เมื่อต้องเจอกับคนเก่า (แก่....)

เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่ เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย - ท่านพุทธทาส อินทปณโญ -

รุ่นน้องมักโทรมาปรึกษาเรื่องปัญหาในการทำงาน บ่อยครั้งที่เวลาทำงานจะพบอุปสรรคเรื่องคน โดยเฉพาะคนเก่าคนแก่  ในที่นี้หมายถึง คนที่ทำงานมานาน เชี่ยวชาญในงานหรือหน้าที่นั้นๆ เป็นพิเศษ  และมีความมั่นใจสูง สูงเกินกว่าที่จะรับฟังข้อผิดพลาด หรือข้อบกพร่อง จากการวิจารณ์ของผู้อื่น  ที่สำคัญคือ ...เป็นเด็กใหม่...

การแก้ปัญหาเรื่องคนนั้น จะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว อยู่ที่ว่ากำลังเบ่งภายในตัวเราจะแรงพอที่จะต้านทานกำลังบีบจากภายนอกได้หรือไม่  เพราะว่ากำลังบีบจากภายนอกนั้นแรงมาก ถ้ากำลังเบ่งภายในของเรามีไม่เพียงพอ เราก็จะถูกบีบแบน และนั่นคือความล้มเหลว

หลายคนเปลี่ยนที่ทำงานบ่อยเพราะไม่สามารถทนแรงกดดันเหล่านั้นได้ การทำงานกับคนหมู่มากต้อใช้จิตวิทยาและความอดทนสูง เพราะไม่มีใครในโลกนี้ที่ไม่มีความต่าง หากไม่สามารถฝ่าฟันอุปสรรคเหล่านี้ไปให้ได้ ก็จะต้องหนีตลอดไป

ก่อนอื่นเราต้องรู้จักการวิเคราะห์พฤติกรรมการแสดงออกของมนุษย์  และทำความเข้าใจในพฤติกรรมเหล่านั้น  มนุษย์เรามี 3 มุม คือ มุมที่แสดงภาพลักษณ์การเป็นคนดีให้ผู้อื่นเห็น   มุมที่มองโลกในแง่ร้าย อาจเป็นสิ่งที่อยู่ในใจลึกๆ แต่แสดงออกไม่ได้ด้วยการปลูกฝังทางวัฒนธรรมหรือแนวความคิด  และมุมที่เป็นตัวของตัวเอง

การพบปัญหากับคนที่ไม่ยอมรับฟังใคร ไม่ใช่เพราะไม่เห็นด้วย แต่อาจเกิดจากการกลัวว่าภาพลักษณ์ในมุมที่ต้องการให้ผู้อื่นเห็นถูกลดความเข้มข้นลง  เช่น มุมการเป็นคนดีสำหรับเขาคือต้องการให้ผู้อื่นยอมรับในความสามารถที่เหนือจากคนอื่นๆ การที่ถูกวิจารณ์การทำงานก็เสมือนโดนดูถูกความสามารถ แม้จะเห็นด้วยก็ตาม  จึงแสดงออกโดยปฏิกิริยาตอบโต้ที่ค่อนข้างรุนแรง ไม่ยอมรับ โดยเฉพาะคนที่มีอิทธิพลต่อผู้ใต้บังคับบัญชา ซึ่งจะทำให้เกิดพฤติกรรมการเลียนแบบและต่อต้านเราเช่นกัน  แต่หากเราโต้ตอบกลับแบบเดียวกัน ประเภทขิงก็รา ข่าก็แรง แพ้หรือชนะก็มีแต่เสียกับเสีย  หากได้ยินใครว่าร้ายก็คิดซะว่า "สุนัขจะเห่าแต่คนที่มันไม่รู้จัก" เพราะเสียงกล่าวร้ายติฉินนินทา  มักมาจากคนที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเรา  ทำเฉยเสียแล้วมีสติในการคิดแก้ปัญหา แต่ไม่ใช่การแก้แค้น

มองหาด้านดีของเขา แล้วส่งเสริมให้โดดเด่น แสดงออกอย่างจริงใจว่าเรายอมรับในความสามารถนั้น เริ่มจากเราก่อนแล้วเขาจะเริ่มมองหาความสามารถของเราเช่นกัน ถึงเวลานั้นมันก็ไม่สายเกินไปที่จะแสดงออก แต่ต้องมั่นใจว่าความสามารถของเราถึงจริง ไม่อย่างนั้นก็ต้องใช้ความพยายามอย่างสูงในการเรียนรู้และพัฒนาตนเองเพื่อให้ทุกคนยอมรับ ไม่ใช่อวดความสามารถจนเกินงามหรือยกยอปอปั้นกันจนไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ใช่สิ่งยั่งยืน

พยายามเป็นตัวของตัวเอง มองโลกในแง่ดี และมีสติในการดำเนินชีวิต ทุกคนย่อมมีด้านดีอยู่ในตัว มองหาให้พบแล้วจะไม่เจออุปสรรคในการทำงาน

[เปีย]

เป็นข้อคิดที่ดีครับ และไม่ว่าการดำเนินการอย่างแนวทางนี้จะทำได้หรือไม่นั้น ผมว่าความรู้สึกที่เรามีให้กับคนที่โต้ตอบด้วยจะรู้สึกไปเองหล่ะครับ แต่ถ้าคนนั้นเป็นคนอย่างหนา อันนี้ก็รับสภาพไปแล้วกัน แก้ยากเหมือนกัน แต่เราแก้ที่ตัวเราง่ายกว่าอย่างที่คุณพอฤทัย กล่าวไว้นั่นแหล่ะง่ายที่สุด