10มิย.49
ดิฉันและคุณชัยณรงค์มีโอกาศไปเดินชมนิทรรศการโดยนั่งรถเมล์เล็กที่หน้าบ้านเพราะไม่แน่ใจว่าจะมีที่จอดรถ เราคอยรถประมาณยี่สิบนาที รถแน่นมากๆแต่ก็เบียดไปได้ เมื่อไปถึงโครงการพบว่าคนเยอะมากๆ เวลาดูก็จะไหลไปตามกัน ดิฉันเลือกถ่ายรูปเฉพาะที่ประทับใจของดิฉันเองคือรูปที่พระองค์นั่งรถไฟไปที่จังหวัดนครราชสีมา ดิฉันเรียนประมาณประถมปีที่สาม ดิฉันจำวันที่ใส่รองเท้ายางสีดำมายืนและพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวโบกพระหัตถ์ให้พวกเราที่สถานีรถไฟ
อีกส่วนหนึ่งที่อยากบันทึกไว้คือดิฉันไปนั่งฟังดนตรีของCUband ในปีพ.ศ.2509-10 ดิฉันเรียนเตรียมแพทย์ที่จุฬา ในหลวงยังเสด็จทรงดนตรีที่จุฬา หลังจากส่งเสด็จพวกเราจะวิ่งตามรถพระองค์ท่าน ไม่แน่ใจว่าทำไมสมัยก่อนทำไมไม่ห้ามก็ไม่ทราบ ในงานนี้จะมีนักดนตรีมาเล่นเพลงที่พระองค์เคยเล่นทำให้นึกถึงความหลังในวัยเด็กก็มีความสุขและรู้สึกเด็กลงอีกนิด
ในส่วนอื่นๆดิฉันประทับใจทุกๆนิทรรศการแต่เนื่องจากคนเยอะมากทำให้เข้าไปอ่านรายละเอียดได้บางส่วน ตั้งใจจะไปจองหนังสือก็ต้องคอยคิวยาวมากๆ ผลสุดท้ายก็ต้องเดินกลับบ้านโดยไม่ได้จองแต่ก็ประทับใจและกลับมานอนพักที่บ้านด้วยความปวดเมื่อยแต่สุขใจที่ได้ไปค่ะ