รำลึกถึงน้องผู้จากไป มกราคม 2553
memorial service
การให้การช่วยเหลือครอบครัวสูญเสียที่ฉันเองทำหน้าที่เป็นผู้ประสาน ( bereavement co-ordinator )ของทีมการดูเเลผู้ป่วยเด็กมะเร็งนับตั้งเเต่ปี 2550 ที่ได้ริเริ่มมาจนกระทั่งครั้งนี้รวมทั้งหมดที่จัดกิจกรรม 8 ครั้งเเละได้รับทุนสนับสนุนจากกองทุนผู้ป่วยเด็กโรคมะเร็ง โรงพยาบาลศรีนครินทร์โดยการสนับสนุนจากมูลนิธิสายธารเเห่งความหวัง ครั้งล่าสุดจัดเมื่อวันที่ 22 มกราคม 2553 มีครอบครัวสูญเสีย เข้าร่วมกิจกรรมทั้งหมด 3 ครอบครัวมีครอบครัวน้องเฟิร์นมาทั้งพ่อ เเม่ เเละพี่สาว ส่วนเเม่น้องเเซมมากับเพื่อน เเม่น้องออ มากับพ่อ ทั้งสามครอบครัวมาด้วยความยินดีที่จะมาร่วมเเลกเปลี่ยนเเละทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับลูก
หลังเเลกเปลี่ยนทำกลุ่มเพื่อนช่วยเพื่อนจึงถ่ายภาพร่วมกันครูพรเเวะมาร่วมกิจกรรม น้องเอล น้องโอ๊ตมาช่วยอีกเเรง เราใช้เวลาในการทำกลุ่มเเลกเปลี่ยนความรู้สึก share ประสบการณ์เเละการ coping ของเเต่ละครอบครัวว่าใครเป็นอย่างไรประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง ในกลุ่มเท่าที่ประเมินจากการพูดคุยคนที่ยังเศร้าที่สุดเมื่อเทียบกับระยะเวลาที่ลูกจากไปคือเเม่น้องเเซม เพื่อนที่มาด้วยบอกว่าบางวันก็เศร้ามากๆ เหมือนจะไม่ดีขึ้นเลย เเต่บางวันก็เหมือนดีขึ้น เเต่ก็กลับไปกลับมา case นี้หลังลูกจากไปพ่อไปทำงานที่ปักษ์ใต้เเล้วตัวเองต้องอยู่คนเดียวจึงดูเหมือนจะเคว้งคว้าง grief process จึงค่อยๆไต่ไปอย่างช้าๆ "เวลาคึดฮอดลูกทุกข์บ่มีหยังท่อ" นี่คือส่วนหนึ่งของคำบอกเล่าขณะทำกลุ่ม ส่วนครอบครัวอื่น ดูจะ o.k. โดยเฉพาะครอบครัวน้องเฟิร์นที่ดูจะอบอุ่น
ส่วนน้องออถึงเเม้จะจากไปนานกว่าเพื่อนคือ ก.ค.52 เเต่คุณเเม่ก็ยังบอกว่าเศร้า เเต่ดีขึ้นกว่าใหม่ๆเยอะ ปีใหม่ฝันว่าน้องมาหามาขอตังค์ไปซื้อเนื้อย่างเลี้ยงเพื่อน ในฝันดีใจมากที่เห็นลูกโผเข้าไปกอดเเล้วก็ร้องไห้ เเตเสียงดังออกมาทำให้คุณพ่อต้องปลุก วันนั้นโกรธ พ่อมากเพราะกำลังกอดลูกในความฝัน เเต่ถูกปลุกก่อน เเต่รอยกอดของลูกก็ยังประทับไว้ไม่ลืมเเม้จะเป็นเพียงฝัน
ทานอาหารกลางวันร่วมกัน
ส่วนน้องเฟิร์นไปเข้าฝันเเม่ ในวันที่ฉันโทรไปเชิญครอบครัวมาร่วมกิจกรรม "กลางคืนลูกไปเข้าฝันบอกว่าให้มารับหนูที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์ เเม่มาทิ้งหนูไว้ได้ 2 เดือนเเล้ว ตื่นขึ้นมานับได้ว่าลูกจากไปได้ 2 เดือนพอดี จึงรีบกระวีกระวาดโทรมาบอกว่าจะมาร่วมกิจกรรม เพราะเชื่อว่าลูกยังไม่กลับบ้าน"
ในการพูดคุยกันถึงเเม้บรรยากาศจะเป็นไปด้วยความเศร้าเเต่ทุกคนในกลุ่มก็ช่วยเหลือในการให้กำลังใจซึ่งกันเเละกัน ที่สำคัญเเต่ละครอบครัวก็ผลัดกันเล่าถึงลูกที่จากไป ความรู้สึกเเรก วันเเรกๆ นั้นทุกข์เเสนสาหัสขนาดไหน การเผชิญกับความเจ็บปวดที่ต้องเสียลูก วิธีการจัดการกับตัวเองเมื่อเศร้า
ช่วงบ่ายทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ลูก พระอาจารย์สวดบังสุกุลให้ผู้จากไป
กรวดน้ำเเผ่กุศลให้น้องผู้จากไป
สนทนาธรรมกับพระอาจารย์ ท่านก็ได้เทศนาสั่งสอนในเรื่อง ความไม่เที่ยง
ความไม่ให้ยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของเรา ลูกเรา เพราะจะทำให้ทุกข์
คำสำคัญ (Tags): #bereavement care
หมายเลขบันทึก: 338672เขียนเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2010 22:31 น. ()ความเห็น (14)
- เป็นกิจกรรมที่ดีมากค่ะ ทำให้แม่ของน้องเขารู้สึกว่าชีวิตนี้ยังมีคนคอยห่วงใย และให้ความสำคัญ
- ขอเป็นกำลังใจให้ทีมคุณหมอนะคะ
ขอบคุณค่ะคุณมนัสนันท์ ที่เห็นคุณค่าในงานบริการสุขภาพของทีมเรา ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ
- เป็นกำลังใจให้แก่ครอบครัวและคนทำงานด้วยนะคะ
- คิดถึงเสมอค่ะ
ขอบพระคุณค่ะพี่ครูคิม คิดถึงพี่คิมเช่นกันค่ะ
พี่กุ้งทำใยน้ำตาซึมอีกแล้ว
คิดถึงนะคะ
น้องใย จ๋าพี่กุ้งคิดถึงใยเด้อ กลับมาเถิดวันวาน วันวานยังหวานอยู่ที่ 3ง
เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ
จ๊ะเอ๋..วันนี้มาน้องไอซ์มาทักทายค่ะ..สบายดีน่ะค่ะ.
น่ารักจังค่ะคุณเเม่คุณลูกคู่นี้
พี่กุ้งจ๋า...ไปดู ประกาศ ประกาศ รึยังคะพี่ สาว....
ไปเเล้วจ้าน้องสาว ขอบคุณนะคะที่มาเเจ้งข่าวดี ดีใจมากๆๆๆๆ พอลล่าจ๋า
- เพียงได้ฟังกัลยาณมิตรที่มีทุกข์เหมือน ๆ กันก็ทำให้คลายทุกข์ที่แบกรับอยู่คนเดียวได้เยอะเลยค่ะ
- ชื่นชมกิจกรรมที่ดี เป็นการเยียวยาครอบครัวที่พลัดพรากจากกันไปได้ดีมากค่ะ
- ขอให้ได้บุญกุศลเยอะๆ เลยนะคะ น้องกุ้งนาง
พี่เกดดีใจด้วยที่กุ้งจะเริ่มงานใหม่ที่หน่วย pain and palliative ความมุ่งมั่น ตั้งใจ ของกุ้งมีเต็มเปี่ยม เอาใจช่วยเสมอจ้ะ
สาธุค่ะพี่ศิลา คิดถึงพี่สาวเหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณนะคะที่เเวะมาเยี่ยมเเละเป็นกำลังใจให้กุ้งค่ะ
ขอบคุณกำลังใจจากพี่เกดที่มีให้เเละคอยเติมเต็มไม่เคยเหือดหาย