ปัญหาเด็กแก้ไม่ค่อยได้ เพราะผู้ใหญ่ I in me
เช้านี้ ผมไปติดตามระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนมาครับ ไปมา 4 โรงเรียน ไปพบทั้ง ผู้บริหาร คุณครู ผู้ปกครอง และ เด็กนักเรียน เพื่อไปติดตามปัญหาของนักเรียนบางคน
คำตอบส่วนใหญ่ในเรื่องระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ผมว่าปัญหาเด็กบางคนที่แก้ไม่ได้ เพราะการสื่อสารของผู้ใหญ่กับเด็ก อยู่ในระดับ I in me ครับ นั่นคือ มักจะโทษว่าเพราะนักเรียน "เป็นคนสร้างปัญหา" และ บอกว่า "ผู้ใหญ่ทำดีที่สุดแล้ว" โดย ไม่เคยฟังความรู้สึกและอารมณ์ของเด็ก
ในขณะเดียวกัน ที่ผมสอบถามเด็ก เด็กมักจะบอกว่า เขามีความทุกข์เพราะผู้ใหญ่ไม่สนใจใยดี ไม่มีความรักให้เขา ไม่ให้การยอมรับเขา แถมยังดุด่าว่ากล่าวเขาอีก
เขาก็เลยต้องหาทางออกด้วยวิธีการที่ผิด เพื่อให้เขาสบายใจ
แต่ผู้ใหญ่มักจะโยนความผิดให้เด็กครับ ว่าเป็นเพราะเด็กไม่รักดีเอง
ผมเองก็เข้าไปพูดคุยเท่าที่จะพอทำได้ครับ คงเข้าไปเปลี่ยนแปลงผู้ใหญ่ไม่ได้มาก เพราะไปแค่วันเดียว คุยแค่พอรู้เรื่อง
แต่อย่างน้อย ก็พอได้ทราบปัญหาบ้างครับ ว่าส่วนใหญ่ผู้ใหญ่มักจะสื่อสารแบบ I in me
เมื่อผู้ใหญ่ไปไม่ถึง I in you ในตัวเด็ก ปัญหาก็ยากที่จะเยียวยาแก้ไขครับ
ความเห็น (28)
จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
การที่ผู้ใหญ่เป็นเช่นนี้ เพราะถูกปนเปื้อนมายาวนาน รักษาและเยียวยาอยากค่ะ
เป็นห่วงเด็กมากกว่าค่ะ
ขอบคุณคุณเบดูอินมากครับ
คุณbeger0123ครับ
* การที่ผู้ใหญ่เป็นเช่นนี้ เพราะถูกปนเปื้อนมายาวนาน รักษาและเยียวยาอยากค่ะ
(ครับ ก็น่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆนะครับ)
* เป็นห่วงเด็กมากกว่าค่ะ
ครับ เด็กน่าเป็นห่วงมากๆเลยครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดี ครับ อาจารย์smallman
ชอบคำที่อาจารย์ใช้ นะครับ
i in me. i in you.
ประเด็นหลังหากมองให้ลึกซึ้งแล้ว หนักแน่น นะครับ
การเอาใจเขามาใส่ใจเรา มิใช่การนำใจเรามาใส่ใจตัวเรา
ขอบพระคุณบันทึกทางการศึกษาบันทึกนี้ นะครับ
จริงๆครับ... ปัญหาของเด็กหลายๆคนที่ชีวิตเปลี่ยน สาเหตุหลักๆมาจากผู้ปกครองไม่เข้าใจ
และบางทีไม่ยอมรับในสิ่งที่เด็กเป็นครับ
การขีดกรอบให้กับเด็กเป็นสิ่งที่ดีครับ แต่อย่าให้กรอบนั้นกลายเป็นกรงที่ปิดกั้นความคิดความรู้สึกของพวกเขา
อย่าไปพยายามกำหนดทางเดินชีวิตให้เขาไปซะทุกอย่าง เพราะนั้นคือการบังขับเขา ( I in ME ) ครับ
ลองมองในมุมมองของเด็กๆดูบ้าง แล้วท่านจะเข้าใจครับ ว่าเขากำลังคิด และรู้สึกอย่างไร ^^
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับอาจารย์ ^^
คุณแสงแห่งความดีครับ
* การเอาใจเขามาใส่ใจเรา มิใช่การนำใจเรามาใส่ใจตัวเรา
(ผมว่าถ้าผู้ใหญ่เป็นแบบนี้นะครับ ปัญหาเด็กแก้ได้ง่ายมากเลยครับ)
ขอบคุณมากครับ
ผู้ใหญ่กับเด็กมักคิดคนละมุม
ผู้ใหญ่ต้องลองมองในมุมของเด็กบ้างนะคะ
แต่ผู้ใหญ่มักจะลืมมองในมุมนี้ จึงเกิดช่องว่างขึ้น
คุณนุชรีครับ
* ครอบครัวดีมีสุข เด็กก็จะเป็นเด็กดี
* ฝากคุณพ่อคุณแม่ทุกๆ คน
ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเสริมเติมเต็ม
คุณเอิร์ทครับ
* ปัญหาของเด็กหลายๆคนที่ชีวิตเปลี่ยน สาเหตุหลักๆมาจากผู้ปกครองไม่เข้าใจ และบางทีไม่ยอมรับในสิ่งที่เด็กเป็น
(เท่าที่ผมทำงานด้านนี้มา ส่วนใหญ่เป็นอย่างนี้จริงๆครับ)
* การขีดกรอบให้กับเด็กเป็นสิ่งที่ดีครับ แต่อย่าให้กรอบนั้นกลายเป็นกรงที่ปิดกั้นความคิดความรู้สึกของพวกเขา
(ส่วนใหญ่เป็นกรอบที่ปิดกั้นความคิดความรู้สึกครับ จึงทำให้เด็กมีปัญหา)
* อย่าไปพยายามกำหนดทางเดินชีวิตให้เขาไปซะทุกอย่าง เพราะนั้นคือการบังคับเขา ( I in ME )
(ผู้ใหญ่ชอบอ้างว่ารักลูก อยากให้ลูกได้ดี)
* ลองมองในมุมมองของเด็กๆดูบ้าง แล้วท่านจะเข้าใจครับ ว่าเขากำลังคิด และรู้สึกอย่างไร
( I in you ครับ)
ขอบคุณคุณเอิร์ทมากครับ
คุณมณีวรรณครับ
* ผู้ใหญ่ต้องลองมองในมุมของเด็กบ้าง
* ผู้ใหญ่มักจะลืมมองในมุมนี้ จึงเกิดช่องว่างขึ้น
(ครับ เลยเกิดเป็นปัญหาขึ้นมาครับ)
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับอาารย์
เห็นด้วยที่สุดเลยครับ...
..บางครั้งผู้ใหญ่ก็ต้องรับผิดชอบในทุกๆด้านของเด็ก..แต่ผู้ปกครองส่วนใหญ่ ณ.ปัจจุบันนี้ เอาเวลาส่วนใหญ่อยู่กับการทำงาน วันหยุดก็นัดกับเพื่อนบ้าง บ่อยให้เด็กอยู่บ้านตามลำพัง ผลที่ตามมา เด็กจะเรียกร้องความสนใจจากการกระทำของเขา เพื่อให้ผู้ปกครองหันมาสนใจเขาบ้างก็เท่านั้น..
ขอบคุณคุณหนานเกียรติครับ
คุณสายลมที่หวังดีครับ
* ผู้ปกครองส่วนใหญ่เอาเวลาส่วนใหญ่อยู่กับการทำงาน วันหยุดก็นัดกับเพื่อนบ้าง บ่อยให้เด็กอยู่บ้านตามลำพัง ผลที่ตามมา เด็กจะเรียกร้องความสนใจจากการกระทำของเขา เพื่อให้ผู้ปกครองหันมาสนใจเขาบ้างก็เท่านั้น..
(ครับ เป็นอย่างนั้นจริงๆครับ สำหรับเรื่อง เวลา ที่ลูกต้องการ)
ขอบคุณมากครับ
- สวัสดีครับ
- วัฒนธรรมปกครองนักเรียนแบบครูยึดอำนาจยังมีมากมากในโรงเรียนในระบบ ดังนั้นควรเหลือเกินที่จะมีระบดูแลช่วยเหลือครู (ที่ดูแลนักเรียน) ด้วยเช่นกัน
ใช่ค่ะ บ่อยครั้งที่ครูนกได้ยินเสียงดุเด็ก...โดยยังไม่ทราบความเป็นไปเป็นมา ณ ตอนนี้เองครูนกก็มีปัญหารอสะสางเกี่ยวกับเด็กอยู่สองคน โทรศัพท์หาแม่ไม่เคยรับสาย หรือปิดเครื่อง.....แล้วจะร่วมกันแก้ปัญหาได้อย่างไร
อาจารย์จักรกฤษณ์ครับ
(เท่าที่ผ่านมา ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบที่ว่ามาครับ)
(ระบบดูแลช่วยเหลือครู - เข้าท่าดีเหมือนกันนะครับ)
ขอบคุณครับ
ครูนกครับ
* การแก้ปัญหาเด็ก เป็นเรื่องใหญ่มากๆๆๆๆ เลยครับ เพราะเป็นปัญหาที่หมักหมมและสะสมมานาน
* ก็คงทำในส่วนที่พอจะทำได้ละครับ และ ที่จะทำได้ที่ที่สุดอีกอย่าง คือ "ทำใจ" ครับ
* เพราะบางปัญหามันก็เกินกำลังครับ ซึ่งต้องใช้ทั้งแรงกาย แรงใจ และ ใช้เวลา
* ผมเอง ก็ทำในส่วนที่พอทำได้ครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ ท่านรองฯวิชชา ที่เคารพ
- ปัญหาการแสดงออกที่ไม่พึงประสงค์ของเด็ก มักมาจากการที่ผู้ใหญ่มองข้ามความสำคัญของพวกเขา
- ขณะที่พวกเขาเองอยากที่จะแสดงพลังความคิด แสดงศักยภาพที่มีอยู่ให้ผู้ใหญ่ได้เห็นว่าเขาทำได้
- ให้เขาทำเถอะค่ะ ผู้ใหญ่เรามีหน้าที่ในการประคับประคองมิให้เขาหลุด.. คอยแนะยามที่เขาต้องการ ให้กำลังใจยามเขาล้ม.. ด้วยความเมตตาจริงใจ
- ค่อยปรับค่อยเปลี่ยน.. (เปรียบดั่งกรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จวันเดียวฉันนั้นค่ะ .. )
ครูแป๋มครับ
(นี่แหละครับ สาเหตุของปัญหาที่แท้จริง)
และทางแก้ก็คงอยู่ที่
ขอบคุณมากครับ
อ.วรภัทร์ ออกเจาะใจ คืนพฤหัสนี้ค่ะ ตอน 22.30 อย่าลืมดูค่ะ
ผมสอนระดับมัธยมเด็กส่วนมากเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น
เด็กต้องการมากที่สุดคือการยอมรับในทุกๆเรื่องแล้วแต่ความสามารถของเด็กว่าจะทำอย่างไรให้เด็กได้รับการยอมรับ
บางคนก็ต้องทำตามแบบที่เคยเห็น..ดังนั้นหากมีแบบดีๆเด็กก็จะทำแต่สิ่งดีๆ หากมีแต่แบบไม่ดีเด็กก็จะทำไม่ดี
แล้วนิสัยเด็กก็จะเปลี่ยนยากเมื่อโตขึ้น
ผมว่า พ่อ แม่ ครู นั่นแหละครับที่จะเป็นแบบให้กับเด็กๆๆๆ คือเราต้องเป็นแบบอย่างที่ดีครับ
ห้ามเด็กดื่มสุรา แต่ครู/ผู้ปกครองกลับใช้เด็กซื้อสุรา ห้ามเด็กสูบบุหรี่แต่ใช้เด็กไปซื้อให้
ห้ามเด็กมาโรงเรียนสาย ครูกลับมาสายซะเอง
เมื่อเด็กทำเป็นนิสัยแล้วแก้ยากมากนะครับ...แล้วครูก็โทษว่าเด็กไม่ดี..ทั้งๆที่เป็นเรื่องน่าคิดครับว่าเหตุคืออำไร
ขอบคุณครับที่มีพื้นที่ให้แสดงความคิดเห็นครับ
จากครู(น้อยๆครับ และน้อยประสบการณ์ครับ)
คุณbeger0123ครับ
ขอบคุณมากครับที่ส่งข่าว จะตามไปดูครับ
คุณหนุ่มนาสวรรค์ครับ
* หัวใจที่สำคัญของเด็กอยู่ที่ตรงนี้ครับ
* เด็กต้องการมากที่สุดคือการยอมรับในทุกๆเรื่องแล้วแต่ความสามารถของเด็กว่าจะทำอย่างไรให้เด็กได้รับการยอมรับ
* การสอนเด็กที่ดีที่สุด คือ "แบบ ดีกว่า บอก" ครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีคะท่าน small man
วันนี้ได้คุยกับครูบางท่านเรื่องพฤติกรรมเด็ก...พบว่า ครูยังคงมีพฤติกรรม
แบบที่ท่านรองว่าค่ะ คือ I in me อยู่บ้านก็ไม่สุข มาโรงเรียนก็ทุกข์
ทางออกคือเพื่อน...ทำตามเพื่อน ทำๆตามๆกันไป...ให้ได้รับการยอมรับ...
ไม่ว่าเด็กเก่งหรือเด็กอ่อน...คงต้องการความรัก ความสำคัญ ความเข้าใจ
จากผู้ใหญ่อย่างเราๆ...ถ้าต่างฝ่ายต่าง i in you...ปัญหาต่างๆคงลดลง
และเข้าสู่จุดสมดุลที่ยอมรับได้ร่วมกันนะคะ ^_^
ท่านรองตอบเร็วมาก(ดีจัง)
ขอนอกเรื่องนิดครับ
คือผมอยากทราบว่าเกณฑ์ประเมินครูผู้สอนชำนาญการมีหรือยังครับ
แบบเป็นข้อๆและมีระดับ เหมือน สมศ.หนะครับ
มีรองท่านหนึ่งบอกว่า "ครูไม่มีสิทธิรู้เกณฑ์การประเมิน"(ผมว่าไม่น่าจะใช่ครับ ครูแหละควรจะรู้เกณฑ์ประเมินอย่างยิ่ง)
ท่านรองช่วยตอบผมด้วยนะครับ
ผมกำลังส่งคำขอครับ
หรือมีไรแนะนำบ้างก็จะเป็นพระคุณมากๆครับ
ขอบคุณครับ