มหาิวิทยาลัย : การครุ่นคิดใคร่ครวญล้วนน่าคิด
"กว่าสี่ปีที่เดินทางมาที่นี่
สุขฤดีหรือไม่ยังค้นหา
ห้วงเวลาผ่านพบพ้นผ่านมา
คือเพลาต้องทวนทบและทบทวน
ถึงเวลาสุดท้ายต้องกลับบ้าน
จะเนิ่นนานยังไงใช่เสสรวญ
ทุกๆฉากทุกๆตอนต้องใคร่ครวญ
สุขทุกข์ล้วนทั้งหมด คือ บททดสอบ"
บางครั้งก็ยากนะครับกับการอธิบายให้ใครเข้าใจ(ผู้ใหญ่บางท่าน) มันง่ายยิ่งกว่าหากมานั่งทบทวนตัวเอง บทสรุปสุดท้าย "เส้นบางๆของเขตแดนทางความคิดบางครั้งก็แยกไม่ออกว่าผู้ใหญ่มีเหตุผลมากกว่าเด็กหรือไม่ ดีนะโลกกลม (รึป่าว)เลือกมองได้หลายด้าน ถึงไม่ค่อยสนใจความคิดบางอย่างที่พูดผ่านเข้ามาแบบถามตัวเองว่าเอาอะไรคิดกันเนี๊ยะเวลาที่ผ่านมาไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้หละครับ อันนี้แหละน่าคิด"
อิอิ......................งง กับ งง ครับวันนี้
ความเห็น (18)
สลามครับ คงได้มีโอกาสได้นำผลงานมาเผยแพร่ร่วมกันนะครับ
Home is where the heart is.
ถ้ามีความสบายใจที่จะอยู่ที่ไหน...ที่นั่นก็คือบ้าน...
บ้าน..อาจไม่ใช่ถิ่นฐานบ้านเกิดเลยก็ว่าได้...
โปรดคิดใคร่ครวญดูให้ดีเถิด...
สี่ปีที่ ได้อยู่มามหาวิทยาลัย
ได้อะไรไม่ได้อะไรให้สับสน
พอจบมาพาใจให้กังวล
ก็พอทนพอดีสี่ปีมา
พอทำงานได้รู้ค่ามหาวิทยาลัย
ได้อะไรไปบ้างห่างปัญหา
เป็นบทเรียนตามครรลองของโลกา
ได้รู้ค่ามหาวิทยาลัยพาใจเบา
เอ้อ แล้วบ้านผมอยู่แห่งหนใด
ขอบคุณมากครับอาจารย์
นั่นนะซิครับบ้านผมอยู่ไหน หรือ ผมเป็นคนต่างถิ่น
ขอบคุณนะครับที่ให้ข้อคิดและกำลังใจผมเรื่อยมาครับ
....สลามค่ะ...อาจารย์...
ถ้าพูดถึงในรั้วมหาลัยนี่...กลิ่นอายเดิมๆ ยังคงอยู่ในความจำเราเสมอค่ะ มีทั้งสนุก เหงา เศร้า ถึงจะจบมานานพอสมควรแล้ว เพื่อนๆที่เรายังติดต่อกันอยู่ด็ยังเหมือนเดิมทุกอย่างค่ะ....มันเหมือนกับว่า...ยังคงสภาพเดิมๆอยู่..
ขอบคุณมากครับอาจารย์
สี่ปีที่ผมหมายถึง...สี่ปีของการทำงานครับ แต่หากจะนิยามสี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัยผมบอกได้แต่เพียงว่า อัลฮัมดุลิลละฮฺกับบทเรียนรู้ครับ
จริงๆแล้ว..ที่ว่า งง งง นี่จริงๆแล้วน่าจะพบคำตอบสำหรับตัวเองแล้วใช่มั๊ยคะ..
^^
แวะมาต่อรอบสองครับ ในตอนนี้บ้านอาจารย์มีหลังเดียวครับเพราะยังโสด
ผมสมมุติคำถามอย่างนี้ครับว่า สมมุติว่าอาจารย์แต่งกับคนสงขลา แต่ตอนคลอดลูกมาคลอดที่ปัตตานี แล้วสมมุติว่าตอนอายุ 60 อาจารย์เกิดพูดกับภรรยาว่า "ฉันจะกลับไปอยู่บ้านของฉันแล้ว" อาจารย์คิดว่า ภรรยาของอาจารย์จะคิดอย่างไร
เอาง่ายๆ ว่า ถ้าภรรยาอาจารย์ยื่นเงื่อนไขว่า "ก็ได้ เราไม่อยู่ปัตตานีแล้ว จะกลับบ้านแต่ต้องเป็นบ้านเกิดฉันนะ (สงขลา)" ถึงแม้อาจารย์จะยอม แต่ลูกๆ ก็จะพูดว่า "ก็หนูเกินที่ปัตตานีนะ บ้านต้องอยู่ที่นี่สิ พ่อกับแม่จะไปบ้านไหนอีกละ สองบ้านที่พ่อกับแม่พูดมานั้นเป็นบ้านของปู่ของตา ไม่ใช่บ้านหนู"
ดูหลักฐานบ้านเกิดก็ได้ครับ จากบัตรประชาชนของอาจารย์ 80 ของสมมุติภรรยาอาจารย์เป็น 90 ของลูกอาจารย์เป็น 94 ฮา เรื่องกลับบ้านจึงไม่จบง่ายๆ หรอกครับ
(ขออภัยที่พูดยาวไป แต่อดยิ้มกับคำว่า กลับบ้านของอาจารย์ไม่ได้สักทีในมุมมองผมคนมีครอบครัวแล้ว ฮา)
สำหรับคนเดินทางอย่างพี่ หลายๆ สถานที่คือบ้าน และล้วนมีความทรงจำ ประทับใจได้ระลึกค่ะ ... เพราะงั้นที่ไหน จึงไม่ค่อยแตกต่างมากนัก ... พูดเองก็งงเอง เอาเป็นว่า เป็นกำลังใจนะคะ
ซุลกอรนัยน์
ผมอยากให้อาจารย์กลับมาบ้านที่ใครๆเค้าต่างรอความหวังจากอาจารย์ครับ
ขอบคุณมากครับแบ
ซุลกอรนัยน์
บ้านหลังนี้ต้องคิดนานหน่อยครับ