“แขวงสะหวันนะเขต” เป็น 1 ใน 17 แขวงของประเทศลาว อยู่ติดชายแดนประเทศเวียดนามและอยู่ตรงข้ามกับจังหวัดมุกดาหารของประเทศไทย
เมื่อคราวที่ผู้เขียนได้รับการทาบทามจาก HACC KKU ว่ามีคำเชิญให้ทีมวิทยากรของ HACC ช่วยไปบรรยายเรื่องคุณภาพโรงพยาบาล ผู้เขียนถามถึงผู้นำทีมวิทยากรแล้วตอบตกลง
เราออกเดินทางจากขอนแก่นในเช้าราว 7 โมงของวันเสาร์ที่ 16(16 Jan 10) ถึงมุกดาหารราว 10 โมงกว่า check-in เข้าโรงแรมแล้วออกเดินทางไปเขตข้ามผ่านสะพานมิตรภาพไทย-ลาว...
ผู้ประสานงานทางแขวงสะหวันนะเขต คุณปิยนาถ ยมวิรุน นำรถมารับทีมงานพวกเราข้ามแม่น้ำโขงผ่านสะพานมิตรภาพไทย-ลาว...สู่แขวงสะหวันนะเขต
“...ประวัติศาสตร์เมืองสะหวันนะเขตเริ่มในสมัยขอมเรืองอำนาจ เมืองนี้มีชื่อว่า สุวันนะพูมประเทศ เป็นเมืองที่อุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ ในปี พ.ศ. 2120 ท้าวหลวงและนางสิมได้อพยพผู้คนจากภาคเหนือลงมาตั้งหมู่บ้านชื่อว่าหลวงโพน เมืองสิมห่างจากตัวเมืองปัจจุบันประมาณ 18 กิโลเมตร เส้นทางเดียวกับไปพระธาตุอิงฮัง ครั้นถึง พ.ศ. 2185 ท้าวสิมพะลีบุตรชายได้พาชาวบ้านหลายสิบครอบครัวแยกออกไปตั้งเมืองใหม่ในเขตสะหวันนะเขตเรียกกันว่า บ้านท่าแร่ เพราะอุดมสมบูรณ์ด้วยแร่ธาตุและทองคำจนถึงปี พ.ศ. 2462 เมื่อลาวตกเป็นประเทศอาณานิคม ฝรั่งเศสได้ตั้งสำนักงานผู้ว่าราชการแผ่นดินประจำแขวงที่ท่าแร่ และตั้งชื่อใหม่เป็น สะหวันนะเขต...”
( http://www.oceansmile.com/Lao/Sawannaket.htm )
เราแวะทานมื้อเที่ยงเป็นเฝอคนละชามโตๆในร้านที่มีชื่อเสียง... อร่อยมากค่ะ
สองผู้ยิ่งใหญ่กับเฝอลาวชามโต
จากนั้นแวะเยี่ยมโรงพยาบาลที่ชาวลาวเรียกว่า “โรงหมอ” เราได้รับการต้อนรับที่ประทับใจ ได้สัมผัสบรรยากาศและสิ่งแวดล้อมที่เพื่อนๆอยู่กันแล้วทำให้เข้าใจชีวิตและธรรมชาติมากขึ้น...
มีของฝากจากขอนแก่นมอบให้ด้วย
แล้วเรายังได้เลยไปไหว้พระที่พระธาตุอิงฮัง ซึ่งเป็นพระธาตุคู่แฝดของพระธาตุพนมในประเทศไทยด้วย ชาวลาวมีอัธยาศัยดีมาก พูดคุยง่าย น่ารัก แต่ที่วัดเขาไม่ให้ใส่กางเกงเข้าวัด... พวกเราในทีมใส่กางเกงกันเป็นส่วนใหญ่จึงต้องเช่าผ้าถุงหน้าวัดนุ่งพันทับกางเกงแล้วเข้าไปนมัสการองค์พระธาตุ
เป็นประกาศเรื่องของการแต่งกายและอื่นๆก่อนเข้าไปนมัสการพระธาตุ
อัตราค่าผ่านประตูเข้าวัดค่ะ
มีเด็กๆร้องขายดอกไม้เสียงใสๆหลายเสียงมากจนฟังไม่ทัน... เราอุดหนุนเด็กๆ
องค์พระธาตุมีความงดงามจริงๆค่ะ
อ.อภิชาติ ผอ.HACC KKU และท่านอ.จิตเจริญ หัวหน้าทีมวิทยากรค่ะ
มีองค์พระล้อมรอบบริเวณวัดค่ะ
คุณปิยนาถ ยมวิรุน(ท่านที่3จากซ้าย) ร่วมถ่ายภาพกับทีม
จากนั้นเราได้รับการเลี้ยงรับรองที่ร้านอาหารลาวลาวเดอ ตั้งอยู่ริมโขง การจัดร้านอาหารสวยหรู งดงามมากทีเดียว
บรรยากาศสวยงาม โรแมนติคอย่างที่ผู้เขียนชอบ... และอาหารอร่อยมากๆค่ะ
มองข้ามฝากฝั่งแม่น้ำโขง เห็นความงามหยดย้อยค่ะ...
(ภาพบน) พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้าที่เมืองไทย... บ้านเรา
(ภาพล่าง) สะพานมิตรภาพไทย-ลาว ที่ทอดข้ามจากมุกดาหารสู่สะหวันนะเขตค่ะ
ระหว่างรอเจ้าบ้าน คุณปิยนาถและทีมของเราวางแผนการทำงานร่วมกัน
เราได้รับเกียรติจากทีมท่านผู้บริหารของทางสาธารณสุขแขวงค่ะ
มื้อนี้... จึงเป็นมื้อที่อิ่มและอบอุ่นจริงๆ ขอขอบคุณเจ้าภาพค่ะ
(แล้วพบกันอีกบันทึกถัดไปนะคะ)
เป็นความภาคภูมิใจของคนไทยครับ
ม่วนซื่นหลายบ่...พี่ติ๋ว
ยินดีกับทีมวิทยากรระดับชาติค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาชมความสวยงามของเมืองสะหวันนะเขตหลังอาหารเที่ยงค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ เบดูอิน
โอย...น้องหนานเกียรติ... คักแน...ดีอีหลีเจ้า...
เรียน อ. ธนิตย์ สุวรรณเจริญ ค่ะ
พี่ แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช คะ...
ติ๋วก็เพียงเกาะแข้ง เกาะขาท่านอ.JJ ไปเท่านั้นค่ะ ได้ไปเก็บเกี่ยวความรู้จากท่านอ.JJ อีกมากมายค่ะ แถมด้วยการแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเพื่อนๆชาวลาวมีความสุขมากๆค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่แก้ว
สาบายดี(สวัสดี)เจ้า(ค่ะ) คุณครูคิม
เรียน อ.ชาดา ~natadee
ตามมาดูภาพ ความหลัง สร้างสรรค์ สู่อนาคต ครับ
ดูแล้วมีบรรยากาศที่ดีและอบอุ่นมาก
ชอบการเสนอในลักษณะนี้มากครับ
ขอบคุณครับ
เรียน ท่านอ.JJ ค่ะ
ขอบพระคุณ อ. สันติ หมื่นไวย มากๆที่ให้กำลังใจค่ะ