เมื่อความน่าเบื่อเข้ามาเยือน
อัสสาลามูอลัยกุม ครับ ทุกๆคน อัลฮัมดูลิลลาฮฺครับ ได้มาเขียนบลอกเล่าสู่กันฟัง
วันนี้วันอังคาร ปกติวันนี้เป็นวันที่มีคาบกิจกรรม ของมหาลัย วันนี้ได้เข้าร่วมฟังการบรรยาย
ในโครงการอบรมจริยธรรม ก็ได้อารั่ยมาเยอะครับ ท่านอาจารย์มัสลัน นี่บรรยายสนุกจริงๆ
โดยสรุปแล้ววันนี้เป็นการวิธีการพัฒนาตนเองครับ ประเด็นที่ถูกใจมากก็คือ เราต้องรู้จัก
ปรับปรุง แก้ไข ตัวเราเองก่อนครับ อันนี้แน่นอนครับ คนเราจะไปปรับปรุงหรือไปซ่อมแซ่ม
คนอื่นเนี้ย ตัวเขาเองต้องตรวจดูตัวของเขาเองก่อนว่าดีแล้วหรือยัง ประเด็นต่อมาครับ มาร
ยาทดี แฮ่ม อันนี้ ผมเรียนจบจาก พว มีสโลแกนมีอยู่ว่า โรงเรียนสะอาด มารยาทงาม
วิชาการเด่น (จริงหรอ) ฮ่าๆ เราจบจากโรงเรียนมารยาทงามมา อันที่จริงแล้ว มันไม่เสมอ
ไปหรอกครับ โรงเรียนเก่าของผม อาจจะมีสโลแกน ที่ชวนน่าฟัง แต่ถามว่า มันเป็นไปตาม
นัั้นมั้ย(ไม่ขอตอบน่ะครับ) ประเด็นที่เกี่ยวกับมารยาทงามนี้ ถูกใจครับ เราต้องมีมารยาท
ทั้งสิ่งที่มีชีวิตและกับสิ่งที่ไม่มีชีวิต ทุกอย่างที่เป็นมัคลูค ของอัลลอฮฺ เราต้องมีมารยาท
กับสิ่งเหล่านั้นทั้งสิ้น แต่ที่รู้สึกติดใจอยู่ก็คือ ท่านอาจารย์บอกว่า คนที่ฟอร์เวิร์ดเมลล์
และรวมทั้งคนที่เขียนบรรยาย ความรู้สึกของคนอื่น โดยเล่าสู่ให้ใครๆ ท่านอาจารย์
เราบอกว่า เป็นคนโกหก อันนี้ผมยังรู้สึกติดใจอยู่ เพราะขณะนี้ ผมก็กำลังเขียนเล่า
ประสบการณ์ ของผมที่ได้ประสบ ได้ให้พี่น้องได้รวมกันอ่าน (ผมเป็นคนโกหกป่าวเนี้ย)
หรือว่าผมอาจจะตีประเด็นของอาจารย์มัสลันผิดไป (ถ้าผิด ขอความกรุณาจากพี่น้อง
ทุกคน ได้ร่วมชี้แนะด้วยครับ) แต่ดูชื่อเรื่องที่ผมตั้งแล้ว เฮ้ย ไม่ได้อยากพูดประเด็นนี้
นี่หว่า เมือความน่าเบื่อ เข้ามาเยือน ต่างหาก ขอโทษน่ะครับที่เอาประเด็นอื่นเข้ามา
เล่าก่อนที่จะถึงเรื่องที่อยากจะเล่า แต่อันที่จิงแล้ว ประเด็นที่อยากจะเล่าสู่กันฟังเนี้ย
มันไม่ได้เยอะอารั่ยมากหรอกครับ เพียงแต่ว่าวันนี้ ปกติ อยู่แล้วปมเรียนอยู่ปีสี่ วิชาที่ลง
เรียนมันก็ไม่มาก โดยส่วนใหญ่แล้ว เทอมนี้จะเน้นตรงที่ทำโปรเจคสำหรับจบหลักสูตร
ครับ โฮ้ แค่วิชาโครงงานวิทยาศาสตร์ตัวเดียวเนี้ย มันก็หนักอยู่แล้วครับโดย
ปกติสัปดาห์แล้วผมมักจะทำแลบการทดลองอยู่ทุกวัน เรียกได้ว่า สัปดาห์หนึ่งมีเจ็ดวัน
ทำแลบก็เจ็ดวันครับ ไม่มีวันหยุดเลย ต้องมานั่งทำทุกวันครับ ยิ่งเป็นแลบเกี่ยวกับพวก
แบคทีเรีย โอโฮ้ ไม่ต้องพูดถึงครับ มันต้องควบคุม ปัจจัยหลายๆอย่างครับ ก็เลยรู้สึกว่า
มันยากเป็นพิเศษ ยิ่งเราได้ทำคนเดียวด้วย (ยากกกกกกกกก) แต่ก้ออัลฮัมดูลิลลาฮฺ
ครับ ตอนนี้ งานที่จะทำก็เหลือไม่ถึง 50% ก็จะเสร็จแล้ว แต่วันนี้สิครับ ในห้องแลบ
อุปกรณ์หลักที่จะใช้ก็ดันมาเสียอีก สารเคมีก็ยังไม่มา ไอ้นั่นก็เสีย ไอ้นี้ก็ไม่มี เซ็งๆๆๆ
เกิดอาการเซ็ง ครับ โดยปกติเราทำแลบอยู่ทุกวัน แต่เนี้ย หยุดทำแลบมาแล้ว 2 วัน
เฮ้อ อารั่ยมันจะ น่าเบื่อ ขนาดนี้ เศร้าจัง เมื่อไหรมันจะได้จบๆซะทีเนี้ย ช่วยเป็นแรง
กำลังใจกับ นศ วิทยาศาสตร์ รุ่นแรกด้วยน่ะครับ จบการรายงานครับ ขอบคุณมากครับ
สำหรับการติดตามบลอกของผม ฮือๆๆๆๆ เศร้า เหลือ หลายๆๆๆๆๆๆ
ความเห็น (2)
ความน่าเบื่อ แก้ไม่ยาก อย่าไปเบื่อกับมันนะ หนูคิดว่า มันอยู่ที่เรามากกว่า อย่าไปอคติ กับสิ่งที่เราไม่สามารถทำได้ แต่ให้เรามองว่าเป็นสิ่งที่เราจะต้องพยายามและอดทน
สู้ๆๆ นะค๋ะ จบมาไวๆๆ
มีคนกำลังรออยู่
ขอบคุณมากครับคุณข้าวปุ้น อันที่จริงแล้วผมไม่ได้อคติกับมันหรอก อิอิ
แต่บางสิ่งบางอย่างที่เราทำได้ แต่กลับทำไมได้ ไม่มีอะไรจะทำ
มันก็เลยรู้สึกว่าน่าเบื่อ