***สิ่งที่เกิดขึ้น ณ.เช้าวันนี้ เพื่อนคนหนึ่งเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าที่ แย่มากๆอยากจะถามเขาจังว่าเป็นอะไร ก็ต้องยังไม่ถามเพราะถ้าถามคงต้องคุยยาวแน่ๆ สายหน่อยประมาณ 10 โมงกว่าได้เขาก็โทรเข้ามาหาอยากที่จะปรึกษาเรื่องบ้างเรื่อง แต่มันตรงกับจังหวะที่กำลังติดสอนหนังสืออยู่ ก็ต้องบอกไปก่อนว่าเดี๋ยวโทรมาใหม่นะ (เขาร้องไห้ด้วยนะ)
***พอ 12.00 น. เหมือนรู้ว่าว่างแน่นอน เขาโทรมาหาอีกรอบ เล่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขา ณ.ตอนนี้ ฟังแล้วเขาเครียดมากๆนะ จากที่ไม่ได้คุยกันยาวๆแบบนี้มานานแล้ว ต้องคุยกันเกือบชั่วโมงเลย
***สุดท้าย***พอเขาได้ระบายอะไรออกไปบ้าง เขาบอกว่า "เขาดีใจมากที่เรายอมคุยกับเขา ให้สติกับเขาหลายๆเรื่อง ทำให้สบายใจมากขึ้นกว่าเดิม" แต่เราสินั่งฟังกว่าจะจบ ไม่ใช่เรื่องของเราเลยต้องมาแก้ไขปัญหาให้อีก
***ก่อนจะจากก็ลงท้ายด้วยคำคำนี้ "ขอบคุณมากนะที่ให้โอกาศผม"***
เฮ้อ....เพื่อนนะเพื่อน....
ดีมากครับ ถือว่าได้ทำบุญ ได้ช่วยเพื่อน
* บางครั้ง เขาไมต้องการอะไรมากครับ เพียงต้องการให้คนฟังเขาบ้าง เข้าใจเขาบ้าง เขาจะผ่อนคลายและเบาลงมากครับ
ขอบคุณบันทึกดีๆครับ
.....ขอบคุณมากค่ะที่แวะเข้ามา....
๐ การที่เราทำบุญมากๆและบ่อยๆนะเป็นเรื่องที่ดีมากค่ะ
๐ แต่เรื่องที่เขาปรึกษามันเป็นปัญหาของครอบครัวเขา บ่อยๆก็แย่เหมือนกัน
๐
สวัสดีครับ คุณครูสายลมฯ
ผมแวะมาเยี่ยมเยือนครับ
การช่วยเหลือคนอื่นก็นเป็นทำบุญนะ
เราไม่อะไรให้แล้วก็วดีไปกว่า
"ใหธรรมเป็นทานนะครับ"
วันลาก่อนนะครับ ผมจะแวะมาใหม่ครับ
...ขอบคุณมากมายค่ะ...
บางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าดีแล้ว บางคนอาจจะไม่ว่าดีก็ได้
ขอบคุณสำหรับแง่คิดที่ให้มา น้อมรับค่ะ