...เรามักวุ่น ๆ กันจนลืมไปว่ากำลังทำอะไรอยู่ บางคนบอกว่าเขาลืมหายใจ เราลืมมองคนที่เรารักและเห็นคุณค่าของเขาจนสายเกินไปเสียแล้วก็มี แม้ขณะเรามีเวลาว่าง เราก็ไม่รู้จักว่าจะทำความรู้จักกับสิ่งที่เป็นไปภายในและภายนอกตัวเราเองอย่างไร เราก็เลยเปิดทีวี หาไม่ก็โทรศัพท์ ดังกับว่าให้มันช่วยเราหนีไปจากตัวตนของเรา
การภาวนา คือ การรู้ว่าอะไรเป็นอะไรในร่างกายของเรา ในความรู้สึกของเรา ในจิตใจของเรา และในโลกด้วย ขณะเมื่อเราสงบอยู่กับขณะปัจจุบัน เราย่อมแลเห็นได้ซึ่งความงามและความอัศจรรย์ซึ่งประจักษ์อยู่ต่อหน้าเรา ไม่ว่าสิ่งนั้น ๆ จะเป็นทารกเกิดใหม่ หรือพระอาทิตย์แรกขึ้น เราอาจมีความสุขได้ ถ้าเรารู้จักกับสิ่งที่ปรากฏเฉพาะหน้าของเรา...
ทดลองถอดบทเรียน (มั่ว ๆ ตามสไตล์เด็กข้างวัด)
มรดกธรรมสำคัญที่พระพุทธองค์ให้ไว้ คือ "การอยู่กับปัจจุบันขณะ"ครับ
มรดกธรรมสำคัญที่พระพุทธองค์ให้ไว้ คือ "การอยู่กับปัจจุบันขณะ"ครับ
*** สดชื่นทุกวันกับปัจจุบันเวลานะคะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
สวัสดีครับ พี่ครูกิติยา เตชะวรรณวุฒิ
สวัสดีครับพี่ครูคิม
(ขอวิจารณ์หนังสือต่อดังนี้ขอรับ)
ดู ๆ ไปแล้วสิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับเราต่างก็เป็น "กิริยาจิต" กันทั้งนั้น ไม่ว่า จะเป็นความดี ความชั่ว หรือเฉย ๆ และสิ่งเหล่านั้นก็เป็นเหตุปัจจัยต่อ "จิตใจ" ของเราเองต่อ ๆ ไป เพราะฉะนั้นการเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความดีในปัจจุบันขณะนั้น ก็เป็นการสร้างอนาคตที่ดี และ เยียวยาอดีตที่ไม่ดีไปด้วยในตัวนั่นเองขอรับ