เล่าเรื่อง บทที่ 1 ; วันนี้หัวใจสะอื้นไห้
วันที่หัวใจสะอื้น
1.
ทุกวันนี้เราเคยร้องไห้เพื่อคนอื่นบ้างไหม
ไม่ว่าจะเป็นร้องไห้ในความสงสาร
หรือร้องไห้กับความปลาบปลื้ม
2.
คนตาบอดที่ป้ายรถเมล์คนนั้น
ตาด้านซ้ายถูกเปลือกตาปิดทับลม ไม่มีช่องหใมองเห็นแสงสว่าง บอดสนิท
ตาด้านขวานัยตาดูพร่ามัว ขุ่น แทบมองไม่เห็น
สภาพภายนอกร่างกายคล้ายคนออทิสติก
มือทั้งสองข้างคอยขยับขึ้นลงตลอดเวลา
ปากก็พูดพร่ำเพ้อแทบจับไมได้ศัพท์
แต่เขาก็ยังคงทำหน้าที่ของเขา ณ ใต้ต้นไม้ป้ายรถเมล์
ทุกครั้งที่เสียงเหรียญกระทบขัน
เขาจะรีบเก็บเหรียญใส่กระเป่าสะพายไว้
เป็นอย่างนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แค่เพียงห้านาทีที่ฉันยืนมองเขา
หัวใจฉันสะอื้น
3.
ในหนังสือเรื่องหนึ่งของหนุ่มเมืองจันทร์พูดถึงนักวิ่งหนุ่มคนหนึ่ง
ย้อนไปเมื่อ 40 ปีที่แล้ว
นาย จอห์น สตีฟ อัควารี
นักวิ่งมาราธอนจากประเทสแทนซาเนีย
หลังจากที่ถูกปล่อยวิ่งออกจากจุดสตาร์ทในสนาม
ใช้ระยะทางในการวิ่ง 40 กิโลเมตร
เวลาผ่านไปพิธิมอบเหรียญรางวัลสิ้นสุดลง
คนดูในสนามเริ่มทยอยกันออก
ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามาในสนาม
อัควารีวิ่งเข้ามาในสภาพที่หมดแรงแล้วเท้าบาดเจ็บเป็นแผล
พลันคนดูที่หลงเหลืออยู่ในอัฒจรรย์ลุกขึ้นปรบมือให้กับเขา
เสียงปรบมือในสนามดังกึกก้องเพื่อให้กำลังใจ
หลังจากวันนั้นมีคนไปสัมภาษณ์อัควารีว่า
ทำไมไม่ถอนตัวออกไปจากการแข่งขัน
จอห์น สตีฟ อัควารี ตอบว่า
“ประเทศส่งผมมาทำหน้าที่วิ่งเพื่อชาติ
หน้าที่ของผมคือการออกวิ่งจากจุดสตาร์ทและวิ่งกลับเข้าเส้นชัย”
อัควารีทำหน้าที่นั้นได้ดีที่สุดจริงๆ
อ่านหนังสือจบ
หัวใจฉันสะอื้น
ความรู้สึกเศร้าและตื้นตันเกิดขึ้นในเวลาไล่ๆ กัน
3.
ถึงแม้ว่าคนทั้งสองจะไม่ใช่คนรู้จักของฉัน
แต่พวกเขากลับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึกฉัน
ถึงแม้ว่าเราจะเป็นผู้ให้กับคนทั้งหมดในโลกไม่ได้
แต่เรายังคงสร้างสถานะของความเป็นผู้ให้ได้เสมอ ไม่ว่าจะมากหรือน้อย
“กำลังใจ” คือ สิ่งที่ทุกคนต้องการ
หากหมด “กำลัง” อย่าว่าแต่ “ใจ” เลย
กายก็พอจะหมดแรงไปด้วย
หากเราร้องไห้เพื่อคนอื่นเป็น ต้องร้อง ให้ เป็นด้วย.
ความเห็น (6)
เคยอ่านเรื่องนี้ในหนังสือของหนุ่มเมืองจันทร์ เคยรู้สึกตื้นตันมาแล้ว และลืมไปแล้ว
ขอบคุณที่นำกลับมาให้ได้ประทับใจอีกรอบ เป็นการตอกย้ำให้จดจำเรื่องราวดี ๆ ไว้ในความทรงจำและความรู้สึก ตลอดไป
ลืมไปแล้วว่าเคยร้องให้เมื่อไหร่ หรือยังร้องให้เป็นหรือเปล่า เพราะมันนานมาก
เมื่อก่อน เป็นคนร้องไห้ยากมาก
หลังภรรยาเสียไป นึกถึงเขาทีไรร้องไห้ทุกที
ฝน
เมื่อ อ. 29 ธ.ค. 2552 @ 21:26
#1768105 [ ลบ ]
เมื่อก่อน เป็นคนร้องไห้ยากมาก
หลังภรรยาเสียไป นึกถึงเขาทีไรร้องไห้ทุกที
-------------------------------------------------------------
เห็นข้อความแล้ว หัวใจหยิงสะอื้น
เสียใจด้วยนะคะ
กิจกรรมที่ 12 ม.ค.2553 .... “ พวกเรามีนัดพบกับอ.เอกและทีมงานครับ” ณ.ห้องประชุมชั้น 1 กับกิจกรรมการสัมมนาติดตามผลและการยกระดับการเรียนรู้ในเรื่อง“การถอดบทเรียนองค์ความรู้ในงานพัฒนา” (AAR&R)
ช่วงเช้า
- กิจกรรมสานสัมพันธ์ร้อยรัดหัวใจ CODI. โดย ดร.ขจิต ฝอยทอง
- นำเสนอผลงาน "โชว์ แชร์ และ เชียร์” การถอดบทเรียนองค์ความรู้ในงานพัฒนา (AAR. ” การถอดบทเรียนองค์ความรู้ในงานพัฒนา จาก ภูเขางามจนถึงวันนี้ที่ พอช. /นำเสนอ Show & Share บทเรียนความสำเร็จที่เริ่มต้น /แลกเปลี่ยนเรียนรู้ การจัดการความรู้)
ช่วงบ่าย
- กิจกรรมผ่อนพัก ตระหนักรู้ โดย ดร. ขจิต ฝอยทอง
- Dialogue “การถอดบทเรียนองค์ความรู้ในงานพัฒนา” และ จากบทเรียนองค์ความรู้ในงานพัฒนาสู่การจัดทำเป็นเรื่องเล่าเร้าพลัง
- กระบวนการ AAR.
- รูปแบบการเคลื่อนงาน CODI_KM จะขับเคลื่อนไปอย่างไร
ทีมวิทยากรกระบวนการ 3 หนุ่มสามมุมครับ ( อ.จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร / ดร.ขจิต ฝอยทอง/ อ. เกียรติศักดิ์ ม่วงมิตร)
สถานที่ : มีการอำนวยความสะดวกด้านไอที รวมไปถึงการจัดลานชุมชน ที่อาจปูด้วยผ้า หรือ เสื่อ ที่สามารถนอน นั่งได้
การแต่งกาย : ให้ผู้เข้าร่วมแต่งกายตามสบาย ผู้หญิงให้สวมกางเกงจะสะดวกต่อการนอนและนั่งระหว่างการสัมมนา
อุปกรณ์ : โน้ตบุ้ก(ส่วนตัว), ส่วนอุปกรณ์อื่นๆใช้ของเดิมจากที่เคยทำกระบวนการในเวทีที่ภูเขางามรีสอร์ต
ถึงแม้ว่าคนทั้งสองจะไม่ใช่คนรู้จักของฉัน
แต่พวกเขากลับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึกฉัน
ถึงแม้ว่าเราจะเป็นผู้ให้กับคนทั้งหมดในโลกไม่ได้
แต่เรายังคงสร้างสถานะของความเป็นผู้ให้ได้เสมอ ไม่ว่าจะมากหรือน้อย
“กำลังใจ” คือ สิ่งที่ทุกคนต้องการ
หากหมด “กำลัง” อย่าว่าแต่ “ใจ” เลย
กายก็พอจะหมดแรงไปด้วย
หากเราร้องไห้เพื่อคนอื่นเป็น ต้องร้อง ให้ เป็นด้วย.
ชอบจังเลย พี่ร้องไห้อยู่บ้างเวลาดูหนังหรืออ่านหนังสือที่ประทับใจ
หนังสือเล่มล่าสุดที่อ่านแล้วร้องไห้ คือกฏแห่งกระจก(หนังสือแปลจากญี่ปุ่น)