อิ่มใจ

กิจกรรมช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาส ร.ร.รุจิรพัฒน์ บ.ห้วยม่วง ต.ตะนาวศรี อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี จัดโดย สจว.103

ร.ร.รุจิรพัฒน์ เป็นโรงเรียนสังกัดกระทรวงศึกษาระดับ อนุบาล ถึง มัธยมต้น มีนักเรียน 900 กว่าคน ส่วนใหญ่จะเป็นชนชาวเขา เผ่ากระเหรี่ยงที่มีสัญชาติไทย แต่ก็ยังไม่ครบทุกคน

กิจกรรมทางการครั้งเป็นครั้งแรก ของชมรมศิษย์เก่า สจว. รุ่น 103 ที่ได้มาดำเนินการสำรวจความต้องการของโรงเรียนและนักเรียนก่อนหน้านี้

...

ส. 21 พ.ย.52 , 7.00

รวมพล ณ รร.ริเวอร์ไซด์ เชิงสะพานกรุงธน (ซังฮี้) รถที่ใช้ในการเดินทางเป็นรถตู้ 2 คัน จัดหาโดย อัยการติ่ง และมีรถตู้ส่วนตัวของ หมอเต๋ง อีก 1 คัน

ออกเดินทาง 7.30 แวะรับประทานอาหารเช้า บริเวณ เลยแยกถนนบรมราชนนีตัดกับถนนกาญจนภิเษก กินกันหนักเลย การเดินทางทริปนี้ เก็บค่าใช้จ่ายส่วนกลางโดย พี่ตุ๊ แห่งกระทรวงการคลัง

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จก็ออกเดินทาง ระหว่างก็มีสมาชิกหลายคน ปวดเบาอย่างแรง ก็ได้แวะเข้าห้องน้ำ ณ จุดนัดพบ ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในเขต อ.สวนผึ้ง ซึ่งก็ได้นัด คณะ ของผอ.แตน นายชัยอนันต์ แก่นดี ผอ.ร.ร.ทีปังกรวิทยาพัฒน์(ทวีวัฒนา) ในพระราชูปถัมภ์ฯประกอบด้วยครูและนักเรียน จำนวนหนึ่ง

หลังจากปฏิบัติภารกิจส่วนตัวเรียบร้อย ก็เดินทางไปยัง ร.ร.รุจิรพัฒน์ เส้นทางการเดินทาง ราดยางตลอด ขึ้นลงเขาเป็นระยะ ไม่ลาดชัน แต่ก็ไม่ได้ใช้ความเร็วมากนัก เพื่อให้รถสิบรถบรรทุกจักรยานขับตามทัน

เมื่อถึง โรงเรียน ก็ตรงไปยัง อาคารโรงอาหาร ซึ่งมี อาจารย์ นักเรียน นั่งรออยู่แล้ว รวมกว่า 500 คน เมื่อจอดรถก็ทยอย ขนสิ่งของ และจักรยาน หันไปเห็นสีหน้าเด็กๆ ที่มองด้วยความหวังในสิ่งที่พวกเค้ารอคอย พร้อมรอยยิ้มที่เริ่มยิ้มออกมากันหลายคน พร้อมเสียงพูดคุยกับสิ่งที่ได้เห็น

ในระหว่างที่ขนรถจักรยานลงนั้น ก็ใช้เวลาพอควร ทางโรงเรียนก็มีน้ำและขนมให้กับคณะได้รับประทานกันระหว่างรอ

เมื่อทุกอย่างพร้อม ทางโรงเรียนได้เชิญ ผอ.แตน นายชัยอนันต์ แก่นดี (รอง ประธาน สจว.103)เป็นประธานกล่าวเปิดงาน หลังจากนั้นก็เป็นการมอบทุนการศึกษา ให้กับนักเรียน ผมก็เป็นส่วนคณะผู้มอบทุน ขณะที่มอบได้เห็นสีหน้าแววตา ของเด็กๆที่ได้รับทุน แสดงอาการดีใจ กับสิ่งที่เค้าจะได้รับ

หลังจากมอบทุนก็เป็นการมอบสิ่งของ มีกระดานความรู้ ที่สนับสนุน โดย อัยการติ่ง และ คุณอภิชาติ บอส์ใหญ่รร.ริเวอร์ไซด์ ตามด้วย รองเท้า สนับสนุน โดยหมอเต๋ง หมอฟันใจดี แห่งย่านทองหล่อ

ตามด้วยทุนเลี้ยงอาหารกลางวันนักเรียน มอบโดยอัยการติ่ง สำหรับเงินสดทุกรายการ มอบโดย คุณอภิชาติ บอส์ใหญ่รร.ริเวอร์ไซด์ ซึ่งเป็น(ประธาน สจว.103)

แล้ว นางพจนพร จิตเจริญทวีโชค ผอ.ร.ร.รุจิรพัฒน์ ได้กล่าวขอบคุณ ส่วนหนึ่งของคำกล่าวคือ “โรงเรียนดีใจเป็นอย่างยิ่งที่มีผู้มามอบทุนการศึกษา ถือว่าเป็นครั้งแรก และก็มากด้วย ไม่คิดว่าจะได้รับสิ่งของมากขนาดนี้”

ตามด้วย ผอ.ร.ร.รุจิรพัฒน์ มอบประกาศขอบคุณ และของที่ระลึก โดยมี คุณอภิชาติ เป็นตัวแทนรับมอบ

ต่อด้วย การร้องเพลง ของนักเรียน เสียงใส ในเพลง “โรงเรียนของหนู” เล่นเอา สจว.103 บางคนน้ำตาซึมเลย

ปิดพิธีตรงนี้ด้วยการกล่าวขอบคุณของนักเรียนรุ่นพี่ และการไหว้ขอบคุณของนักเรียนทั้งหมด

เที่ยงกว่าแล้ว เหลือมอบอีกรายการ คือจักรยาน ทันทีที่อาจารย์บอกว่านักเรียนคนใดได้รับจักรยานยืมใช้ให้ไปรวมกันที่จักรยานใช้เวลาไม่นาน เพียงถ่ายรูปรวมกันนิดหน่อย

แต่มีอาจารย์บางท่าน อยากเห็นลูกศิษย์แสดงการขี่จักรยานให้ คณะสจว.103 เห็นว่าขี่กันเป็น ก็เลยให้ขี่รอบสนามบอลให้ดู จนอาจารย์หลายคนบอกว่า กีฬาสี คงให้มีแข่งจักรยานกันบ้างแล้ว

แถมท้าย หมอหนิงแสนสวย(ได้รับสายสะพานคุณแม่คนสวยจากนิตยสารเกี่ยวกับแม่) หมอฟันแห่งกองทัพบก ขอขี่จักรยานร่วมด้วย

และรายการสุดท้าย ก็เป็นการเลี้ยงอาหารกลางวัน ซึ่งมื้อนี้ทางโรงเรียนได้จัดทำ 2 อย่างคือ กระเพราหมู และ พะโล้ โดยปกติทุกวันจะมีกับข้าวเพียงอย่างเดียว

เห็นบรรยายกาศการต่อแถวรับอาหารแล้วดีใจครับที่โรงเรียนสอนมาดีมาก เด็กเล็กไปก่อน ว่านอนสอนง่ายมากครับ มีพี่ๆมาดูแลน้องเล็กๆด้วย

ประทับใจมาก การแจกถาดอาหารและตักอาหาร เป็นการช่วยเหลือจากนักเรียนชั้นม.4 ทีปังกรวิทยาพัฒน์(ทวีวัฒนา) ในพระราชูปถัมภ์ฯ ที่ร่วมมาคณะ ผอ.แตน ซึ่งส่วนหนึ่งของนักเรียนจิตอาสา ที่ ผอ.แตน วางแผนพัฒนากิจกรรมและหาเวทีให้กับนักเรียนจิตอาสา

การกินเป็นไปด้วยดี เติมกันเป็นระยะ ไม่พบว่ามีอาหารเหลือบนถาด กันเหลือ

เมื่อใครกินเสร็จแล้วก็เดินไปล้างและคว่ำถาดตากแดดกันเอง ถาดของเด็กเล็กก็มีพี่โตๆ ช่วยล้างน่าประทับใจมาก

เดินคุยกับนักเรียนมาหลายคน เรื่องอาหาร จนมาเจอเด็กคนหนึ่ง ที่นั่งยิ้มกินข้าว ซึ่งเห็นได้แต่ไกล หลายคนเลยเดินเข้าไปคุยด้วย เมื่อถามนักเรียนว่า

“หนู ชื่ออะไรจ๊ะ”

คำตอบ “นก นกน้อย คาเบ่อร์ ค่ะ”

คำถาม“เรียนชั้นอะไรจ๊ะ”

คำตอบ “ม.1 ค่ะ”

คำถาม “มีพี่น้องกี่คนนะ”

คำตอบ “7คน ค่ะ หนูเป็นคนที่ 2 ”

คำถาม“ที่บ้านทำอาชีพอะไรนะ”

คำตอบ “ทำไร่พริก ค่ะ”

คำถาม“แล้วหนูช่วยพ่อช่วยแม่ เก็บพริกด้วยมั้ย”

คำตอบ “ทำค่ะ วันไหนไม่มาโรงเรียน ก็เก็บพริกที่บ้าน หรือไม่ก็ไปรับจ้างเก็บพริกที่อื่น”

คำถาม “ตั้งแต่หนูเรียนที่นี่ มีคนเอาทุนเอาของมาให้กี่ครั้งแล้วนะ” คำตอบ เป็นการชูนิ้ว 1 นิ้ว

คำถาม “หนูได้รับอะไรบ้างวันนี้”

คำตอบ “จักรยานยืมขี่ ค่ะ” พูดจบ แววตาเป็นประกายใส สีตาเริ่มแดง พร้อมด้วยอาการ หยุดกินอาหาร

คำถาม “บ้านหนูอยู่ไกลมั้ย”

คำตอบ “ประมาณ 5 กิโล ค่ะ”

คำถาม “แล้วทุกวันมาเรียนยังไงนะ”

คำตอบ “เดินมา ค่ะ” หมดประโยคนี้ มีอาคารก้มหน้าเล็กน้อย ตาเริ่มจะแดงมาขึ้น และก็มีประกายใสจากน้ำตาก็มากขึ้น

คำถาม “ดีใจมั้ย ที่ได้จักรยาน”

คำตอบ “ดีใจ” เว้นช่วงหนึ่ง “ค่ะ” เสียงหวานพร้อมยิ้มกว้าง

ผู้ที่ร่วมกันถามเด็กคนนี้ หยุดถามกันหมด อารมณ์เดียวกัน อิ่มครับ อิ่มใจที่เด็กคนนี้มีความสุข และมิเพียงความสุขเพียงคนเดียว จากการมาร่วมกันบริจาคสิ่งของครั้งนี้ มีนักเรียนหลายคนมีความสุข

บ่ายกว่าแล้ว ยังไม่ได้ทานอาหารกลางวันกัน ทั้งคณะเดินกลับรถ ด้วยอาการเงียบ ได้แต่ยิ้มกัน จนรถขับมาไกลพอประมาณ ได้ยินเสียง “หิวข้าวยัง” ได้คำตอบว่า “อิ่มใจอยู่เลย” “แล้วจะกินมั้ย” “กินซิ เก็บเงินแล้วนิ” 555

หลังจากทานอาหารกลางวัน ก็บ่าย 2 กว่าแล้ว ลงเสียงกันว่าควรไหว้พระก่อนกลับกรุงเทพฯ แต่จะเป็นวัดไหนที่ใด จะแจ้งกันต่อไป อิอิ

หมายเหตุ การบริจาค

ทุนการศึกษา ทุนละ 1,000 บาทจำนวน 118 ทุน เป็นเงิน 118,000 บาท

รถจักรยาน 57คันๆละ 1,100บาท(ราคาการกุศล) เป็นเงิน 62,700 บาท

กระดานความรู้ 10 แผ่นๆละ 800 บาท เป็นเงิน 8,000 บาท

ค่าเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กนักเรียน 10,000 บาท

รองเท้ายาง 60 คู่ (พี่หมอเต๋ง ไม่บอกราคา)

รวมเป็นเงิน 198,700 บาท เกินที่ตั้งใจพอสมควร ขอขอบคุณผู้ที่ได้ร่วมบริจาคทุกท่าน

การทำกิจกรรมครั้งนี้ เป็นการเรียนรู้ คำว่า ให้

ผมเคยให้ทุน ให้สิ่งของ นักเรียนหลายโรงเรียนหลายคนมาแล้ว แต่ในครั้งนี้ เป็นการระดมเงินบริจาค ที่เป็นทางการพอประมาณ บอกหลายคนให้ช่วยกันบริจาคเงินเพื่อเป็นทุนการศึกษานักเรียน

ผมรู้สึกว่าการขอให้คนบริจาคเงินเพื่อนักเรียน กับการขอให้คนบริจาคเพื่อเข้าวัด ค่อนข้างต่างกัน

หลายคนที่บริจาคเงินเพื่อเข้าวัด มักจะใส่เงินเข้าซองแล้วยกขึ้นอธิฐานขอ สารพัดจะขอให้กับตัวเอง เรียกง่ายว่าบน เรียกอีกอย่างก็ติดสินบนเจ้าพนักงานแห่งศาสนาและความเชื่อ เมื่ออธิฐานขอ แล้วก็ต้องรอผล เมื่อได้ผลก็จะมีความสุข ไม่รู้ว่ารอนานมั๊ย

แต่สำหรับผมแล้ว การบริจาคเงินเพื่อนักเรียน คนที่มอบทุนกับมือนักเรียน แล้วก็พูดคล้ายๆกันว่า “ขอให้ตั้งใจเรียนนะ” “เป็นคนดีนะ” “เชื่อฟังพ่อแม่นะ” ที่ขอนี่ไม่ได้ขอให้ตัวเองกันเลย เด็กๆจะทำหรือไม่ทำก็ไม่รู้ แต่แววตาความสุขและรอยยิ้มของคนรับมอบทุนมอบสิ่งของ ทำให้คนมอบนั้น เป็นสุขทันที

การให้โดยที่เค้าไม่ได้มาขอ เป็นการให้ที่ไม่ได้หวังผลอะไรให้กับตัวเอง แต่ผลของการให้นี้ส่ง ความสุขใจ ให้กับผู้ให้ทันที

ยอดเงินที่ได้ เทียบไม่ได้กับ ยอดความสุขของนักเรียนที่รับ และยอดความสุขของผู้ให้

ครั้งนี้เป็นความพยายาม ในการให้ของผม มากกว่าทุกครั้ง ผลครั้ง บุญจะได้เท่าไรบอกไม่ถูก แต่ที่แน่ๆ อิ่ม ครับ อิ่มใจ

เขียนใน GotoKnow โดย ตาหยู
ใน ตาหยูสโมสร

คำสำคัญ (Tags): #ตาหยู#สจว.103

หมายเลขบันทึก: 315533เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2009 17:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (74)

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2009 17:25 น. ()

ดีจังเลยครับ
ที่ทีมสจว 103 ไปช่วยเด็กๆๆ
ไม่ได้เห็นท่านอัยการนาน
เดือนธันวาคมจะไปท่านให้เด็กๆๆชายแดนเหมือนกัน
อยากไปไหมครับ

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2009 17:32 น. ()

สวัสดีค่ะ

ทีม สจว. 103 งานนี้ไม่เห็นปีเตอร์แพนละคะ
ดีใจไปกับเด็ก ๆ ด้วยค่ะ
ขอขอบพระคุณแทนเด็ก ๆ และโรงเรียนที่มีผู้ร่วมดูแลค่ะ

ตาหยู