ลมหายใจที่เปลี่ยนแปลง

ลมที่ปะทะช่องปลายจมูกยาวไปถึงท้องน้อย ตามรับตามส่งอย่างไม่ได้ขาด

ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก
ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก
...

บางครั้งหายใจเข้าก็สุข หายใจออกก็สงบ
...........บางครั้งหายใจเข้าทุกข์ หายใจออกก็ทุกข์

มือใหม่มือสมัครเล่นก็เริ่มสับสนว่า  เอ  อย่างนี้จะถูกต้องไหมหนอ

"นั่นแหละคือสิ่งที่มีค่าแล้วหละที่พบว่าลมหายใจเข้าออกมีทั้งสุขและทุกข์"

 

แต่ไม่ตรงกับใจเราเลย  เราชอบลมหายใจเข้าออกที่สงบ ไม่ต้องสุขต้องทุกข์หรอก แต่ถึงอย่างไรก็ต้องเจอ  เจอทั้งทุกข์และสุข  เลือกไม่ได้  แต่สิ่งสำคัญให้รู้เท่าทันว่า  สุขก็ไม่สุขนานหรอก  เดี๋ยวก็ทุกข์  ทุกข์ก็ปล่อยให้มันทุกข์ไป ทุกข์ไม่ได้ยั่งยืนนานหรอก เดี๋ยวก็สุข

ชีวิตคนเราก็อย่างนี้แหละ  ดิ้นรนหาแต่ความสุข ที่กำลังดิ้นรนหนะทุกข์อยู่ใช่ไหม  แต่พอสุขก็สุขแป็บเดียวเอง เพราะเวลาสุขไม่ต้องดิ้นรน  แต่เชื่อเถอะ สุขเมื่อไร ทุกข์ก็รออยู่ข้างหน้า

เป็นกำลังใจให้กะคนที่กำลังทุกข์อยู่นะ เพราะทุกข์อยู่ตอนนี้ตอนปลายของมันเราจะต้องพบกะความสุข  แต่ขอให้คนที่กำลังสุขอยู่รู้ว่าไม่นานความทุกข์ท่านจะมาเยือน แน่นอนไหม  เดี๋ยวก็รู้เอง

[Phornphon]

หายใจเข้า หายใจออก ใช้เป็นวิหารธรรม

พอจิตหนีไปคิด ก็จะลืมลมหายใจ พอระลึกได้ก็จะรู้สึกตัว เกิดสติ

เป็นการเจริญสติปัฏฐานที่คนไม่ค่อยรู้กันนะครับ

[แอน]

อย่าไปยึดติดกับลมหายใจที่เปลี่ยนแปลงจนคุณสับสนว่าการหายใจคือความสุขความทุกข์
มันไม่เป็นทั้งสองอย่าง จิตคุณต่างหากที่บอกและยึดติดมัน

การเจริญสติปัฏฐานอย่าไปยึดติดว่าต้องได้อย่างนี้อย่างนั้น
ปฏิบัติแล้วจะพบเองคะ