เลี่ยงบาลี หรือ จี้กง ?

• หลายวันก่อนได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับกัลยาณมิตร ในประเด็นที่เกี่ยวกับพุทธศาสนาสายต่าง ๆ ผมได้เสนอแนวคิดไปว่า..

 

เหมือนการเดินขึ้นเขา
บางคนชอบเดินขึ้นทางเรียบสบาย ๆ
บางคนชอบปีนขึ้นทางหน้าผาทางยาก
แต่บางคนอาจจะชอบกระโดดร่มลงมทางลัดก็มี
จะทางไหนก็มีเป้าหมายเดียวกัน คือ ยอดเขา หรือ พระนิพพาน

 

 

• การสนทนานี้เกิดขึ้นบนโต๊ะอาหารเย็น ในร้านอาหาร บนภูเขาแห่งหนึ่ง เรากำลังเปิดไวน์จากอิตาลีขวดใหญ่ขนาด 5 ลิตร ที่ผมเสนอแนวคิดข้างต้นไปนั้นเพื่อต้องการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และให้เกิดความความสนุกสนานขึ้น
• ผมพูดอย่างจริงจังต่อว่า...

 

ผมเข้าใจว่า...
สายเถรวาท ฝึกตนด้วยการลด ละ เลิกกิเลสตัณหา
สายมหาญาณนั้น ฝึกตนโดยการให้เข้าใจและอยู่กับกิเลสตัณหา
ส่วนสายวัชรยานนั้น ใช้กิเลสตัณหามาช่วยในการฝึกตน

และก็ปิดท้ายด้วยความจริงที่ดูตลก ๆ ว่า ผมเองก็ใช้ไวน์แก้วนี้ในการฝึกตนด้วย อิ อิ

 

• สุดท้ายไวน์ขวดใหญ่ขนาด 5 ลิตรก็หมดเกลี้ยงก่อน 2 ทุ่ม ทำให้เราได้กลับที่พักพักผ่อนเร็วขึ้นอย่างมีความสุขครับ

 

[Phornphon]

ดื่มแต่น้อย

ถ้าเลิกได้ก็ดีนะครับ

เครื่องดื่มแล้วขาดสติเป็นปฏิปักษ์กับการฝึกนะครับ

ขอบคุณครับ

[เด็กข้างบ้าน ~natadee]

 

สวัสดีครับ

• ขอบคุณมากครับกับความหวังดี จริง ๆ แล้วถ้าเลี่ยงไม่ดื่มได้ผมก็จะเลี่ยงนะครับ
• ขอ ลปรร. เพิ่มเติมดังนี้ครับ
• ตอนที่ยังไม่ได้ศึกษา ธรรม เห็น พระจี้กง ดื่มเหล้าก็รู้สึกสงสัย
• แต่พอศึกษาธรรมแล้ว ถึงได้เข้าใจว่า ท่านที่บรรลุแล้ว คงทำได้
• แต่สำหรับผมเองใหม่ ๆ ก็สงสัยว่า การดื่มเหล้า ดีต่อการฝึกธรรมหรือไม่ ?
• บนเส้นทางการฝึก แรก ๆ นั้น ผมพบว่า เหล้าช่วยในการฝึกได้ดีมากสำหรับคนที่ดิบ และเดือดพล่านด้วยกิเลสตัณหา เพราะเหล้าก็ทำให้เจ้ากิเลสเมาไปด้วย
• แต่พอเวลาผ่านมา ฝึกตนมากขึ้นพบว่า เหล้า ทำลายสติ สมาธิ ปัญญา อย่างเห็นได้ชัด
• ต้องคอยดูต่อไปยังไม่สรุป นะครับ