เธอได้ยินเสียงความเงียบนั่นไหม
มันกรีดร้อง..ก้องอยู่ในความเหงา
ด้วยท่วงทำนองแห่งความปวดร้าว
ท่ามกลาง...ลมหนาว..และเงาจันทร์
เธอเห็นความเงียบนั่นไหม
มันซอกซอน...ซุกในหัวใจฉัน
จะหลีกหนีอย่างไร...ก็ไม่มีวันไกลจากมัน
ยังคงรุกราน......รุมเร้า
เธอสัมผัสความเงียบนั่นได่ไหม
ช่วยนำมันออกไป...จากใจเหงา-เหงา
แม้สุดท้าย....จะเหลือเพียงใจที่ว่างเปล่า
ยังดีกว่าถูกความเหงา....รุกเร้า..แผดเผาใจ
...กิ่งไผ่ใบหลิว...
เงียบ เงียบ เหงา เหงา
รุม รุม รุก เร้า เศร้าใจ
เงียบ เงียบ ห่วงใย
อย่าเหงา อย่าเศร้า ไปเลย
... ฝันดีนะคะ ...
*** เป้นเพื่อนกับความเงียบให้ได้ แล้วจะไม่เหงา
***การอยู่คนเดียวก็เป็นความสุข ถ้าทำความรู้จักและเข้าใจว่าแท้ที่จริงเราก็อยู่คนเดียว
*** พระพุทธองค์ก้สอนไว้ "ตนเป้นที่พึ่งแห่งตน" เวลาเกิดเราก้มาคนเดียว เวลาจะไปก็ไปคนเดียว เวลาอยู่คนเดียว ลำพัง ก็ไม่เห็นจะน่ากลัวเลยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
คงไม่มีเธอ...ทำให้คุณกิ่งไผ่ใบหลิวเหงา
ขอเป็นแค่อารมณ์ก่อนในตอนนี้นะคะ
หากว่าเหงา เป็นเพื่อน เงียบเสมอ
บางครั้งเจอ เหงาได้ กลางเสียงแสร้ง
อาจพบเข้า เจ้าลวง มาจำแลง
เหงาสำแดง หนักกว่าเงียบ เปรียบเทียบกัน
(แต่งเล่น อย่าคิดมากนะคะ)
สวัสดีค่ะ คุณ กิติยา
ดีครับ บางครั้งความสุขก็คลุกเคล้าอยู่กับความเหงา
สวัสดีค่ะ....คุณครูอี๊ด
ฉัน...รับรู้ถึงความเงียบเหงาของเธอ
ฉัน...เคยเจอ กับห้วงแห่งความอ้างว้าง
ฉัน...สัมผัส ความทุกข์และจดจำไม่จืดจาง
ฉัน...เริ่มจะปล่อยวาง เพราะในความเคว้งคว้าง...ฉันยังมีเธอ
แวะมาแจมครับ
รพี
สวัสดีครับ
บทกลอนกินใจมากๆเลยค่ะ ชอบมากค่ะมาเป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีค่ะ
ไม่เหมือนที่บ้านของกอ
วัน ๆ ได้ยินแต่เสียงคน ๆ คนนี้ ไม่มีเงียบเลยแฮะ
ว้าๆๆๆๆๆๆๆๆ บางทีก็อยากจะอยุ่เหงียบ ๆ บ้างค่ะ
สวัสดีค่ะ ได้อ่านบทกลอนแล้วเหมือนตัวเองมาก ๆ จะขออนุญาตนำไปใช้ในบางครั้งบางหนบ้างนะคะ เข้ามาอ่าน
go to know ได้สักพักแล้ว รู้สึกเก่ง ๆ หลานท่านเลยนะคะ และคุณก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ
สวัสดีค่ะ .... แม่มะนาว
หวัดดีครับ..
อยากอ่านกลอนหวานๆอีก..จังเลย