Appreciative Inquiry เพื่อองค์กรแห่งการเรียนรู้ (6)
ต่อจาตอนก่อนครับ เรื่อง KPI นีเวลาทำคนจำนวนมาก มักใช้ KPI ที่หน่วยงานอื่นๆกำหนดมา หรือไปดูตำรามาแล้วก็เลือกเอามาใช้เลย ตรงนี้ผมขอแนะนำว่าอย่างพยายามทำครับ บอกได้เลยว่าไม่ค่อยเกิดผลอะไร ในการออกแบบ KPI โดยเฉพาะ Balanced Scorecard ควรทำเหมือนร้านตัดเสื้อครับ ต้องตัดให้พอดี Size เหมาะกับรสนิยม และสมัยนิยม ผมเห็นมามากแล้วครับประเภทเอา KPI ของที่อื่นๆมาใส่ หรือบางหน่วยงานออกแบบ KPI มาแล้วบังคับให้หน่วยงานในท้องถิ่นต้องทำตาม KPI ของตนเอง อันนี้อาจต้องคิดกันใหม่ครับ
ล่าสุดเพื่อนผมเป็นคณบดีของมหาวิทยาลัยที่ใช้ภาษาอังกฤษแห่งหนึ่ง เริ่มตั้งคำถามว่าทำไมระยะหลังนักศึกษาใช้ภาษาอังกฤษได้ดีไม่เท่ากับรุ่นก่อน เขาก็เล่าให้ฟังว่าเด็กรุ่นนี้มันตัดปะ จากอินเตอร์เน็ต รุ่นก่อนนี่อาจารย์จะให้ทุกคนเขียนจดหมายภาษาอังกฤษด้วยมือ จากนั้นอาจารย์ก็จะแก้ให้ แต่ทุกวันนี้ทุกคนใช้คอมพิวเตอร์กับทุกเรี่องกลายเป็นว่าทำรายงานภาษอังกฤษก็ทำด้วยคอมพิวเตอร์ ซึ่งส่งเสริมการ copy และ paste ดีนักแล
ปัจจุบันคณะนั้นได้รณรงค์ให้อาจารย์พยายามให้นักศึกษาส่งงานด้วยการเขียนด้วยลายมือตนเอง มากกว่าจะทำรายานด้วยคอมพิวเตอร์ครับ เพราะฉะนั้นการกำหนด KPI สำหรับการรับมาตรฐานการศึกษาด้วยการต้องมีคอมพิวเตอร์ให้พอต่อสัดส่วนของนักศึกษา อาจเป็นเรื่องที่ต้องทบทวนกันใหม่ อาจไม่จำเป็นก็ได้ครับ กลายเป็นว่าอาจต้องเป็นสัดส่วนของอาจารย์ที่ให้นักศึกษาส่งงานด้วยการใช้เขียนด้วยมือแทน ยิ่งมากอาจยิ่งดีกว่า
ผมเคยลองใช้คำถามแบบ Appreciative Inquiry เพื่อค้นหาจุดเปลี่ยนที่ทำให้นักศึกษาเรียนรู้ได้มากอย่างไม่เป็นมาก่อน "คำตอบในภาพรวม ไม่มีใครพูดถึงคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตสักราย เดียวครับ"
จุดร่วมของประสบการณ์การการเรียนรู้ที่ดีที่สุดมักเป็นเรื่อง Feedback ของครูผู้สอน การมีพี่เลี้ยง (Mentor) เรื่องร่นพี่ หรือ Mentor นี้เจอตั้งแต่เด็กป. 4 ถึงคนทำงานเลยครับ การได้ลุยของจริง ได้ทดลองครับ นี่ก็เจอจนถึงผู้ใหญ่ครับ เพราะฉะนั้นการออกแบบ KPI อาจเริ่มจากการถามว่า ประสบการณ์ที่ work ที่สุดในเรื่องนั้นคืออะไรก่อนแล้วค่อยออกแบบ อย่าง KPI เรื่อการเรียนรู้น่าจะเป็น จำนวนพี่เลี่ยงจิตอาสาในชั้นปีต่างๆ ในวิชาต่างๆ จำนวนโครงการประเภทลุยภาคสนามต่อเดือน และจำนวนครั้งที่อาจารย์/ครู ร่วมทำ After Action Review กับนักเรียนครับ
ความเห็น (3)
หลายองค์กร และ ผู้บริหาร(บาง ตน) ไล่งับ กัดแต่ KPI ไม่ได้ใจ และ ไร้ เป้าหมายครับ
เห็นด้วยกับท่านอาจารย์ครับ
KPI กลายเป็นเรื่องของอำนาจบาตรใหญ่ ไปครับ
น่าเสียดายครับ
ต้องตัดเสื้อให้พอดีกับคนใส่ครับ