141.เดือนแห่งความรัก มอบแด่แม่ "แม่ผู้ไม่เคยหยุดพัก”……..ตอน 2

ผมอยากให้เด็กรุ่นใหม่ได้อ่านเรื่องนี้

ท่านที่รัก ผมดีใจมากที่วันแห่งความรักปีนี้ หลายท่านที่เข้ามาได้แสดงความเห็นที่มีคุณค่าต่อวันแห่งความรักเป็นอย่างยิ่ง ขอยกตัวอย่าง.....

“ฝากขอบคุณ..อ.แกะ(ผศ.ดร. ชนสรณ์ ภูเด่นแดน)..ด้วยนะคะ..ที่ถ่ายทอดความรักที่มีคุณค่าและยิ่งใหญ่..ในครั้งนี้"

และ “คิดถึงแม่ขึ้นมา น้ำตามันก็ไหลอยากกลับไป ซบลงที่ตรงตักแม่”

หรือ “แม่ของ ผศ.ดร. ชนสรณ์ ภูเด่นแดน เป็นแม่ที่สมควรยกย่องอ่านแล้วซาบซึ้งจัง ทำให้รักแม่เรามากขึ้นวาเลนไทน์ปีนี้มีความหมายมากกว่าปีก่อนๆเพราะบันทึกหน้านี้ ทำให้รักแม่มากขึ้นกว่าทุกปี”

นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความเห็น ผมมีความรู้สึกว่าอยากให้วันแห่งความรัก พวกเราสมควรจะมอบความรักให้กับผู้หญิงที่เป็นแม่บ้าง....ทุกปีที่ผ่านมาเราได้มอบความรัก ลงทุนซื้อดอกกุหลาบที่สวยที่สุดมอบให้กับคนรัก(ที่ไม่ใช่แม่)

ขอบคุณ อ.แกะ มากที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ ผมก็เห็นหน้า อ.แกะแบบเต็มก็พร้อมกับท่านนี่แหละ เป็นคนหนุ่มที่ผมชื่นชมมาก ท่านกำลังทำดอกเตอร์อยู่ที่เยอรมัน ความรู้สึกที่ท่านเข้ามาอ่านเป็นอย่างนี้ครับ(ที่อีเมล์ผม)

“สวัสดีครับอาจารย์ ผมรู้สึกปลื้มใจนะครับ ที่เห็นคนเข้ามาอ่าน เข้ามาแสดงความคิดเห็น ยิ่งทำให้ผมอยากนำเสนอถึงชีวิตที่ไม่ยอมแพ้ของแม่คำหม่าย ร้องไห้ไปหลายรอบนะครับอาจารย์ ยิ่งคิดถึงท่านมากยิ่งขึ้น ท่านเพิ่งจะได้มีความสุขในไม่กี่ปีมานี้นะครับ หมายถึงสุขใจนะครับ เรื่องความขยันทำงานไม่หยุด มันคงติดเป็นนิสัยเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้วครับ ผมเคยห้ามไม่ให้ทำงาน ห้ามจนไม่รู้จะห้ามยังไงแล้วครับ สุดท้ายก็ห้ามไม่ได้ แต่ท่านมีความสุขกับอะไรก็ให้ทำได้แต่ต้องให้ประมาณกำลังตัวเอง ก็บอกท่านแค่นั้นนะครับ ด้วยความนับถือ อ แกะ”

“แม่ผู้ไม่เคยหยุดพัก”……..ตอน 2

….แม่คำหม่าย ถิตย์พงษ์….เมื่อย่างเข้าสู่วัยสาว ปีนี้เธออายุ 19 ปี เธอเป็นคนสวย รูปร่างดี ผิวขาว มีหนุ่ม ๆ มาช่วยเธอเลี้ยงควายไม่ขาด มีมาขายขนมจีบแทบทุกคืน เธอเล่าว่าในเวลานั้นทั้งหมู่บ้านจะมีเธอ และ เพื่อนของเธออีกคนนึง ที่เป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ ในระแวกนั้น แต่เธอเองยังไม่ได้ตกลงปลงใจกับใครเลย ชายหนุ่มที่มาจีบเธอก็มีตั้งแต่ชาวบ้านธรรมดา ไปจนถึงครูสอนนักเรียนในระแวกนั้น ช่วงเวลานั้นเองเพื่อนของเธอก็ตัดสินใจแต่งงานมีครอบครัวไปกับครูอีกคนหนึ่ง สำหรับตัวเธอเองก็มีคนที่เธอบอกว่าใช่ในใจแล้วเช่นกัน

อยู่มาวันหนึ่งเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อพ่อกับแม่เรียกเธอกลับบ้านด่วน วันนี้เธอดีใจมากยิ้มทั้งวันเพราะเธอได้กลับบ้านมาอยู่กับพ่อแม่ พี่ ๆ น้อง ๆ ของเธอ แต่สิ่งที่เธอยังไม่ทันได้เตรียมใจใว้เลยก็ย่างเข้ามาหาเธอแล้ว ….หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จ พ่อกับแม่เรียกเธอเข้ามาคุยเป็นการส่วนตัว พ่อของเธอเริ่มต้นพูดขึ้นว่า พ่อ : หม่าย

คำหม่าย : จ๋าพ่อ

พ่อ : ปีนี้อายุเม่าไหร่แล้วลูก

คำหม่าย : 19 จ๊ะพ่อ

พ่อ : พ่อว่าก็สมควรจะมีครอบครัวได้แล้วนะลูก…..ระหว่างนี้ เธอมีลางบอกเหตุยังไงชอบกล เธอดูจากสีหน้าพ่อกับแม่ที่เปลี่ยนไป ท่านทั้งสองมีความกังวลอย่างบอกไม่ถูก เธอเองก็รับรู้ได้…..

พ่อ : คืออย่างนี้นะ พ่อกับแม่ได้หารือกันว่าลูกน่าจะมีครอบครัวเป็นฝั่งเป็นฝาได้แล้ว เมื่อวานผู้ใหญ่ที่อยู่บ้านอุ่มเม่าเขามาสู่ขอลูกกับพ่อให้หลานชายของเขา…..(หลานชายคือสามีของแม่คำหม่ายในปัจจุบัน)……..

คำหม่าย : แล้วพ่อว่ายังไงจ๊ะ

….ณ เวลานี้ ไม่ต้องรอคำตอบจากปากพ่อ เธอเองก็พอจะทราบคำตอบเป็นอย่างดี น้ำตาเธอไหลออกมาท่วมอก เธอกลืนน้ำตาโดยที่ไม่ยอมให้พ่อกับแม่ได้รับรู้ ก่อนที่เธอจะได้ยินคำตอบจากพ่อของเธอ เธอพูดไม่ออก เธอหยุดคิด เธอรู้จักผู้ชายคนนี้ เขาเป็นคนดี มีพี่น้องร่วมสายโลหิตสามคน เขากำพร้าพ่อและแม่ตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ถึงอย่างไร ชายคนนี้ก็ไม่ใช่ชายในดวงใจของเธอ เธอไม่ได้รักเขาเลยแม้แต่น้อย….

พ่อ : ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้เห็นดีเห็นงามแล้ว เขาเป็นคนดี และที่สำคุญเขามีที่นา ซึ่งพ่อคิดว่าเขาจะเลี้ยงดูลูกได้

คำหม่าย : พ่อกับแม่ว่าดีลูกก็ไม่ขัดข้องจ๊ะ ลูกขอตัวไปนอนก่อนนะจ๊ะ…….วันนี้เป็นวันที่เธอมีความสุข ความสุขที่ได้กลับบ้านเกิด เพราะนาน ๆ ครั้งเธอจะได้มีโอกาสได้ร่วมวงกินข้าว ๆกับครบอครัวของเธอ กับน้อง ๆ ที่เธอคิดถึง แต่.. ทว่าก็เป็นวันที่เธอเจ็บปวดมากที่สุดที่อีกไม่กี่วันเธอจะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้มีใจให้เลยแม้แต่นิดเดียว คืนนี้หมอนเก่า ๆ ที่เธอนอนหนุน มันเปียกราวกับเพิ่งตกจากน้ำหรือเปียกฝนมา แต่ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง หากแต่มันเกิดจากน้ำตาที่ระบายความทุกข์ ความเศร้าของเธอ ที่ไม่อาจให้พ่อกับแม่ที่เรอเคารพรักได้รับรู้……..

โห่ หิ้วโห่……เสียงขบวนแห่ขันหมากที่ไม่เหมือนการแต่งงานธรรมดาก็ดังขึ้น ไม่ปกติธรรมดาตรงที่ งานนี้เขากำลังแห่เธอเพื่อไปแต่งที่บ้านเจ้าบ่าว ตามธรรมเนียมอิสานขบวนเจ้าบ่าวจะต้องแห่มาแต่งที่บ้านฝ่ายหญิง แต่สำหรับงานแต่งของเธอนั้นมันอยู่ในช่วงที่ฤกษ์ไม่ดีเป็นการแก้เคล็ดต้องแห่เจ้าสาวมาหาเจ้าบ่าว

ระหว่างทางนั้นจะต้องเดินทางข้ามแม่น้ำโดยการนั่งเรือหาปลาของชาวบ้านข้ามลำน้ำมาขึ้นฝั่งของหมู่บ้านเจ้าบ่าว เธอนั่งอยู่ที่กลางลำเรือ น้ำตาเธอได้หยดลงไปกับสายน้ำตลอดทางที่ข้ามฝั่ง เธอร้องไห้ ร้องไห้ และร้องไห้ มาตลอดระยะทาง

............................................................................................................................

ผม(เบดูอิน)อยากให้เด็กรุ่นใหม่ได้อ่านเรื่องนี้ครับ

เขียนใน GotoKnow โดย เบดูอิน
ใน ศาสนสัมพันธ์

คำสำคัญ (Tags): #พอเพียง#อ.แกะ#เบดูอิน#แม่ผู้ไม่เคยหยุดพัก

หมายเลขบันทึก: 335874เขียนเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2010 13:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:24 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (45)

หนานเกียรติ

เขียนเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2010 14:07 น. ()

ตามมาอ่านตอนที่สองครับพี่...

...

บ้านผมอยู่ที่ดอยมูเซอ จ.ตาก ครับ ทางผ่านไปแม่สอด

กำลังทำที่พักเล็ก ๆ ที่นั่นจะเปิดตัวราวกลางปีนี้ครับ

เบดูอิน

141.เดือนแห่งความรัก มอบแด่แม่ "แม่ผู้ไม่เคยหยุดพัก”……..ตอน 2

“ฝากขอบคุณ..อ.แกะ(ผศ.ดร. ชนสรณ์ ภูเด่นแดน)..ด้วยนะคะ..ที่ถ่ายทอดความรักที่มีคุณค่าและยิ่งใหญ่..ในครั้งนี้"

และ “คิดถึงแม่ขึ้นมา น้ำตามันก็ไหลอยากกลับไป ซบลงที่ตรงตักแม่”

“แม่ผู้ไม่เคยหยุดพัก”……..ตอน 2

คำหม่าย : จ๋าพ่อ

พ่อ : ปีนี้อายุเม่าไหร่แล้วลูก

คำหม่าย : 19 จ๊ะพ่อ

คำหม่าย : แล้วพ่อว่ายังไงจ๊ะ

............................................................................................................................

ผม(เบดูอิน)อยากให้เด็กรุ่นใหม่ได้อ่านเรื่องนี้ครับ

ความเห็น (45)

หนานเกียรติ

เบดูอิน

วิไล บุรีรัตน์

นงนาท สนธิสุวรรณ

เบดูอิน

เบดูอิน

ครูจ่อย กาฬสินธุ์

krusorn

ธนิตย์ สุวรรณเจริญ

เบดูอิน

เอื้องแซะ

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน

เหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์

เบดูอิน

สาวสวยมวยไทย

KRUPOM

เบดูอิน

Thawika Beumrungsawat

♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥

เบดูอิน

เบดูอิน

แผ่นดิน

@..สายธาร..@

tamtam1

นัฐพร จันทร์ส่งสิงห์

สินรินทร์สเตชั่น

อ้อยเล็ก

mena

รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)

krutoiting

สาวสวยมวยไทย

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน

เบดูอิน