If you give up your dream you die.


If you give up your dream you die.

         ประโยคนี้ได้มาจากหนังสือคู่สร้างคู่สม คอลัมน์ ดำรง ตอบจดหมาย   ฉบับที่  ๖๖๓   สาเหตุที่ติดใจถึงกับนำมาเขียนบันทึกเพราะ  เนื้อหาในจดหมายฉบับนี้  เกี่ยวข้องกับผู้ที่ขาดโอกาสทางการศึกษาคนหนึ่ง   เขาได้กระทำในสิ่งที่ครูภาทิพไม่เคยลุกขึ้นมากระทำหนึ่ง   และวิถีชีวิตของความสำเร็จคล้ายๆ กับวิถีชีวิตของเพื่อนครูภาทิพหนึ่ง  (รวมเป็นสาม)

 

               เนื้อหาในจดหมาย

                       ตอนนี้ผมอายุ ๕๘  แล้ว .....ความรู้ผมน้อย  ผมจบเพียงแค่ ป. ๔  อยากเรียนต่อกับเขา  แต่ติดที่ว่าแม่ผมยากจนครับ  เห็นเพื่อนเขาได้เรียนต่อ เขาได้แต่งเครื่องแบบนักเรียน ม.ต้นกัน   ผมแอบนึกอิจฉาเพื่อนๆที่เขาได้เรียนต่อ

 

                        ภาพนั้นกระมังครับที่ทำให้ผมเป็นคนสู้ชีวิต

 

                        ผมเรียนรู้ชีวิตด้วยตัวผมเอง  จนวันนี้ผมได้ยืนได้ด้วยลำแข้งของผมเอง  เด็ก ป.๔ ที่ลำบากยากจน  จากตำบลล้อมแรด  อำเภอเถิน  จังหวัดลำปาง  ปัจจุบันได้มาอยู่ที่ประเทศเดนมาร์ก ในตำแหน่งButler  ทำงานอยู่กับท่านทูตบราซิล  ประจำประเทศเดนมาร์ก  ด้วยเงินเดือน ๖ หลัก

 

                        ผมสู้  ผมอดทน  ปัญหาสารพัดแก้ได้ด้วยความอดทน อดกลั้นนั้นจริงแท้ครับ

 

                        ผมอยากบอกเพื่อนๆ น้องๆ ที่รู้สึกท้อแท้กับชีวิตว่า  ขอให้ลองนำแบบอย่างชีวิตของผมไปใช้ดูครับ

                      “ If you give up you dream you die”  

                     ประดิษฐ์ เถินบุรินทร์

 

            คุณดำรง  ก็ตอบกลับไปว่า

                   “ Be patience and you will be success”

 

            ครูภาทิพได้อ่านก็นึกถึงเพื่อนคนนี้  เพราะเพื่อนครูภาทิพก็อดทนอดกลั้น  จนเขาไปถึงฝัน และทำให้ครอบครัวมีความสุข ในขณะที่เขาก็ต้องทิ้งเรื่องการศึกษาไปเช่นกัน   จึงนำข้อความในจดหมายฉบับนี้พิมพ์ส่งไปให้เพื่อนได้อ่าน   เพื่อนก็ตอบมาว่า  

 

                 To reach my dreams, I will never give up. ....

                                  and all for my kids.

            เพื่อความมั่นคงของครอบครัวเพื่อนครูภาทิพไปทำงานที่ต่างประเทศ จนกระทั่งฐานะมั่นคง   เมื่อมีครอบครัว   และได้นำเงินสะสมมาลงทุนทำธุรกิจจนประสบผลสำเร็จในระดับหนึ่ง   ก็ต้องมาเจอกับยุค IMF  ต้องล้มอย่างกะทันหัน แต่เขาได้รับกำลังใจจากแม่และครอบครัว   เขาจึงเริ่มตั้งหลักใหม่ด้วยการสมัครทำงานเป็นกุ๊กในเรือสำราญของต่างประเทศเป็นเวลาหลายปี    เขาก็เข้มแข็งขึ้นมาอีกครั้ง   ปัจจุบัน เขามีฐานะที่มั่นคง  ขณะที่ครอบครัวก็แข็งแรงด้วย  ทั้งนี้ล้วนแล้วแต่เกิดจากความอดทน  มุ่งมั่นที่จะไปให้ถึงฝันและคว้ามันไว้ด้วยสองมือ และหนึ่งหัวใจ

           

            จากตัวอย่างการต่อสู้ดิ้นรนของคุณประดิษฐ์ และเพื่อนของครูภาทิพ   ที่สะท้อนความสำเร็จผ่านประโยค

 

            “ If you give up you dream you die”     คุณประดิษฐ์

 

            “ Be patience and you will be success”      คุณดำรง

 

   "To reach my dreams, I will never give up"   เพื่อนครูภาทิพ

 

ทำให้ครูภาทิพมองมาที่ตัวเองว่า   ได้ทำอะไร อย่างนี้บ้างหรือไม่   คำตอบคือเปล่าเลย    ไม่เคยอดทน   ไม่มีความพยายาม   ไม่แม้กระทั่งจะฝันหรือหวังสิ่งใด  เพียงแต่

 

                        หายใจไปวันๆ 

                        ที่ใดมีทุกข์ มีขวากหนาม   ฉันหนี

                       เมื่อไร ฉันสะดุด  ฉันเจอตอ  ฉันหยุดนิ่งหันหลังกลับ

                       ที่ใดมีการยื้อแย่ง   ฉันถอยออกมา

                        ฉันจะทำในสิ่งที่ฉันมีความสุขเท่านั้น

  

            มิน่าล่ะ  ๕๐  ปีที่ผ่านมาของครูภาทิพจึงไม่พบกับความสำเร็จใดๆ เลย

                                            

  

ที่มาของข้อมูล  ดำรงตอบจดหมาย  คู่สร้างคู่สม  ปีที่ ๓๑  ฉบับที่ ๖๖๓ ประจำ

                     วันที่ ๒๐-๓๑   มกราคม ทศ ๓  ๒๕๕๓

หมายเลขบันทึก: 331041เขียนเมื่อ 25 มกราคม 2010 22:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:18 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

ความฝัน ยังอยู่ ชีวิตสดชื่นจริง ๆ ครับ

     สวัสดีค่ะ  คุณสันติสุข  ผู้ยังมีความฝันอยู่  และมีชีวิตที่สดชื่น

ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

สวัสดีค่ะ อาจารย์

ครูอ้อย มาตั้งใจอ่าน เพื่มเสริม พลังค่ะ

ขอบคุณมากค่ะอาจารย์

ขอบคุณค่ะครูอ้อย  แต่ดูจากผลงานของครูอ้อย  แล้วคิดว่า 

ครูอ้อยมีพลังที่จะไปให้ถึงฝันเหลือเฟือนะคะ

P
สวัสดีค่ะอาจารย์ภาทิพ
* อาจารย์คะ บุคคลตัวอย่างที่อาจารย์กล่าวถึง เป็นผู้ที่น่ายกย่องมากค่ะ
* แต่อาจารย์ อย่านำสิ่งนี้ มาเปรียบเทียบกับตัวเองซิคะ... มันคนละสถานการณ์ กันค่ะ อาจารย์ภาทิพ ก็ประสบความสำเร็จในการเป็นครู ครูภาษาไทยที่น่ายกย่องเทิดทูนของเด็กๆ  ให้ความรู้และประสบการณ์ที่ล้ำค่าแก้นักเรียน... ความยิ่งใหญ่ อยู่ที่ความเป็นครูค่ะ
* ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ...

สวัสดีค่ะครูใจดี   ค่ะ  เปรียบเปรยไปตามเรื่องค่ะ

แต่มันก็สะท้อนนะคะ   ปี ๓๘  ครูภาทิพได้ อาจารย์ ๓ ระดับ ๖-๘

ด้วยอายุเพียง ๓๖ ปี  และครูภาทิพก็หยุดมันไว้แค่นั้น

ไม่ปีนบันไดคว้าอะไรอีกเลย ตลอดเวลา ๑๔ ปีที่ผ่านมา  ทำแต่สิ่งที่ตัวเองมีความสุข

เท่านั้น   ไม่ทำอะไรตามกรอบที่เขาให้เดินเลย   ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน

สวัสดีค่ะ

ได้บทเรียนจากการอ่านบันทึกของอาจารย์เยอะมาก อาจารย์ก็เป็นคนเก่งและประสบผลสำเร็จในระดับหนึ่งแล้ว

ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปค่ะ

สวัสดีค่ะ ครูดาหลา ขอบคุณมากๆ ค่ะ ที่แวะมา  ครูภาทิพขอโทษด้วยที่อาจจะแวะไปไม่ทั่วถึงบันทึกของครูดาหลา  ครูภาทิพใช้คอมพิวเตอร์มาสิบกว่าปี ต้องลดเวลาในการใช้ลงตามอายุค่ะ 

there is life, there is hope. เขาว่าไว้น่าฟังเหมือนกันครับ จำเขามาได้นิดหน่อย ไว้สอนตัวเอง เวลาเกียจคร้านครับผม

สวัสดีค่ะ ผศ.โสภณ 

  • ขอบคุณมากค่ะ 
  • ถ้าเราได้อ่านหนังสือบ่อยๆ  มีอะไรมากมายให้เราได้คิดนะคะ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท