จากกิจกรรมแจกกระดาษ ให้ผู้เลี้ยงดูเขียนชื่อเด็กในกระดาษแล้วพับ จากนั้นให้เก็บไว้ที่ใด
ก็ได้สรุปได้ว่าผู้เลี้ยงดูเก็บไว้ในที่ ๆดีที่สุดสำหรับตัวเอง เกิดจากความรัก รักมาก เป็นสิ่งสำคัญ เป็นสิ่งมีค่าที่สุดและกลัวหาย
จากนั้นให้ขยี้กระดาษแผ่นเดิมให้เละที่สุด และถามความรู้สึกผู้เลี้ยงดู สรุปได้ว่าขณะที่ขยำ ขยำแล้วรู้สึกว่าเป็นกระดาษ
จากนั้นนำกระดาษที่ขยำรีดให้เรียบเหมือนเดิม สรุปได้ว่ากระดาษที่ยับแล้วรีดให้เหมือนเดิมยากเพราะว่ามันยับไปแล้ว เปรียบเทียบเหมือนลูกของเรา เราเลี้ยงดูเขาแต่ไม่เหมือนเดิมทั่วๆไป ต้องใช้ความพยายามในการทำให้เหมือนเดิม แต่ทำยาก
เทคนิคในการเลี้ยงให้มีพัฒนาการดีขึ้น สรุปได้ว่า
- ทุกคนที่เลี้ยงดูมีกำลังใจต้องการให้เหมือนปกติเหมือนเด็กคนอื่นๆทั่วไป
- ช่วยกระตุ้นพัฒนาการโดยปรึกษาที่แม่และเด็ก พบว่าผิดปกติจึงปรึกษาที่แม่และเด็ก
- นำไปฝึกปฏิบัติต่อเนื่องหลังจากได้รับคำแนะนำแล้วพอใจ
- การมีลูกอย่างนี้ไม่ต้องคิดมาก เลี้ยงลูกให้ดีที่สุด รักมากๆ
- กรณีที่มีปัญหาค่าใช้จ่าย รัฐบาลช่วยเหลือโดยออกบัตรผู้พิการรักษาฟรี
- เลี้ยงดูตามปกติ ดูแลและสนใจมากกว่า
- ผู้เลี้ยงดูให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ครอบครัวเข้าใจ และพาเข้าสังคม
สิ่งที่ผู้เลี้ยงดูต้องการให้ทางโรงพยาบาลช่วยเหลือ
- ค่าพาหนะเดินทาง
- เจ้าหน้าที่ผู้ให้บริการน้อย รอคิวนาน ช้ามาก เนื่องจากบ้านไกล ห้องที่ให้บริการใหญ่กว่าเดิม
- อุปกรณ์กระตุ้นพัฒนาการหาซื้อยาก ทำเองไม่เป็น ต้องการนำอุปกรณ์ไปฝึกต่อที่บ้าน
- นักกิจกรรมบำบัดดุ แต่ที่เด็กทำได้นั้นก็ได้จากนักกิจกรรมบำบัดนั่นเอง จากความคิดเห็นของผู้ร่วมงานและตัวนักกิจกรรมบำบัดเอง เห็นว่าที่ต้องดุนั้นเป็นเทคนิคและต้องการปรับแก้พฤติกรรม
ผู้เล่าเรื่อง สุจิตรา บางสมบุญ