อ่านบันทึกท่านอาจารย์ ดร.อุทัย (umi) เรียนรู้ดูต่อรอง...? ทำให้ผมย้อนนึกถึงอดีตที่หัดเป็น ผู้ขาย ประมาณปี 2527-28 ไปขายหนังสือหารายได้ระหว่างเรียน รายได้ขึ้นอยู่กับยอดขายเขาให้ร้อยละ 20 พาตระเวนนั่งรถตู้ไปทั่วประเทศ ถึงชุมชนไหนก็ปล่อยเราลงเดินขายไปตามบ้าน ร้าน ริมถนน โรงเรียน สถานที่ราชการ ธนาคารก็ไป มีอยู่วันหนึ่งไปแถวชลบุรีเป็นวันแรกๆ ที่เริ่มขาย หิ้วกล่องหนังสือลงรถ ก็แกะกล่องตรงนั้นเลย ฝากกล่องไว้กับอาโกแก่ ๆ คนหนึ่งแล้วก็หอบหนังสือเดินขายเจอใครก็แวะเข้าไปแนะนำ
มีหนังสือเล่มหนึ่งราคา 100 บาท จำได้ว่าเป็นตำราตัดเย็บเสื้อผ้า มีคนจะซื้อขอต่อรองเหลือ 90 บาทถ้าได้ 90 จะซื้อ ผมไม่ขาย ก็เดินต่อเดินอยู่หลายซอยขายไม่ได้เลย กลับมาตรงที่เขาปล่อยเราลงรถและฝากกล่องหนังสือไว้ อาโกเจ้าของร้านถามว่า "ขายได้ไหม"
"วันนี้โชคไม่ดียังขายไม่ได้เลยครับ" ผมตอบ "เกือบจะขายได้อยู่รายหนึ่ง เขาอยากได้เล่มละ 100 แต่เขาต่อ 90 ผมเลยไม่ขาย"
"ถ้าขาย 90 บาทเราจะได้เท่าไร" อาโกถาม
"ได้ 10 บาทครับ" ผมตอบ
"แล้วถ้าไม่ขายได้สักบาทไหม?" อาโกถาม
ผมฟังคำถามอาโกแล้ว ส่ายหัว แล้วบอกอาโกว่า "ขอบคุณครับ" แล้วผมเดินย้อนกลับไปขาย 90 บาท
สวัสดีค่ะ
ได้ข้อคิดเยี่ยมเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ได้ข้อคิดดีคะสำหรับพ่อค้า แม่ค้ามือใหม่
คุณพระคุณเจ้าช่วยคุ้มครอง
เทพใดใดทั้งผองช่วยรักษา
โปรดประทานพรประเสริฐให้เกิดมา
สมดั่งหวังปีหน้าปีใหม่เทอญ
ขอบคุณครับ ครูเวียงฟ้า