เสมอว่า“ฉันคือครู” และ “ฉันต้องเป็นครูที่ดี  อย่างที่ครูคนหนึ่งควรจะเป็น”  ฉันไม่เคยคิดว่า คำว่า “ครูอัตราจ้าง”   จะมาลดทอนบทบาทหน้าที่ความเป็นครูของฉันลงไปได้  ฉันจึงได้เริ่มลงมือทำในสิ่งที่ฉันเป็นและเป็นสิ่งที่ฉันรัก ที่จะทำ  และทำอย่างมีความสุข  ตั้งแต่วันแรกที่ฉันได้เรียกตัวเองว่า “ครู” กับนักเรียนที่รักของฉัน  ณ  โรงเรียนขนาดใหญ่   ในตัวจังหวัดขอนแก่น

           เมื่อหลับตานึกถึงภาพวันนั้น  วันแรกที่เข้าห้องเรียน  ฉันได้นำบัตรภาพ  เป็นภาพของเด็กชาวเขาบนดอย  ที่กินอยู่อย่างลำบาก  เสื้อผ้าที่เก่า ขาดวิ่นบ้าง  บ้านที่เป็นกระท่อมไม้ไผ่   ตามลักษณะของแต่ละชนเผ่า   บางที่ไม่มีห้องน้ำ  ไม่มีไฟฟ้า      ไม่มีน้ำประปา  อย่างมากก็มีประปาภูเขา  ดีขึ้นมาหน่อยก็มีเซลสุริยะใช้พลังงานแสงงอาทิตย์  ภาพโรงเรียนไม้เก่าๆ ครูหนึ่งคน  กับนักเรียนหลายๆคน แล้วสอนพร้อมๆกัน  ภาพโครงการอาหารกลางวันที่ดูแล้วเหมือนจะดี  แต่ก็ดีกว่าไม่มีกิน  ฉันว่ามันคือผัดผักกับวิญญาณหมูชัดๆ  ฉันพยายามอย่างมากที่จะฝึกให้นักเรียนคิดตาม  กับสิ่งที่ฉันได้ไปเรียนรู้มาด้วยตนเอง  จากสิ่งที่ฉันได้รับรู้และสัมผัส   ถึงโอกาสที่เค้าได้รับกับนักเรียนของฉันกับห้องเรียนขนาดใหญ่  บรรยากาศที่เอื้อต่อการเรียนรู้  มีบ้านดีๆอยู่  มีอาหารการกินที่อุดมสมบูรณ์  มีโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้บ้าน  ดูๆแล้วสภาพแวดล้อมของสังคมเมืองกับสังคมชนบท โดยเฉพาะบนดอยสูง ช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

             ฉันจึงเริ่มตั้งคำถามกับนักเรียนว่า  “เห็นแล้วคิด หรือรู้สึกอย่างไรบ้าง แล้วนักเรียนจะช่วยสังคม ในความสามารถและศักยภาพที่นักเรียนมีอย่างไรบ้าง” สถานสงเคราะห์เด็กบ้านแคนทอง เป็นสถานที่ที่อยู่ใกล้โรงเรียนเดิมของฉันมาก และฉันคิดว่าน่าจะเป็นอะไรที่นักเรียนมองเห็นภาพได้ชัดเจนมากขึ้น จึงเริ่มชวนนักเรียนมาเล่นกับน้องๆ มาช่วยแม่บ้านป้อนข้าว ในวันหยุด สิ่งที่ได้นักเรียนเริ่มมองเห็นความสำคัญ  และการให้โอกาส การแบ่งปัน         สิ่งเล็กๆน้อยๆ ที่เรียกว่า น้ำใจ  แก่คนที่ด้อยว่าตน  เห็นคุณค่าของตนเองว่าเราก็ทำประโยชน์ให้คนอื่นได้นะ  นักเรียนรู้สึกดีๆกับตนเองที่ได้เป็นผู้ให้บ้าง  และเห็นคุณค่าของคนอื่นว่าเขาก็คือส่วนหนึ่งของสังคม  ที่ไม่ควรถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง.....

จากบ้านหลังเก่า.........ก้าวเข้าสู่บ้านหลังใหม่...

เข้าสู่ปีที่สองของการเป็น “ครู”

 

หมายเลขบันทึก: 339098เขียนเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2010 14:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 12:46 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)

ความเป็นครู แม้เงินเดือนจะน้อยแต่ก็สุขใจ เมื่อเห็นลุกศิษย์ประสบความเร็จในชีวิต

สวัสดีค่ะคุณฤทธิชัย

ขอบคุณมากค่ะ เหนื่อยกาย แต่สุขใจ นะคะ ^_^

การกระทำกิจการดีดี  ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์  ด้วยไปด้วยความเสียสละ นับเป้นนิยามจิตอาสาที่น่าชื่นชมยิ่งค่ะ.

ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูอีกคนนะครับ แม้ผมจะอยู่หลังป่า หลังเขาได้อ่านข้อความแล้วต้องขอบคุณที่ครูมีจิตอาสาต่อชนเผ่าชาวเขา อย่างผม

สวัสดีค่ะ

  • ขอส่งกำลังใจและแรงเชียร์ค่ะ
  • มาชวนไปอวยพรวันเกิดคุณแดงค่ะ
  • http://gotoknow.org/blog/krukim/339549
สวัสดีค่ะพี่ครูแป๋ม
สุขใจที่ได้ให้    สุขใจที่ได้รับ   ได้เรียนรู้
ขอบคุณครูแป๋มมากค่ะ  สบายดีนะคะ

สวัสดีค่ะ  เด็กหลังเขา

ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้กำลังใจ เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ

เทียนน้อยชอบนะคะบรรยากาศหลังเขา  ชอบคนหลังเขา

ที่นั่นมีสิ่งดีๆให้เรียนรู้และแบ่งปันกันเสมอค่ะ^_^

สวัสดีค่ะป้าคิม

เทียนน้อยมารับแรงใจแรงเชียร์ค่ะ

เดี๊ยวหมดแรงซะก่อน...ค่อยๆทำค่อยๆก้าว

ค่อยๆเติบโต...ให้เมล็ดพันธ์แห่งความดีงามที่บ่มเพาะ

แตกหน่อ แกตกิ่งก้านสาขาแห่งความดี...ค่ะ

สู้ๆค่ะป้าคิม...

ก่อนฝันดีค่ะน้องครูเมย์

ว้าว อ่านบรรยากาศแล้ว อยากกลับไปสัมผัสและรำลึกความหลังอีกครั้งแล้ว และ...

คงอีกไม่นาน นั่งนับวันรอคอย จะได้ไปไต่เขาปีนดอยอีกแล้วค่ะ มีรุ่นพี่เค้ากำลังจะไปรับงานใหม่ แถวฝั่งริมน้ำเมย ที่แม่สะเรียง จ.แม่ฮ่องสอน พี่ล่ะตื่นเต้นแทนจริงๆ ค่ะ

ช่วงนี้น้องคงวุ่นกับงานสอบ ตรวจ คุม เป็นกำลังใจนะคะ สุดสัปดาห์นี้กลับบ้านไหมเอ่ย

 

ก่อนหลับฝันดค่ะพี่poo

เทียนน้อยก็มีทริปที่จะไปแถวนั้นบางเหมือนกันช่วงสงกรานต์

แต่ยังไม่ได้จองตั๋วเลยค่ะพี่ปู

เสาร์อาทิตย์นี้คิดว่าคงไม่ได้กลับค่ะ  ช่วงเร่งทำคะแนน

นักเรียนสอบเสร็จวันจันทร์หน้า แต่วิชาของเมย์สอบเสร็จวันศุกร์นี้ค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่ปู  คืนนีฝันดีนะคะ  ^_^

มาส่งกำลังใจให้คนเก่งจ้า วันก่อนเห็นภาพพิธีกรนะคะ ฝันดีค่ะ

ค่ะพี่ poo

เป็นพิธีกรแบบ...จับจูด...อิอิอิ

ฝันดีน๊าคะพี่สาว

พิธีกร แบบจัดจุด คืออะไรเอ่ยคะน้องเมย์ ... ยินดีที่ช่วงนี้น้องเรากลับมาสดใส ใจสีหวานหลาว ... ฝันดี ยังไม่เบื่อนะคะ มาบอกฝันดีกันได้ทุกค่ำคืน อิ อิ (แบบคนพูดเองก็เริ่มรู้สึกแล้ว อิ อิ) ๕ ๕ ค่ะ

เพิ่งได้รับข่าวจากน้องครูอีกคน ได้ไปประจำการที่เพชรบูรณ์ ครูดอยๆ ... มาอ่านบันทึก ๕ ๕ น้องเมย์ ครูปีที่สองแล้ว ยินดีค่ะ ๆ

สวัสดีค่ะ poo

จับจูด...คือ แบบกระทันหัน...ค่ะ  อิอิ

แหะๆหัวใจน้องสีไรดีนะคะ...คงไม่หวานแหวว

ยินดีต้อนรับครูคนใหม่ด้ว้ยคนค่ะพี่ปู...คิดถึงพี่ปู..จัง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท