แม่น้ำปิง ยามเช้า ณ เชียงใหม่ ... มีอะไรมากกว่าที่เห็น

ผมเขียนบันทึก 2 ช็อต ของภาพถ่ายยาว ๆ 1,000 พิกเซล "แม่น้ำปิง ยามเช้า ณ เชียงใหม่" เพื่อใช้นำทางมาสู่บันทึกนี้ ให้ได้เห็นรายละเอียดที่เพิ่มขึ้นอีกสักเล็กน้อย

ขอชวนชมภาพที่เป็นมุมมองธรรมดาของคนธรรมดา...ที่ไม่จำเป็นต้องมองเต็มตาเต็มภาพ แต่มองด้วยปลายตาก็พอ

ถนนเลียบลำน้ำปิงที่มุ่งตรงไปสู่กาดหลวง ... แสงที่สาดส่องค่อย ๆ เคลื่อนขึ้นสู่แนวฟ้า ผ่านสรรพสิ่งมากมาย ทำให้เกิดเงาที่พื้นถนน ชวนน่าสนใจ ว่าไยเงาของฉันจึงยาวเช่นนี้ ;)

มุมมองที่ขยับตัวไปเรื่อย ๆ ... มองผ่านสะพานที่ทอดไปยังปลายสุดหูสุดตาของอีกฝั่งหนึ่งที่เรายังมองไม่เห็น ... เหมือนคนเราที่คอยนั่งฝัน หรือจินตนาการถึงกาลข้างหน้า แต่หากเฝ้ารอโดยไม่ทำอะไร เมื่อไหร่ฝันของเราจะเป็นจริง

ทางบนสะพานที่เราเห็นมีอยู่ 3 เส้น เส้นซ้ายสำหรับคนเดิน เส้นกลางสำหรับรถมอเตอร์ไซค์ รถจักรยาน และเส้นขวาสุดสำหรับรถยนต์ รถใหญ่ ... แล้วชีวิตของคนเราล่ะ การเดินทางของชีวิตจะเลือกเส้นทางไหน ทางที่เล็กก่อน แล้วค่อย ๆ ขยับใช้เส้นทางที่ใหญ่ขึ้น หรือเส้นทางที่ใหญ่ขึ้นแล้วค่อย ๆ ขยับใช้เส้นทางที่เล็กลง ... ชีวิตที่ก้าวกระโดด ฐานย่อมไม่แข็งแรง ล้มเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ชีวิตที่ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป ย่อมมีการสร้างฐานที่แข็งแรง ;)

ชีวิตบางครั้งต้องการความสงบ เพื่อเสริมสร้างสมาธิสำหรับการฝ่าฟันปัญหาที่อยู่ตรงหน้าและพร้อมที่จะต่อสู้กับปัญหาที่จะมีต่อ ๆ ไป ... พัก สงบ เย็น สมาธิ สติ และเห็นหนทางแก้ไขปัญหา

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเรา เรายังต้องมีชีวิตต่อไปให้ได้ สมกับที่พ่อแม่ให้ชีวิตของเรามา ไม่ว่าจะเหนื่อย เจ็บ หนักเพียงใด ... พยายามใช้สติและปัญหาเพียรหาหนทางแก้ไข ... อย่าคิดท้อใจทำร้ายตนเอง หรือเลือกที่จะไม่อยากอยู่สู้ต่อไป ... อาจารย์ท่านหนึ่งเคยสอนว่า "เคยเห็นหมาฆ่าตัวตายไหม?" ... คำตอบ คือ "ไม่เคย" ... แล้วคนที่คิดฆ่าตัวตายล่ะ อาย...มันไหม?

ไม่ว่าจะพ่ายแพ้กี่ครั้ง สักวันเราก็สามารถจะต่อสู้ชนะกับอุปสรรคนั้นได้ ขอเพียงอย่าให้หัวใจของเรายอมแพ้เสียเอง ... เฟื่องฟ้ายังคงท้าแสงแรกเสมอ ไม่ว่าตัวเองจะเป็นอย่างไร

คิดถึงเพลง "แสงดาวแห่งศรัทธา"

พร่างพรายแสง ดวงดาวน้อยสกาว
ส่องฟากฟ้า เด่นพราวไกลแสนไกล
ดั่งโคมทอง ส่องเรืองรุ้งในหทัย
เหมือนธงชัย ส่องนำจากห้วงทุกข์ทน
พายุฟ้า ครืนข่มคุกคาม
เดือนลับยาม แผ่นดินมืดมน
ดาวศรัทธา ยังส่องแสงเบื้องบน
ปลุกหัวใจ ปลุกคนอยู่มิวาย
ขอเยาะเย้ย ทุกข์ยากขวากหนามลำเค็ญ
คนยังคง ยืนเด่นโดยท้าทาย
แม้นผืนฟ้า มืดดับเดือนลับมลาย
ดาวยังพราย ศรัทธาเย้ยฟ้าดิน
ดาวยังพราย อยู่จนฟ้ารุ่งราง

(http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%87%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B2)

ขอให้ศรัทธาในการทำความดี

ขอให้สิ่งดี ๆ จงบังเกิดแก่คนดีทุกท่าน

บุญรักษา ครับ ;)

ข้อมูลภาพถ่าย

สถานที่ : แม่น้ำปิง เชียงใหม่

วันที่บันทึก : ๖ ธันวาคม ๒๕๕๒

กล้อง : Olympus SP-570UZ

ผู้บันทึก : wasawatdeemarn (at) gmail.com

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน รอยเท้า ภาพถ่าย และ ความทรงจำ

คำสำคัญ (Tags): #6 ธันวาคม 2552#wasawatdeemarn#การดำเนินชีวิต#การต่อสู้#กำลังใจ#ภาพถ่าย#วสวัตดีมาร#เชียงใหม่#แม่น้ำปิง#แสงดาวแห่งศรัทธา

หมายเลขบันทึก: 319251เขียนเมื่อ 10 ธันวาคม 2009 01:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:02 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (34)

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 10 ธันวาคม 2009 07:06 น. ()

สวัสดีค่ะ

ขอขอบพระคุณกับบรรยากาศให้ทบทวนอดีตค่ะ พี่คิมเคยอยู่เชียงใหม่ตอนวัยเด็กค่ะ
เป็นบันทึกที่มีคุณค่าต่อผู้อ่านที่กำลังท้อแท้ชีวิต อ่านแล้วมีกำลังใจ คนที่ไม่ขาดก็จะได้ข้อคิดในการต่อสู่เพิ่มขึ้น
ตอนนี้มีสาวเชียงใหม่ ๒ ท่าน ไปเยี่ยมค่ายที่โรงเรียนพี่คิมค่ะ ศน.อ้วนและครูเหมียว