แผนที่ชีวิต...

          วันนั้น...ขณะที่นั่งรอคอยอะไรบางอย่าง ได้หยิบหนังสือเล่มหนึ่งเป็นหนังสือแปลของ โทนี บูซาน เรื่อง “How to Mind Map” เป็นหนังสือเล่มเล็ก ๆ ฉบับพกพาความหนาพอประมาณ ซึ่งใครคนหนึ่งมอบให้ไว้ด้วยไมตรีจิตที่แสนดี อ่านได้ประมาณครึ่งเล่ม สายตาสะดุด “แก่นแกน” ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลาง จากแก่นแกนก็มีการแตกแขนงเป็น “กิ่งแก้ว” และแตกแขนงย่อยเป็น “กิ่งก้อย” ต่อ ๆ ไป แต่ละกิ่งที่แตกออกมาล้วนเป็นส่วนย่อยของ “แก่นแกน”      

          หากแต่คำว่า “แก่นแกน” ทำให้ตนมองเชื่อมโยงถึงการดำเนินชีวิตของมนุษย์ในแต่ละวัน กว่าจะค้นพบ “แก่นแกน” ในตัวตน บางคนใช้เวลาร่วมครึ่งชีวิต บางคนตลอดชีวิตก็ยังคงหา “แก่นแกนของชีวิต” ไม่เจอ การค้นหาแก่นแกนของชีวิตมีความสำคัญอย่างไรกับการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน เมื่อใดที่ตนค้นพบว่าอะไรคือเป้าหมายสำหรับชีวิต อะไรคือสาระสำคัญสำหรับชีวิต และอะไรคือความสุขที่แท้จริงสำหรับชีวิต มองว่า นั่นแหละคือ “แก่นแกนของชีวิต” การวางแผนเพื่ออนาคตของตนเพื่อก้าวไปสู่ความสำเร็จของชีวิต ในแก่นแกนของแต่ละบุคคล ย่อมมี “กิ่งแก้ว” และ “กิ่งก้อย” เข้ามาเชื่อมโยงสัมพันธ์เพื่อให้การวางแผนชีวิตดำเนินไปตามลำดับขั้นตอนที่ถูกต้อง รัดกุม แม่นยำ หากแต่กิ่งก้อยแต่ละกิ่งย่อมที่จะสามารถแตกแขนงออกเป็นกิ่งก้อยเล็ก ๆ จนกลายเป็น “กิ่งฝอย” หากแต่กิ่งฝอยในนิยามของตนเปรียบดังอุปสรรคที่เข้ามาบ่อนทำลายชีวิต เข้ามาแทรกแซงขัดขวางเป็นตัวเหนี่ยวรั้งระหว่างทางเดินไม่ให้ราบรื่น

           ดังนั้น ในการดำเนินชีวิตจำเป็นที่จะต้องขจัดกิ่งฝอย หรือลดปริมาณกิ่งฝอยให้น้อยลง หากแต่มองถึงงานวิจัยคงเปรียบได้กับการควบคุมตัวแปรแทรกซ้อน หรือตัวแปรเกินที่เข้ามาในชีวิต โดยมีการวางแผนชีวิต ฉันเรียกสิ่งนี้ว่า “แผนที่ชีวิต” หากแต่เราไม่รู้ว่าในอนาคตข้างหน้านั้นจะพบเจอกับ “กิ่งฝอย” มากน้อยเพียงใด และจะเข้ามาในช่วงไหนของชีวิต ฉะนั้น จึงจำเป็นต้องมีการทำแผนที่ชีวิตไว้เพื่อความปลอดภัยในชีวิต แผนที่ชีวิตต้องมีประตูเปิดออกรอบ ๆ ด้าน และสามารถยืดหยุ่นปรับเปลี่ยนเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา หากแต่เมื่อมีอุปสรรคเกิดขึ้นก็สามารถรู้เท่าทัน และสามารถแก้ไขได้ทันท่วงที ในการแก้ปัญหาชีวิตเปรียบได้ดั่งกับการที่ตนเดินไปเปิดประตูแต่ละบานเรื่อย ๆ จนกว่าจะเจอบานประตูทางออกที่ตนคิดว่าดีที่สุดสำหรับชีวิต แล้วจึงเลือกตัดสินใจผลักบานประตูนั้นแล้วก้าวเดินออกไปเพื่อมุ่งสู่ความสำเร็จที่รออยู่เบื้องหน้า 

         เนื่องจากเราไม่สามารถจะล้อเล่นกับเกมชีวิตได้ หากแค่เพียงพลั้งเผลอพลาดแค่ก้าวเดียวก็เท่ากับชีวิตทั้งชีวิต จึงมองว่าเราต้องมีการวางแผนชีวิตอยู่ตลอดเวลา “เพราะเราไม่ควรล้อเล่นกับเกมชีวิต ก็เพราะชีวิต...ไม่ใช่เกม”