น้ำใจ

ในสมัยที่ไอศกรีมซันเดย์ยังมีราคาถูกอยู่มาก เด็กชายอายุสิบขวบคนหนึ่งเข้าไปในคอฟฟี่ช็อป
ของโรงแรมแห่งหนึ่งแล้วนั่งลงบนเก้าอี้  เมื่อพนักงานเสิร์ฟวางแก้วน้ำลงตรงหน้า เด็กชายก็ถามว่า
“ไอศกรีมซันเดย์ ราคาเท่าไรครับ”
“ ห้าสิบเซ็นต์”  พนักงานเสิร์ฟสาวตอบ
เด็กชายก็ดึงมือออกจากกระเป๋า แล้วก็เริ่มนับเหรียญในมือ
“แล้วไอศกรีมวานิลลา ล่ะครับ”
“สี่สิบเซ็นต์”  พนักงานเสิร์ฟสาวตอบ
“ถ้ายังงั้นไอศกรีมธรรมดา ล่ะครับราคาเท่าไร”  เด็กชายถามอีก  
ตอนนี้เริ่มมีคนรอมากขึ้นและพนักงานเสิร์ฟสาวก็เริ่มจะหมดความอดทน
“สามสิบห้าเซ็นต์”  เธอกระแทกเสียงตอบห้วนๆ  
เด็กชายนับเหรียญในมืออีกครั้ง จนแน่ใจแล้วจึงบอกกับพนักงานเสิร์ฟสาว
“ผมขอรับไอศกรีมธรรมดาครับ”
           พนักงานเสิร์ฟสาวนำไอศกรีม พร้อมกับบิลล์เก็บเงินมาวางให้แล้วก็เดินจากไป  
เด็กชายทานไอศกรีมจนหมด  จึงเดินไปจ่ายเงินแล้วจากไปเมื่อพนักงานสาวกลับมาเก็บถ้วยที่โต๊ะ
ของเด็กน้อย เธอก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่  เพราะบนโต๊ะนั้นมีเหรียญนิกเกิลราคาห้าเซ็นต์ สองเหรียญ และ
เหรียญเพนนีอีกห้าเหรียญ วางอยู่อย่างบรรจงข้างถ้วยเปล่า   เธอรู้ทันทีว่าเด็กน้อยไม่ยอมซื้อไอศกรีมซันเดย์ ทั้งๆ ที่มีเงินครบห้าสิบเซ็นต์ เพราะต้องการเหลือเงินไว้เป็นค่าทิปให้กับเธอ

        .....น้ำใจของเด็กคนนี้  มิเพียงสั่นคลอนจิตใจของพนักงานสาวเท่านั้น  หากยังสอนใจเราได้มากมาย
 ใช่หรือไม่ว่าโลกนี้น่าอยู่และชีวิตนี้มีความหวังก็เพราะน้ำใจแบบนี้……

--เรื่องเล่าจากเพื่อนๆ  เก็บไว้ในความทรงจำ--