พีคับเด็กนอกคอกกับหนังสือที่ได้มา

เบ็ดเตล็ด

       ในหนังสือที่ได้รับมาวันนี้จากธนาคาร มีพุทธศาสนสุภาษิตว่า ความหิวนั้นเป็นโรคอย่างยิ่ง ก็ความหิวนั้นเป็นความต้องการอาหาร และอาหารทั้งสี่อย่างก็เป็นที่ต้องการที่ขาดไม่ได้สำหรับคนทั่วไป แต่ก็มีอยู่ ผู้ที่ไม่หิว แต่ก็หายาก ยากที่ไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหน ก็คนเรามันเดือดร้อน หิวกันอยู่ทุกวัน เป็นความจริงแรกว่า คนเราเป็นอยู่ได้ด้วยอาหาร ก็เมื่อเริ่มไม่หิว หรือเพียงแค่เห็นภัยในความต้องการที่ซ้ำไปซ้ำมา โรคอันที่ว่ายิ่งใหญ่นี้ มันก็พอมีทางหายหรือพอมีใจจะดิ้นรนให้หาย นั้นคงเป็นลาภก้อนใหญ่ พีคับเคยคิดว่า จะได้ลาภก้อนใหญ่ ที่มีเนื้อมีหนังอันสวยงาม สมองที่ดีเลิศ แต่ที่กลับได้มาก็คือลาภก้อนใหญ่ที่เป็น ความมั่นคง ความศรัทธาความประพฤติ ที่ดีขึ้นแทน ก็ความสวยงามนั้นเป็นเพียงด้านหนึ่ง หรืออาจบอกว่าเป็นด้านนอก ส่วนด้านในนั้นก็ยอมรับกันว่าเป็นอย่างไร แต่ไม่ใคร่จะนึกถึง วันนี้ก็มาถึงจุดที่ยอมรับว่าทนไป หรือบอกให้ชัดว่ายังอยากที่จะทนไป ก็ทำไมล่ะทั้งๆที่เห็นอยู่ว่าสิ่งใดเล่าเกิดขึ้น มันดิ้นรน หวาดกลัว ถึงภัยอันยิ่งใหญ่ โลกอันไม่เที่ยงแท้ ก็ศัตรูใดเล่าจะเท่าใจที่ตั้งไว้ผิด