ผญานิราศ

เมื่อไปนิเทศ

               วันเดือนได้                 ดาวปีแถมถ่าย

             หลายล่วงเข้า             ผันมื้อเปลี่ยนปี                     แท้แล้ว

             เดือนยี่ตั้ง                   วันสองแฮมสิบเอ็ด

             จรลีจาก                     พรากนครเนายั้ง

             นับยามได้                  สวยงายบ่อนขนาด

             เมโฆจร                      จากอนงค์นางน้อง

             จำใจหล้า                    เหลือแฮงพี่เนี่ยว

            หลวงแต่งใช้                ไวให้ล่วงเร็ว                    แท้แล้ว

            จรจากน้อง                   เข้าบ่อนเรณู

             เขาซาลือ                    ฮีตคองงามแท้

             พี่ได้ไหว้                     ตุเรณูองค์ใหญ่

             คือดั่งพนมไท้             เทียรแท้กล่อมสอง              นั่นแล้ว

             แล้วจิงลีลาย้าย           พายเข้าอุโป

             นบพระเจ้าองค์แสน    ค่าคำพอล้าน

             เหลืองงามแท้              จนใจสิเปิดอิ่ม

             จิงไขเว้า                      ต่อเจ้าพระมุณี                    นั่นแล้ว

พี่ว่า     ขอให้น้อง                     เสมอดั่งดวงเนตร

            อยู่เกสิมสุข                   อันตายมายม้าง

ให้ได้   ครองคู่ข้า                     ทุกวันเซ้าค่ำ

            หลายพบฟ้า                 เปลี่ยนปี้นบ่แหนง              สาแล้ว

พี่จิง    ยกขาย้าย                     มาสู่วัดบูรพา

            ส่งสการศพ                  เครือนายหัวเจ้า

พี่ได้    ไปพบพ้อ                      อุโปดวงหนึ่ง

            งามเกิ่งฟ้า                   เทียรย้อยแต่แถน               นั่นแล้ว

 

             อ่านความได้                พอศอสร้างตั้ง

            สองพันสี่ฮ้อย               หกสิบเก้าด่วนมา                แท้แล้ว

            จันทาลท่าน                  เจ้าหัวผู้ตั้งแต่ง

            ก่ออุโป                         สืบมูนพุทโธเจ้า

            ส่งสการแล้ว                 จิงจรจากถิ่น

            เสิ่นเสิ่นย้าย                  จากเมืองเรณูนั้น

            มาไหว้เจ้า                     ตุพนมยศใหญ่

           เห็นแต่จัวน้อย                 แต่งสร้างสอบเขียน            แท้แล้ว

           เลยบ่ได้                          ลงไหว้ให้อิ่ม

           สมใจอ้าย                        นบไหว้บ่อนยาน                 สาแหลว

แล้วจิง   ลีลาย้าย                       จากตุพ่อพนม

            ตามหนทาง                    ด่วนเดินมิซ้า

            หมายใจได้                    ดงหลวงแสวงฮอด

            เร่งไวฟ้าว                      ไปด้วยฮีบพลัน                    แท้แล้ว

น้องเอย     หนทางข้าม              ภูพานหน่วยต่ำ

ลางเทือ      ซันที่ลี้                      เหลือแท้แต่โพน

อ้ายนี่      ลากแข่งข้ามภูหน่วยหนา     ลากขาข้ามภูหน่วยกว้าง

               ม้มปากเสือ                   เหลือปากซ้าง

               ม้มหมู่แฮดม้า               จิงมาพ้อบ่อนสถาน            แท้แล้ว

              นายเพิ่นพาไปกวด        นักศึกษาฝึกสอน

              ออนซอนเด้                    โฮงเฮียนถิ่นนี้

              ครูมีพร้อม                       อุปกรณ์ดียิ่ง

              สมได้แนว “ในฝัน”         ดังกระทรวงฯ หมายได้     

แล้วจิง   ลีลาย้าย                          ไปสู่มุกดาหาร

              ตลาดอินโดจีน                 จับจ่ายขายซื้อ

ยามนี้    เมโฆค้อย                         ตะเว็นลงถอยต่ำ

              ลับป่าไม้                          ใจอ้ายห่วงกระสัน            จิงแหลว

              ฮนฮนไห้                          อยากคืนปางหลัง

อิโตนเด้    นางคงคอย                  ให้อ้ายด่วนมา                   แท้แล้ว

              หน่อใจอ้าย                     คงคอยบ่หายห่วง

               สายใจหล้า                     ฮ่ำคะนิงบ่มายม้าง

               สุดทีโอ้                           หัวใจหนาวสั่น

               คิดต่อน้อง                      นวลเจ้าอย่าแหนง             พี่เยอ

               นายจาต้าน                    สูเอ้ยอยากเมือไป่

               ใจแต่งเต้น                     เถิงน้องบ่เซา

                จิ๊บจาบน้อย                  เข้าฮังแอ่วเสียง

                บาดโตซาย                  แอ่วงานบ่เถิงบ้าน

                นารีน้อย                       คองถ่าพี่บ่

                หรือขมเคียดไห้           ตนอ้ายสิอ่วยออย              สาแหลว

                                         (แต้มแล้ววันจันทร์  ๑๑  มกราคม  ๒๕๕๓)

[ธันา วิทยารักษ์]

สังกะมาอ่านนานโดนแล้วบ่ได้เปิดซม

อุกอั้งนำท่านผู้การงานอยากยิ่ง

ให้คอยอดเอาไว้ยังสิได้สวนดี ท่านเอย