หนังสือที่มีอยู่มากมายหลายพันเล่มที่ตั้งเรียงรายเข้าแถวกันอย่างเป็นระเบียบ อยู่กันเป็นพวกพ้อง เพียงเพื่อต้องให้ใครสักคนเข้ามาหยิบไปอ่านและเก็บเกี่ยวเนื้อหา เพื่อที่ตัวหนังสือหลายล้านตัวจะได้เข้าไปอยู่ในส่วนความจำของผู้อ่าน และนำเอาตัวหนังเหล่านั้นไปถ่ายทอดให้ใครอีกหลายคนได้รับรู้และเก็บตัวหนังสือเหล่านี้ไว้เพื่อถ่ายทอดเช่นกัน
ตึก ๆๆ เสียงฝีเท้าของชายแก่ใส่แว่นเดินดิ่งเข้ามายังชั้นหนังสือที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าเขา เขายืนจ้องมองหนังสือหลายเล่ม แล้วในอีกมุมของหนังสือก็เสียงเฮฮา ปี๊ปร้อง กันอย่างดีใจ ภายใต้เสียงเฮฮานั้นต่างมีการวิพากษ์วิจารณ์กันและลุ้นกันอย่าง ตัวโก่ง ว่าชายคนนั้นจะหยิบหนังสือเล่มไหน เล่มไหนจะเป็นเล่มที่โชคดี เล่มไหนจะได้เป็นที่ออกมาถ่ายทอดตัวหนังสือที่มีอยู่มากมายภายในเล่มออกไปให้ความรู้กับผู้อ่าน หลังจากนั้นก็มีเสียง เย้ ! ดังมาจากมุมขวามสุดของชั้น หนังสือเล่มหนาใหญ่ปกสีเขียว ถูกหยิบออกชั้น โดยที่ถูกสายตาของทุกเล่มมองเป็นตาเดียวกัน สีหน้าทั้งปราบปลื้มและดีใจ ตามด้วยเสียงปรบมือที่ดังกระหึ่มและกึกก้อง แสดงความยินดีกับเล่มที่ถูกหยิบไป มีเสียงจากหนังเล่มหนึ่งพูดขึ้นเสียงดังว่า " อย่างน้อยก็มีหนังสือที่เป็นที่ต้องการและมีคนอยากอ่านอยู่บ้างนะ " และหนังสือหลายๆ เล่ม ต่างพยักหน้าเห็นด้วยกับหนังสือเล่มนั้น และหนังสือทุกๆเล่ม ก็ยังเข้าแถวอยู่บนชั้นอย่างเข้มแข็งและอดทน และก็ยังมีความหวังอยู่เต็มห้วใจ หวังว่าสักวันเขาจะเป็นหนึ่งเล่มที่ถูกหยิบขึ้นมาอ่านบ้าง
รอ รอ รอ การรอของหนังสือทุกๆเล่ม รอให้ผู้คนที่เดินไป เดินมา ได้มาหยิบหนังสือไปอ่าน แล้วทุกคนจะรู้ว่า เสียงที่เรียกเราเวลาเราเดินไปชั้นหนังสือเสียงที่เราได้ยินนั้นมันมาจากไหน มันคือเสียงเรียกจากหนังสือนั้นเอง
เวลาที่เราได้อ่านหนังสือเล่มใดก็ตาม ซึ่งเป็นเล่มที่เขารอเราอยู่และเป็นเล่มที่เราตามหา เราจะรู้สึกว่ามันคุ้มค่า และคุณจะได้อะไรมากมายจากหนังสือเล่มนั้น
ห้องสมุด พอช. ก็เช่นกัน มีหนังสือมากมาย หลากหลาย เข้าแถวรอให้คุณมาเลือก มาค้นหา มาหยิบยืม เพื่อที่จะได้นำตัวหนังสือที่อยู่มากมายไปใส่ไว้ในความจำของเรา เพื่อถ่ายทอด หรือบันทึกต่อไป
aom-amma
นำเสนอได้ยอดเยี่ยมมากค่ะ
เป็นการนำเสนอโดยใช้ "บุคลาธิษฐาน" เล่าเรื่อง สุดยอด!!
"ตึก ๆๆ เสียงฝีเท้าของชายแก่ใส่แว่นเดินดิ่งเข้ามายังชั้นหนังสือ"
เพื่อน ๆ พอช.ลองวิเคราะห์กันนะคะ ว่าบรรณารักษ์อ้อม หมายถึงใคร อิอิ
สวัสดีค่ะ
อิอิ พี่เจคิดว่าใครหนอ จะเป็นชายแก่ใส่แว่น
ก่อนสิ้นปีใหม่นี้ คงมีหนังสือหลายๆเล่มโชคดี มีคนหยิบยืม และได้เดินทางไปพร้อมกับผู้เลือก และหวังว่ามันจะกลับคืนมาอย่างปลอดภัยทุกเล่มนะ
เสียงฝีเท้าของชายแก่ๆใส่แว่นเดินดิ่งเข้ามายังชั้นหนังสือที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าเขา.....ลุ้นกันอย่าง ตัวโก่ง ว่าชายคนนั้นจะหยิบหนังสือเล่มไหน เล่มไหนจะเป็นเล่มที่โชคดี เล่มไหนจะได้เป็นที่ออกมาถ่ายทอดตัวหนังสือที่มีอยู่มากมายภายในเล่มออกไปให้ความรู้กับผู้อ่าน หลังจากนั้นก็มีเสียง เย้ ! ดังมาจากมุมขวามสุดของชั้น หนังสือเล่มหนาใหญ่
แฮะแฮ...ว่าแล้วชายแก่ๆใส่แว่นคนนั้นหยิบหนังสือเล่มที่โชคดีนั้นจริงๆ
ขอบคุณหนังสือเล่มที่โชคดีนั้นครับ ที่จะได้อยู่เป็นเพื่อนกับชายแก่ๆที่ใส่แว่น ในช่วงวันหยุดปีใหม่
555 เข้ามาขำความเห็นของพี่นันท์
"หวังว่ามันจะกลับคืนมาอย่างปลอดภัยทุกเล่มนะ"
ช่างเข้าใจหัวอกบรรณารักษ์จริง ๆ
อิจฉาจัง...มีโอกาศได้เลือกหนังสือ..คนเมืองภูธรไม่ค่อยได้มีโอกาสเข้าไปหาหนังสือมาอ่าน
จึงทำได้แต่หาซื้อหนังสือมาเก็บไว้ ...รอเกษียณอายุเมื่อไหร่คงจะได้อ่าน
หรือไม่ก็ลาออกจากงานพอช.ไปก่อน เพื่อที่จะได้มีเวลาว่างในการอ่านหนังสือต่อไป....
กิจกรรมที่ 12 ม.ค.2553 “ พวกเรามีนัดพบกับอ.เอกและทีมงานครับ” ณ.ห้องประชุมชั้น 1 กับกิจกรรมการสัมมนาติดตามผลและการยกระดับการเรียนรู้ในเรื่อง“การถอดบทเรียนองค์ความรู้ในงานพัฒนา” (AAR&R)
ช่วงเช้า
ช่วงบ่าย
ทีมวิทยากรกระบวนการ 3 หนุ่มสามมุมครับ ( อ.จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร / ดร.ขจิต ฝอยทอง/ อ. เกียรติศักดิ์ ม่วงมิตร)
สถานที่ : มีการอำนวยความสะดวกด้านไอที รวมไปถึงการจัดลานชุมชน ที่อาจปูด้วยผ้า หรือ เสื่อ ที่สามารถนอน นั่งได้
การแต่งกาย : ให้ผู้เข้าร่วมแต่งกายตามสบาย ผู้หญิงให้สวมกางเกงจะสะดวกต่อการนอนและนั่งระหว่างการสัมมนา
อุปกรณ์ : โน้ตบุ้ก(ส่วนตัว), ส่วนอุปกรณ์อื่นๆใช้ของเดิมจากที่เคยทำกระบวนการในเวทีที่ภูเขางามรีสอร์ต