ครุ่นคิดอยู่หลายวัน หากแต่ใจไม่เคยสงบให้คิดได้ แม้จะคิด คิด คิด คิด หากจะคิดเท่าไรก็ยังคิดไม่ออก ว่าเหตุไฉนคนเราจึงมีอารมณ์ขึ้นมาได้ เพียงแต่บอกใจวันไหนไม่สบอารมณ์ เป็นต้องงอน หน้าบึ้งตึงอยู่เรื่อยไป เหตุไฉนคนเราจึงเกิดอารมณ์ไม่เคยเป็นที่พึงประสงค์ของใครนัก
เปิดตำราค้นคว้าหาดู E.Q. (Emotional Quotient) นี่เหรอเป็นความฉลาดทางอารมณ์ คนฉลาดต้องรู้จักจัดการควบคุมอารมณ์ของตนได้อย่างเหมาะสม นั่งคิดอยู่หลายครานี่แสดงว่าที่เราโง่ เนื่องจากความโกรธ ความเกลียด ความโลภ ความหลง และยังคงหลงมัวเมาในพายุของกิเลสตัณหา เหล่านี้นี่มันไม่ทำให้เราเป็นคนฉลาดขึ้นมาเลยเหรอ ยากนักปุตุชนคนเช่นเราหากยังอยู่ใกล้ยึดติด รัก โลภ โกรธ หลง การขจัดกิเลสแห่งอารมณ์คงไม่สมดั่งอุราเท่าไรนัก
อารมณ์ผันแปรได้ตามเหตุการณ์ สภาพแวดล้อมที่ผันผ่านได้นำพาชีวิตให้เปลี่ยนไป จะมีใครสักกี่คนที่ยังสงบได้โดยไม่ไหวติง คนคนนั้นไซร้คือยอดมนุษย์ ย่อมนำพาชีวิตให้รอดพ้นไปตามสายธารแห่งตัณหา พบจุดฝั่งฝันที่งดงามได้ดั่งใจ กับอีกหนึ่งชีวิตที่ยังยึดติดกับอารมณ์ ผันแปรเปลี่ยนแปลงตามแรงต้านของกิเลส หากแค่ควบคุมจิตใจไม่ไหวหวั่นสิ่งนี้ย่อมสงบลงได้ด้วยสติของตนเอง
มีคนอารมณ์หลากหลายในโลกนี้ หากผู้คนมากมีที่ต้องพานพบประสบเจอกับอารมณ์ที่ไม่สามารถควบคุมได้ การตัดสินใจในขณะอารมณ์ที่เราโกรธพบว่าโทษมากมายมหาศาลหากทำไปในขณะที่ลืมตัวเพราะยังมืดเมาอยู่ในพายุอารมณ์ การงานสิ่งใดดูไร้ผล หากว่าคนยังยึดติดในอารมณ์
“ดีใจ...ที่ได้ช่วยชีวิตเด็กนักเรียนคนหนึ่งในสภาวะที่เขาคับขัน ตัดสินใจเลือกไม่ถูกว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตดี เขาคิดที่จะฆ่าตัวตายด้วยอารมณ์แค่ชั่ววูบ แต่ยังดีที่เขาไม่ทำมันลงไป...เชื่อว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะคิด และทุกคนก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกกระทำในทางเดินของชีวิตตนเอง หากแต่เขาได้มาปรึกษาก่อน...ความคิดของเขาในการเลือกที่จะฆ่าตัวตายก็เลยล้มเลิกไป ดีใจที่เขาเลือกตัดสินใจมาบอก และได้เตือนสติเขาไว้มันเป็นความภาคภูมิใจที่ได้ช่วยชีวิตเด็กนักเรียน...มองว่าเขาไม่ได้เป็นคนโง่ที่จะคิดฆ่าตัวตาย แต่เขาจะโง่หากเขาฆ่าตัวตายจริง ๆ”
ครั้งหนึ่ง อ.เอกองค์ ได้พยายามเตือนสติตนเองด้วยในขณะนั้นอารมณ์ของความสับสนเกิดขึ้นในใจ ในขณะที่คิดจะลบ “blog” ของตนเองและเลิกเขียนบทความ “น้อง...คิดให้ดีก่อนทำ และพี่ไม่อยากให้ทำเช่นนั้นเลย เหงื่อแต่ละหยดคำพูดแต่ละคำที่กลั่นกรองออกมาจากใจ กว่าจะเขียนออกมาได้ในแต่ละตัวอักษร น้องเหนื่อยขนาดไหน อยู่ ๆ จะมาลบบทความออกเพียงแค่อารมณ์ที่หวั่นไหวในคืนนี้ พี่ว่าน้องคิดผิด มองดูรอบ ๆ ตัวเราในขณะนี้ซิ น้องคิดที่ลบบทความออกหมดแล้ววิทยาลัยเราจะเหลืออะไรใน “Gotoknow” สิ่งที่น้องเพียรทำมาทั้งหมดทำเพื่อใคร...เพื่ออะไร...หากเหนื่อยนักก็พักก่อน...พรุ่งนี้ตื่นก็สดชื่นใหม่ได้ แต่ขอให้รอหน่อยให้มันผ่านคืนนี้ไปก่อนแล้วอารมณ์ที่มีขณะนี้มันจะค่อย ๆ หายไป พอเราไปยืนตรงจุดนั้นได้ และหากเราได้ย้อนมองมาตรงจุดเดิมแล้วจะรู้ว่าคิดผิดขนาดไหน หากจะมาเสียใจภายหลังมันก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้นเลย”
ค้นพบสัจธรรมสำหรับชีวิต คือ คนที่คิดจะทำไม่ใช่คนโง่...คนที่โง่คือคนที่ทำโดยไม่ได้คิด แต่ขอให้คิดในสิ่งที่ดีแล้วจึงค่อย ๆ ทำด้วยสติปัญญา
ขอบคุณที่กล่าวถึง ก็แนะนำคนอื่นได้ครับ แต่หากเกิดกับตัวเองขึ้นมาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะสามารถควบคุมอารมณ์ด้วยตัวเองได้หรือไม่??
แก้ประโยคนี้หน่อยดีไหมอ่านแล้วน่าจะไม่ถูกนักครับ
"ความคิดของเขาในการเลือกที่จะไม่ฆ่าตัวตายก็เลยล้มเลิกไป" สรุปว่าเขาก็เลยฆ่าตัวตายใช่ไหมเอ่ย..?
เป็นห่วงครับ สังคมจะงดงามอยู่ที่คนมองและให้ความหมาย ผ้าลายสวยจะงดงามเมื่อยามนุ่งใส่
คุณ "ขจิต"
ดีใจจังค่ะที่คุณ "ขจิต" กลับมา...คิดว่าหายไปไหนซะแล้ว
ไม่เห็นมีคำถามอะไรเอ่ยมาฝาก... "vij" ขอแก้มือทีนี้ทายถูกแน่เลย
สาธุด้วยคนค่ะ...
อ.เอกองค์
ก็สัญญาแล้วว่าจะเขียนบทความมาให้อ่าน เห็นใหมได้อ่านแล้ว โล่งอกหรือยังที่ "vij" ไม่ลบ blog ออก
อ.ทอง
ขอบคุณค่ะ อ.ทอง ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราคนเดียวจริง ๆ ค่ะ
คุณ "ขจิต"
ตาไวจริง ๆ ค่ะ "vij" อ่าน 3 รอบ พิมพ์เองอ่านเองถูกหมดเลยค่ะ...ขอบคุณค่ะที่เตือนให้แก้ก่อนที่ท่านอาจารย์ Handy จะมาตรวจการบ้านเด็กนักเรียน
แต่พี่กลับมองอีกมุมนะ บางครั้งการลบบ้างก็มีความจำเป็นนะ ถ้ามันเป็นภัยต่อความมั่นคง ข้อดีของblogอยู่ตรงนี้ ที่แตกต่างจากWeb board ที่เมื่อถูกเพื่อนด่าก็ลบไม่ได้ มิเช่นนั้นเขาคงไม่ให้สิทธินี่แก่เจ้าของblog ค่ะน้อง ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนในโลกITดอกค่ะน้อง เปลี่ยนแปลงได้ทุกวัน ธรรมะต่างหากทีจริงแท้แน่นอน
บางครั้งการที่เรา "ลบ" บางอย่างออกไป..อาจทำให้เรารู้สึกดีและไม่ต้องจดจำกับบางสิ่งที่เลวร้าย
เหมือนกับคอมพิวเตอร์ เมื่อเราทำอะไรผิดพลาด เราสามารถคลิกปุ่ม undo เพื่อเริ่มต้นใหม่ !! หรือกดปุ่ม delete เพื่อลบบางสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ..../// แต่ถ้าเป็นชีวิต "คน" มันคงลบไม่ได้ !!
คุณ "naigod" ในกอไผ่มีหน่อไม้ค่ะ...ว๊าว!! เจอเด็กเทคนิคนนท์เข้าแล้วเด็กเทคนิคยะลาถอยดีกว่า...ใดใดในโลกนี้ล้วนอนิจัง...ไม่มีสิ่งใดที่เที่ยงแท้แน่นอนนอกจากความตาย!! มีเกิดย่อมมีดับเป็นธรรมดาโลก กำลังสูดลมหายใจเข้าออกอยู่ค่ะ รู้สึกเหมือนกันค่ะว่าตอนนี้ยังไม่ตาย!!! ยังหายใจอยู่ค่ะ
คุณ "วิสาขบูชา" ถ้ามันเป็นภัยต่อความมั่นคงก็คงต้องลบออกค่ะ...โลก IT มันไม่จีรังยั่งยืนจริง ๆ ค่ะ ตามไม่ทันจริง ๆ กับการเปลี่ยนแปลง ยิ่งไล่ตามกลับพบว่าตัวเองยิ่งเหนื่อย พอเหนื่อยก็เริ่มท้อ พอเริ่มท้อทุกอย่างก็จบ... จึงขอเดินเรื่อย ๆ ไม่อยากจะวิ่งตามหรือวิ่งหนีอะไรอีก เพราะไม่ว่าจะวิ่งหรือจะเดินมนุษย์ทุกคนก็ไปถึงเส้นชัยเดียวกัน...
น้องนิว...คนสวย "ลบ" เพื่อลืม มันคงต้องใช้ความพยายามมากหน่อย ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของตนเอง ถูกบ้างผิดบ้างในสายตาคนแต่ละคนคงไม่โดนใจใครทุกคน แต่ก็ขอเลือกทำในสิ่งที่ดี เก็บสิ่งดีไว้ ลบสิ่งที่เรายึดติดออกไป เท่านี้ก็สุขใจค่ะ
ถอยออกมาสักก้าว - แล้วจะมองเห็นภาพได้กว้างขึ้นนะครับ .. ยิ้มไว้ครับ ..
คุณ "พงศกร"
ขอบคุณค่ะ...ถอยหนึ่งก้าว...เพื่อมายืนมอง...ก็จะเห็นภาพมันชัดเจนและกว้างขึ้นจริง ๆ ผิดกับตอนที่เราเอาตาไปจ่อติดอยู่ที่ภาพใกล้จนมองไม่เห็นอะไรเลย นอกจากความมืด (ยิ้มแล้วค่ะ) แมวยิ้ม...น่ารักจัง
พรุ่งนี้เช้าจะสว่างเสมอ
อยากให้ถึงพรุ้งนี้เช้า...จะได้เห็นท้องฟ้าที่ค่อย ๆ สว่างขึ้นทีละนิด แสงแดดที่สาดส่องเล็ดรอดเข้ามาทางช่องหน้าต่างประตู และมองเห็นใครบางคนที่ยืนสูดอากาศที่บริสุทธิ์...
ดีใจที่ คุณvij และ คุณขจิต ชอบภาพแมวยิ้มนะครับ
คุณvij ครับ วันนี้ผมลองอดบุหรี่ดู - ได้รับอากาศบริสุทธิ์จริงๆครับ หายใจโล่งปอดเลย .. อยากเลิกให้ได้จริงๆ
http://gotoknow.org/archive/2006/05/25/19/03/33/e30875
^
ลิงค์ไปยังบทความที่สองของผมนะครับ คุณขจิต .. ผมเขียนไว้หลายวันแล้ว - PR ไม่ยอมทำหน้าที่แฮะ - ผมคงต้องหักเงินเดือน คุณvij ซะแล้วล่ะครับ
ว๊า!!! มัวแต่ใจลอยลืมเป็น PR ซะแล้ว...สงสัยเงินเดือน ๆ นี้ "vij" ได้ไม่เต็มร้อยแน่เลย...โดนหัก 20 บาท ทำไงดีจะได้เต็มร้อย...
ประกาศ!!! บทความเรื่อง "พลันที่ฉันลบทิ้ง...ที่ว่างก็บังเกิด" น่าอ่านมาก ๆ เลย "vij" เข้าไปอ่านเรียบร้อยแล้วค่ะ...
มัวแต่ยุ่ง ๆ หัวหมุน ๆ ลืมเป็น PR เลย... ขอร้อยหนึ่งนะ อ.พงศกร อย่าหักเงินเดือนเค้านะตัวเอง
สวัสดีคะ
ตอนนี้เข้ามาอ่านทุกวันคะ ตอนแรกได้เวบมา ก็เฉย ๆ คะ อาจะเป็นเพราะว่าอ่าน แบบผ่าน ๆ แต่เมื่อได้ย้อนเข้ามาอ่านอีกครั้ง มีความรู้สึกว่า ฮืม น่าอ่าน ให้อะไรได้มาก ก็ยินดีนะคะ ที่ vij ยังคงจะดำเนินกิจการนี้ต่อไป ก็ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนคะ
คนนอกรั้ว
"คนนอกรั้ว"
ขอบคุณค่ะ "คนนอกรั้ว" ยินดีต้อนรับค่ะ ทีนี้ก็กลายเป็นคนในรั้วแล้วละซิคะ!!!