TDE : สัมผัสอากาศหนาวที่ปากช่อง (๑)

ระหว่างวันที่ ๑๕-๑๗ มกราคม ๒๕๕๓ ทีมคณะกรรมการสมาคมผู้ให้ความรู้โรคเบาหวาน (Thai Association of Diabetes Educators, TDE) นัดหมายไปประชุมกันที่ปากช่อง เปลี่ยนบรรยากาศจากที่เดิมๆ เพื่อคิดอะไรใหม่ๆ สำหรับการทำงานในปีนี้ รศ.พญ.สุนิตย์ จันทรประเสริฐ นายกสมาคมฯ ผู้ใจดี หาสถานที่พักให้กับคณะของเราได้ที่บ้าน “คุณหมอสมชาย” แถวภูตะวันรีสอร์ท

แม้จะนัดหมายกันไว้ล่วงหน้าหลายเดือน แต่คณะกรรมการหลายคนก็ติดภารกิจ มี ๒ คนอยู่ที่อเมริกา บางคนเพิ่งรู้ว่าไปไม่ได้ไม่กี่วันนี้เอง คณะกรรมการชุดปัจจุบันที่ไปประชุมได้มี ๘ คน ได้แก่ อาจารย์สุนิตย์ นายกสมาคม พญ.เกษนภา เตกาญจนวนิช อุปนายก ดร.ชนิดา ปโชติการ อุปนายก พญ.ยุพิน เบ็ญจสุรัตน์วงศ์ ประธานฝ่ายวิชาการ คุณชนิกา จรจำรัส ทวีทิพอาภา รองประธานฝ่ายวิชาการ ดร.สุภัจฉรา นพจินดา นายทะเบียน นพ.ธวัชชัย ภาสุรกุล ปฏิคม และดิฉัน เลขาธิการ เกินกึ่งหนึ่งจากจำนวนทั้งหมด ๑๕ คน

นอกจากนี้ยังมีมีที่ปรึกษาคือ ศ.นพ.เทพ หิมะทองคำ และ ดร.สุนาฎ เตชางาม พร้อมคุณแม้ว หรรษมน ประสาทแก้ว อดีตกรรมการไปร่วมด้วย รวมทั้งคุณเก๋ สุนทรี ไพรศานติ หัวหน้าสำนักงานสมาคม และมีทีมงานพ่วงไปอีก ๑ คน

เรานัดหมายกันออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ประมาณ ๑๕ น.ของวันที่ ๑๕ มกราคม ด้วยรถตู้ ๑ คัน คุณหมอเกษนภาและคุณหมอธวัชชัย ขับรถไปเอง เรามีจุดนัดหมายพร้อมหน้ากันที่ร้านอาหาร “บ้านไม้ชายน้ำ” เพื่อรับประทานอาหารเย็นก่อนเข้าที่พัก

Trip นี้แม่งานสำคัญคืออาจารย์สุนิตย์ อาจารย์เตรียมอาหารหลักและอาหารว่างทุกมื้อสำหรับพวกเราไปจากกรุงเทพ พร้อมชวน “พี่ไพ” หลานสะใภ้ไปช่วยเป็นแม่ครัวให้ด้วย ได้ยินว่าค่อยๆ เตรียมการไปเรื่อยจนข้าวของเต็มตู้เย็นที่บ้าน พอได้เวลาก็ pack ใส่ทั้งกระเป๋า กล่องกระดาษ กล่องโฟม จำนวนหลายใบ

ดิฉันเดินทางไปกับรถตู้ เราขึ้นรถกันที่โรงพยาบาลเทพธารินทร์ มีดิฉัน อาจารย์หนอย (ชนิดา) อาจารย์จู (สุนาฎ) อาจารย์แหว๋ว (สุภัจฉรา) พี่ไพ น้องเก๋ และน้องที่ช่วยเก๋ ออกเดินทางกันเมื่อเลย ๑๕ น. ไปแล้ว คุยกันไปเรื่อยๆ ง่วงบ้าง หลับบ้าง ใช้เวลาประมาณ ๒ ชม.กว่าก็ถึงปากช่อง เริ่มค่ำแล้ว เราไปถึงร้านอาหารที่นัดหมายก่อนเป็นทีมแรก ตามมาด้วยคุณหมอธวัชชัยและคุณแม้ว ชุดที่ ๓ คือทีมของคุณหมอเกษนภา (หมอเกษ หมอยุพิน คุณป้อม และอาจารย์สุนิตย์) ที่ถึงเป็นทีมสุดท้าย แต่ยังทันมื้ออาหารเย็นคืออาจารย์เทพและภรรยา

ร้านอาหาร “บ้านไม้ชายน้ำ” ตกแต่งด้วยของเก่าๆ มากมาย (ที่บ้านเราก็เคยมี แต่ทิ้งไปหมด) เห็นลำธารน้ำอยู่เบื้องล่าง มีลูกค้ามาแวะรับประทานอาหารเยอะพอสมควร เราต้องนั่งแยกโต๊ะกันเป็น ๒ ชุด โต๊ะที่ดิฉันนั่งสั่งอาหารหลายอย่าง ได้แก่ ไก่ย่าง (เขาประชาสัมพันธ์ไว้ตรงที่จอดรถว่าอร่อยที่สุดในโลก) ต้มข่าปลาสลิด ปลาทอดมัน ลาบหมูทอด ผัดต้นอ่อนทานตะวัน ปลากะพงทอด แฮมซี่โครงรมควัน ตามด้วยไอศกรีมและขนม

 

ซ้าย-คนสวมเสื้อลายคือพี่ไพ ในร้าน "บ้านไม้ชายน้ำ"

การจัดและตกแต่งร้านที่นี่ให้บรรยากาศย้อนยุค แปลกดี อากาศเย็นสบาย แต่รสชาติอาหารธรรมดา (อาจขึ้นอยู่กับเมนูที่สั่ง) อาหารออกมาไม่ช้า แต่ก็ไม่ค่อยร้อน ส่วนราคาไม่รู้เท่าไหร่ เพราะท่านนายกสมาคมฯ เป็นคนรูดการ์ด

 

บรรยากาศส่วนหนึ่งในร้าน "บ้านไม้ชายน้ำ"

ออกจากร้านอาหาร เราก็มุ่งหน้าเดินทางไปที่พัก รถหมอเกษที่มีท่านนายกสมาคมฯ นั่งอยู่ด้วย ขับนำทาง แต่เราติดไฟแดงตอนเลี้ยวขวาเลยคลาดกันไม่เห็นหลัง เราจึงต้องคลำทาง (เพราะมืด) ไปตามแผนที่ ปรากฏว่ารถตู้ รถอาจารย์ธวัชชัย และรถของอาจารย์เทพ ไปถูกทางถึงที่หมายก่อน (ขับตามกันมา) ส่วนรถหมอเกษหลงทางขับเลยทางเลี้ยวมาถึงหลังสุด

คุณหมอสมชายและภรรยาคอยต้อนรับและอำนวยความสะดวก สละที่จอดรถของตัวเองให้รถเก๋งของพวกเรา บ้านพักของคุณหมอสมชายมี ๒ หลัง หลายห้องนอน ให้พวกเราได้เลือกพักจับคู่ ๒-๓ คน ตามสะดวก เราตื่นเต้นกับห้องน้ำที่มีหลังคาเป็นกระจกใส มีหน้าต่างหลายบาน ทั้งที่เปิดเข้าในห้องและเปิดออกด้านนอก ต้องสำรวจกันก่อนลงมือปฏิบัติภารกิจว่าปิดม่านครบทุกบานหรือยัง กลัวคนข้างนอกห้องน้ำจะตกใจ

อากาศคืนนี้ของที่นี่ถือว่าหนาว ดิฉันเข้านอนเร็ว (คิดประมาณ ๒๒ น.กว่า) แต่ได้ยินว่ามีบางคนจิบไวน์คุยกับเจ้าของบ้านอยู่นาน

วัลลา ตันตโยทัย