สรรหามาเล่า : บ่อยครั้งที่ชีวิตผิดพลาด
บ่อยครั้งที่ชีวิตผิดพลาด..ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่
เรามักจะเอาสมาธิไปจดจ่ออยู่กับความผิดพลาดนั้น
ซ้ำเติมตัวเองให้ทุกข์...ให้เสียใจ...
และพยายามจะสร้างคำถามเพื่อค้นหาคำตอบให้ตัวเองอยู่เสมอ
ทั้งๆ ที่เราก็รู้ว่าคำตอบที่สร้างขึ้นมานั้น มัน "ไม่ใช่ความจริง"...
ที่จะทำให้เราหลุดพ้นจากความเสียใจนั้นได้เลย...
เราจึงยอมติดกับดักความเสียใจอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
และกลายเป็นทาสของมันอย่างรู้ตัว...
รู้ว่าเสียใจแต่ก็ไม่ทำให้อะไรมันดีขึ้นมา
และเราก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้
แต่ทำไมเรายังเป็นทุกข์กับการเลือกที่จะเสียใจ
และทำชีวิตให้มันแย่ลงกว่าเดิมทุกวันๆ...
ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่ารสชาติของมันสุดแสนจะขมขื่นมากมายเพียงใด
เพราะ " เราเริ่มต้นใหม่ไม่เป็น"...
เราเลยยังทุกข์ระทมไปกับความผิดพลาดของชีวิต
สิ้นสุดแล้วแต่ก็เริ่มต้นใหม่ไม่ได้...
ไปไม่เป็น...เหมือนจะมองเห็นทาง...
แต่ก็เลือกที่จะปิดหู ปิดตา และไม่พยายามจะเปิดใจ
เราจึงต้องอยู่กับความเศร้าเสียใจอยู่ทุกคืนทุกวัน
ตอกย้ำความผิดพลาดให้ตัวเองอยู่อย่างนั้น...
ลองมองดูวิถีดอกทานตะวันบ้างสิ..ชีวิตมีแต่ความเบิกบาน
เพราะรู้จักที่จะใช้ชีวิตไปพร้อมๆ กับแสงตะวัน
แสงสว่างที่ส่องนำทางให้ชีวิตทุกชีวิต..."ยังคงมีชีวิต"...
แม้ยามที่ดอกทานตะวันร่วงโรย...
ก็ยังคงทิ้งเมล็ดพันธุ์ให้เจริญเติบโต...
งอกงามและรับแสงตะวันได้ใหม่อีกครั้ง
เพราะฉะนั้นเราต้องไม่ปิดตัวเอง...
แล้วจมอยู่กับความคิดที่ว่าชีวิตต้องเริ่มต้นใหม่ไม่ได้
อย่าทำร้ายตัวเองด้วยการเศร้าเสียใจ...
แล้วปล่อยให้ชีวิตมันไหลไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีคุณค่าและไร้จุดมุ่งหมาย...
จงใช้ชีวิตให้เป็นดั่งเช่นดอกทานตะวัน...
แม้ยามผิดพลาด เสียใจ ก็จะมีทางออกของชีวิตเสมอ
อับจนหนทางอย่างไร แสงสว่างจากดวงตะวัน
ก็จะคอยส่องทางให้เราได้พบเจอทางออก
"ชีวิตเราจึงมีทางออก ตราบใดที่บนโลกใบนี้ยังมีทิศตะวันออก"...
แม้ว่าชีวิตจะยังมืดมน จะยังคงจมอยู่กับความผิดพลาด เศร้าใจ
ก็จงเศร้าให้ถึงที่ สุด เสียใจ ก็จงเสียใจเสียให้พอ
หากยังร้องไห้ ขอให้ระบายน้ำตาออกมา อย่ากักเก็บมันไว้ ...
เมื่อเราเสียใจอย่างถึงที่สุดแล้ว เราต้องกล้าลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเอง
และพร้อมที่จะเป็นคนใหม่ ที่ใช้บทเรียนจากอดีต...
เป็นเหมือนเข็มทิศคอยช่วยบอกทางแก่ชีวิต เพราะ...
" ความเศร้านั้นมีข้อดีข้อเสียในตัวมันเอง
ข้อเสียคือทำให้เราโศกาอาดูร
แต่ข้อดีของมันคือ...
สอนให้เรารู้ว่าเราจะไม่ผิดพลาดตรงนี้อีก
เราจะต้องไม่ร้องไห้ให้กับมันอีก..."
ใครบางคนเคยบอกเอาไว้ตอนที่เสียใจกับความผิดพลาดของชีวิต...
เพราะฉะนั้นแล้วเกิดเป็นคน มีความรู้สึกรู้สาเหมือนกันหมด
สามารถเศร้าเสียใจกับอดีตที่ผิดพลาดได้เหมือนกันหมด
และก็เริ่มต้นใหม่เหมือนกันหมดเช่นเดียวกัน...
ขอเพียงกล้าที่จะเป็นนกปีกหักที่พร้อมจะรักษาตัวเอง
และออกเดินทางได้โดยไม่กลัวว่าหนทางข้างหน้า...
จะผิด พลาดซ้ำสอง อย่าลืมนะว่า ...
" เรามีโอกาสผิดพลาดได้บ่อยครั้งเท่าไหร่ เราก็เดินถูกทางมากขึ้นเท่านั้น..."
เรื่องดีดีมีไว้แบ่งปัน : เรื่องเล่าจากเมลค่ะ
ความเห็น (7)
อ่านบันทึกนี้แล้วรู้สึกดีมากๆ เลยค่ะ
โดนใจเลย :-)
สวัสดียามเย็นค่ะพี่อึ่งอบ
...หนูชื่อเก็บตังค์น้อยค่ะ หนูเริ่มต้นชิมของใหม่ๆ ทุกวี่วันเลยค่ะ ๕ ๕ ...
ทำผิดบ่อยค่ะ แต่พยายามแก้ไขเสมอ ปลอบใจตัวเองเสมอว่าผิดเป็นครู ^-^
สวัสดีค่ะพี่สาวที่รัก
เคยอ่านหนังสือเรื่อง มีชีวิตที่คิดไม่ถึง ของคุณดังตฤณ... หนังสือเล่มนี้เปรียบชีวิตเหมือนการ "เล่มเกม" นั่นคือ "เกมกรรม" รายละเอียดมากมาย มีต้นทุน (ชีวิต) มีการเรียนรู้กฎของเกมชีวิต โบนัส วิธีการเล่นเกม...ฯลฯ
ตอนหนึ่งคุณดังตฤณ กล่าวถึงการเล่นเกมชีวิตว่า ... เมื่อเรารู้คิด สำนึกตน ในสิ่งที่ทำผิด คิดผิด พูดผิดที่ผ่านมาแล้ว ... แค่คิดก็ถือว่าได้ "กุศล" แล้ว แต่ไม่ควรคิดย้ำซ้ำเติมความรู้สึกผิดนั้นซ้ำ ๆ อีกต่อไปค่ะ สำนึกตนครั้งเดียวแล้วก็หันมาทำ คิด พูดให้ถูก แม้จะผิดอีก เราก็หมั่นรู้ตัวบ่อย ๆ จากนั้นจะผิดน้อยลง ๆ ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะอาจารย์
- น้องซิลเวีย..แวะมาให้กำลังใจค่ะ
- เรานั้นจะไม่อ่อนล้า...จนกว่าตะวันจะดับลาลับไปจากโลกอย่างถาวร
- Have a nice day ..ค่ะอาจารย์ และ Don't give up!! สู้ๆค่ะ
- แล้วน้องซิลเวียจะหาโอกาสมาเยี่ยมใหม่ค่ะ
- ขอบคุณค่ะ..สำหรับบทความดีๆแบบนี้
สวัสดีค่ะ...
- ชอบมากค่ะ กับข้อความนี้
- เพราะ " เราเริ่มต้นใหม่ไม่เป็น"...เราเลยยังทุกข์ระทมไปกับความผิดพลาดของชีวิต
- ไม่อยากทุกข์ระทมไปตลอดชีวิต ก็ต้องเริ่มต้นใหม่ให้เป็น จริงไหมคะ..*^_^*
ขอบคุณน้อง
baby ที่แวะมาทักทาย
และดีใจที่ชอบเรื่องเล่านี้ค่ะ
....
ขอบคุณน้อง
ปู
เปลี่ยนรูปบ่อยจัง
เจ้าเก็บตังค์น้อยสบายดีนะ
......
น้อง
ที่รัก
การเดินทางของชีวิตคงไปได้สวยงามนะคะ
ระลึกถึงเสมอ ปิดเทอมนี้จะ "บิน" ไปไหนบ้างคะ
อย่างลืมมาเล่าสู่กันฟังนะคะ
.....
น้อง
คะ
บางครั้งคนเราก็ทำผิดอย่างที่ไม่อยากให้เกิด
หลายครั้งบทเรียนก็ถูกเพิกเฉยเพราะความอ่อนแอของจิตใจ
เราถึงต้องตามดู รู้มัน และหนักแน่น
ซึ่งไม่เคยแน่ใจในตัวเองเลยว่า "จะทำได้" แต่ก็ "พยายามทำค่ะ"
...........
น้อง
ซิลเวีย
กอดแน่น ๆ และขอบคุณค่ะ
...........
ครู
แป๋ม
สู้ ๆ ๆ และเริ่มต้นใหม่ด้วยกันค่ะ