เมื่อเป็นเพื่อนกัน... มันก็คิดถึงกัน
เมื่อสองวันก่อนติ๋วได้รับโทรศัพท์ บอกว่ามีพี่คนหนึ่งอยากจะคุยด้วย
“ติ๋วเหรอ... นี่แป๊วเองนะ...”
“แป๊วเหรอ...แป๊ว...”
ติ๋วออกจะงงนิดนึงเพราะที่จำได้ ติ๋วมีเพื่อนชื่อแป๊วคนเดียว เป็นเพื่อนสมัยเรียนพยาบาลจุฬาฯด้วยกันและเราก็ไม่ได้ติดต่อกันนานกว่ายี่สิบปีแล้วด้วย จึงไม่อยากเชื่อหูตนเองว่าจะเป็นแป๊วเพื่อนรักคนนั้น
“ค่ะ...แป๊วเอง...”
“ขอโทษนะคะ... แป๊วไหน... แป๊วศรีราชาหรือเปล่า...” ที่ถามเพราะหลังๆมามีเพื่อนในวงการพยาบาลเพิ่มขึ้น ชักไม่แน่ใจว่ามีใครชื่อแป๊วอีกหรือเปล่า
“ก็มีแป๊วไหนล่ะ...ก็แป๊วศรีราชาน่ะแหละ...”
“แป๊วจริงๆเหรอ... แป๊วๆๆๆ... โอ๊ย...คิดถึงจะแย่.....” แล้วน้ำเสียงของติ๋วก็พุ่งแหลมปรี๊ด... เปลี่ยนไปตามอารมณ์
คุณแป๊ว
เราคุยกันทางโทรศัพท์ แป๊วบอกว่ากำลังขับรถจากโคราชมาหาติ๋วที่ขอนแก่นเพื่อเยี่ยมเยียนและมาดูหน้าหลานซึ่งไม่เคยเห็นเลย เธอกลับจากต่างประเทศมาเยี่ยมบ้านที่สระแก้ว แล้วเลยมาเยี่ยมเยียนเพื่อนๆด้วย โดยแวะเยี่ยม “หน่อย”เพื่อนที่โคราชมาแล้ว เธอมาพร้อมกับเพื่อนรุ่นน้องอีกคน ชื่อ “คุณเก้ง”
ติ๋วและครอบครัวพบเพื่อนในมื้อค่ำ พอพบกันเราก็สวมกอดกันด้วยความคิดถึง... คิดถึงมันมั๊กมากๆๆ....และก็เกิดนึกถึงบรรยากาศเก่าๆ
ติ๋วบอกคุณเก้งว่า
“นี่คิดว่าชาตินี้ เราจะไม่ได้พบกันซะแล้ว...” ถ้าไม่มีคนอื่นๆอยู่ ติ๋วคงบ่อน้ำตาแตกอีกตามเคย...
“อ้าว... ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ...” แป๊วว่า
คุณเก้ง
ติ๋วรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เพราะเราไม่เคยติดต่อกันเลยจนไม่คิดว่าจะได้เจอกันแล้ว ติ๋วเองที่ออกจะห่างจากเพื่อนๆด้วยอยู่ไกลและมีครอบครัว เพื่อนๆส่วนใหญ่อยู่กรุงเทพฯและกลุ่มที่ติดต่อกันอยู่เสมอมักจะเป็นกลุ่มคนโสดและพวกที่อยู่ใกล้ๆ
แป๊วทำงานให้สหประชาชาติ(United Nations : UN)ได้พักหนึ่งแล้วออกมาทำธรกิจส่วนตัว จากนั้นก็ถูกตามตัวให้วกกลับไปทำงานอีกรอบ แป๊วทำงานที่ UN ในตำแหน่ง Head of Sub Office ตอนนี้อยู่ที่ซูดาน มารอบหลังนี่แป๊วทำงานให้ UN เกือบสิบปีแล้ว
ฟังแป๊วเล่าเรื่องงานแล้วติ๋วทึ่งในตัวเพื่อนมากๆ... แป๊วพบความยากลำบากของผู้คนมากมาย แป๊วยังเป็นคนเก่งสำหรับติ๋วเสมอ...
สมัยสาวๆตอนจบพยาบาลใหม่ๆ พวกเรา 9 คน มี ติ๋ว, ตุ๋ม, ตั้ว, ติ๋ม, แป๊ว, หน่อย, กิ๊ว, อี๊ด, และหมู ไปใช้ทุนพยาบาลสภากาชาดที่ รพ.สมเด็จ ณ ศรีราชา อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ภายหลังมาบรรดาตัว ต.เต่า 4 คน ได้แต่งงานกันหมด ที่เหลืออีก 5 คนเป็นดาวค้างฟ้ากันอยู่จนปัจจุบัน และเป็นกลุ่มที่ติดต่อกันอยู่เสมอ ยังเคยแซวกันว่าหากอยากแต่งงานต้องไปเปลี่ยนชื่อเล่น เป็นคนตัวต.
ติ๋วและแป๊วทำงานอยู่หอผู้ป่วยตึกเดียวกันคือ ตึกสว่าง เป็นตึกผู้ป่วยพิเศษ มีทั้งคนไข้หนุ่มและญาติหนุ่มมากมาย แป๊วจะเป็นคนคอยสกรีนหนุ่มๆให้เพื่อนๆในก๊วนเสมอ
เรารำลึกถึงอดีตกันตามเคย
สนามเทนนิสอยู่หน้าพอพักพยาบาลของเรา ในช่วงเย็นๆและวันหยุดจะมีรุ่นพี่ๆหนุ่มๆที่อยู่ บ.เอสโซ่และบ.ไทยออยล์ มาตีเทนนิสหลายคน มีทั้งโสดและไม่โสด มันทำให้พวกเราอยากหัดตีเทนนิสกันบ้าง
แป๊วกับหน่อยขยันซ้อมเทนนิสบ่อยๆ จนลงคอร์ดแล้วตีแข่งกับพี่ๆได้สบาย เธอเล่นเก่งทั้งคู่ ส่วนติ๋วไม่ค่อยซ้อมเพราะขี้เกียจและกลัวตัวดำ อย่างเก่งก็น็อคบอร์ดพอได้ให้เหงื่อออก ถ้าติ๋วหรือเพื่อนๆคนอื่นลงเล่นเราจะเป็นตัวรอง...ป๊อกๆ...แป็กๆ...ไปตามเรื่อง ทำให้เขาตีกันไม่สนุกมือ
เลิกเล่นเทนนิสก็เดินไปหาข้าวทานกันต่อที่ตลาดโต้รุ่งศรีราชา...เวลาไปเรามักจะไปกันเป็นทีมใหญ่ ไม่แยกเดี่ยว วันดีคืนดีก็ปะเหลาะพวกพี่ๆให้พาไปเที่ยวดิสโก้เทคที่พัทยา... โดยเฉพาะโรยอร์ลคลิฟในสมัยนั้น... ไปเต้นฮัสเซิ้ลล...และบั้มกัน เราจะออกแบบท่าเต้นและซ้อมกันไปก่อน พอไปถึงเมื่อเพลงขึ้นก็ออกกลางฟลอร์ เต้นกันทั้งทีม เป็นแถว ไม่สนใจใครๆ เต้นกันอย่างที่ซ้อม... สนุกมั๊กมากๆ...
บางวันก็ไปโยนโบว์ลิ่ง เคยโยนสไตรท์ติดๆกัน 3-4 ครั้งจนพี่ๆงงว่ามันทำได้ไง... จริงๆก็ลูกฟลุ๊คน่ะแหละ และบางวันก็นั่งสองแถวกันไปบางพระ ไปเพื่อไปใส่ชุดว่ายน้ำลงสระว่ายน้ำของเอสโซ่ เรียกว่าพวกเราใช้ชีวิตสาวๆคุ้มค่าจริงๆ
ในความคิดของแป๊ว แป๊ว(เพิ่ง)บอกว่า “ติ๋วเค้าเป็นดาวในรุ่นศรีราชารอบนั้น”
น่านไง...แป๊วก็ยังเป็นแป๊วที่คอยให้กำลังใจติ๋วเสมอ ติ๋วก็เพิ่งรู้วันนี้แหละว่าแป๊วเห็นติ๋วเป็นดาว...อิอิ คงจะเป็นดาวตก หรือดาวตลกละกระมังเพื่อนเอ๋ย
ติ๋วบอกลูกๆว่า แม่แป๊วนี่แหละที่เป็นคนมาบอกแม่ที่หอพักว่า
“มีหนุ่มมาถามหาติ๋วที่ตึกด้วยแหละ... ล้อออ...หล่ออออ....”
เจอมุกนี้ ทุกคนที่โต๊ะอาหารตอนนั้นก็หัวเราะ โดยเฉพาะคนที่แม่แป๊วบอกว่าล้อออ...หล่ออออ....
...และสุดท้าย... อดีตก็คือความทรงจำที่ดี ที่มีไว้ให้คนสูงวัยได้คิดถึง... เพื่อเป็นปุ๋ยชีวิตนั่นเอง
ความเห็น (20)
สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยมชม
มิตรภาพจะยังคงอยู่เสมอ
ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
- ดีจังเลยค่ะ..เพื่อนเก่ามาเจอกัน
- ได้ทบทวนความทรงจำวันเก่าๆที่ดี *^_^*
- รักษาสุขภาพนะคะ..
สวัสดีค่ะ หนู
-
วัยอย่างหนูเป็นวัยที่กำลังเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตที่ดีๆค่ะ
-
การเลือกคบเพื่อนที่ดี ในสิ่งแวดล้อมที่ดี ทำให้ประสบการณ์ที่ได้ล้วนเป็นสิ่งที่ดีๆที่น่าจดจำค่ะ
-
ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณน้อง
- เมื่อความเป็นเพื่อนยังคงมีอยู่ มิตรภาพนั้นไม่แปรเปลี่ยนไปเป็นอื่นเลย แม้เวลาจะล่วงเลยไปนาน...
- ...ได้แต่บอกว่ายังคิดถึงเพื่อนๆเสมอค่ะ...
- นี่เรานัดแนะกันว่า จะมาพบกันอีกแล้วพาเพื่อนๆมาด้วย... เราวางแผนจะไปนอนที่ภูหลวงกันค่ะ...
- อากาศเย็นลงมากแล้ว คุณน้องดูแลสุขภาพด้วยเช่นกันนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ดิฉันก็เคยตามหาเพื่อนเหมือนกันค่ะ ..ดีใจมากที่เจอ..
พี่ติ๋วคะ ...น้องไก่ก็จบสภากาชาดไทยเหมือนกันค่ะ ได้ทุนจาก รพ สมเด็จพระยุพราชปัวไปเรียนค่ะ กลับมาใช้ทุนบ้านเกิดจบมา 10 ปีแล้วค่ะ เข้าไปอ่านบันทึกพี่เกี่ยวกับ วพ.สภากาชาดไทย ได้เห็นบรรยากาศตึกสุทธาทิพย์ อ.ดาลัด ทวีทรัพย์ ก็เคยได้เรียนด้วยนะคะ รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ
เอาไปเดี๋ยววันหลังไก่จะเอารูปตอนรับน้องกระโปรงแดงมาให้พี่ติ๋วดูนะคะ ... เอ .. ว่าแต่พี่ติ๋วมีรูปตอนรับน้องกระโปรงแดงไหมคะ อยากเห็นจังเลยค่ะ .... ยินดีที่ได้รู้จักกับพี่ วพ.เดียวกันนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณmena
- คำว่า "เพื่อน" นี่...ลึกซึ้ง กินใจกว่าอื่นใดค่ะ
- ขอเพียงมีเพื่อนแท้ที่เข้าใจ... ไม่ต้องมากมายนัก ก็สุขใจแล้วค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูบันเทิง
- ดิฉันมีประสบการณ์การเสียเพื่อนๆเพราะขาดการติดต่อหลายคน ทุกวันนี้ยังตามหาเพื่อนบางคนอยู่เลยค่ะ... บางคนเช่น "คุณนุ้ย" เพื่อนเรียนวิสัญญีพยาบาลด้วยกัน ครั้งสุดท้ายเธอไปอเมริกา ติดต่อมาสองครั้งแล้วเงียบหายไป... เป็นหลายสิบปีแล้วเช่นกันค่ะ ก็ยังคิดถึงเธออยู่เสมอเหมือนกันค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องไก่ miss wilairat chainonthee
- ดีใจมากๆค่ะที่ได้ทราบว่าเป็นน้องกาชาด...อยากดูรูปน้องมากๆค่ะ
- นี่เมื่อวานนี้พี่เพิ่งไปค้นรูปเก่าๆ เพื่อหารูป "ยายแป๊ว"... ไปเจอรูป "ยายกิ๊ว" (อ.ดาลัด ทวีทรัพย์) และตอนรับน้องกระโปรงแดงด้วยแหละ... อยากดูมั้ย...เดี๋ยวจะเอามาให้ดู...แล้วอย่าขำนา...อิอิ
คุณน้องไก่ขา
- พี่ติ๋วหารูปกระโปรงแดงยังไม่เจอค่ะ เจอแต่รูปเก่าๆนี้...(เด็กดีจริง...อิอิ)
- ถ่ายคู่กับ "คุณวันดี" ตอนนี้เธอก็ยังอยู่ที่ รพ.จุฬาฯค่ะ
น่ารักจังเลยค่ะพี่ติ๋ว ... เดี่ยวไก่ขอหารูปก่อนนะคะ แล้วจะเอามาให้ดูค่ะ ดูแล้วทำให้คิดถึงบรรยากาศเดิมๆนะคะ
วันนี้ว่าจะเขียนบันทึกถึงแม่...
หวนกลับมาดูบันทึกเก่าๆ เจอเพื่อนก่อน เลยขอแวะนำรูป "ฝีมือของเพื่อน" มาเก็บไว้ให้ชื่นชม ด้วยความคิดถึง
เพื่อนถ่ายภาพรถทีมงานของเพื่อนที่ออกสนามด้วยกัน
ภาพผู้คนในตลาดที่เพื่อนเห็น
ภาพที่ตลาดของเขาสีสันสวยงามจริงๆ
ภาพพายุฝุ่นที่เพื่อนบอกว่า...เก็บภาพไว้ได้พอดี เสียดายที่เพื่อนส่งภาพมาไฟล์เล็กไปหน่อย ขยายมาดูไม่ได้มาก แต่เจ๋งจริงๆภาพนี้
เพื่อนไปเยี่ยมน้องของเพื่อนที่อังกฤษ
ภาพนี้แป๊วประทับใจและชอบมากๆ
ภาพแป๊วกับเพื่อนที่ทำงาน...หาตัวเพื่อนไม่ยาก เธออยู่ตรงกลางเลย เราเลยบอกเพื่อนว่า "ภาพนี้เธอสวยที่สุด"
กำลังตามหาลูกศิษย์ที่รักหลังจากห่างหายไม่ได้เจอกันกว่า 10 ปี "แป๊ว" ค่ะ อยากติดต่อกับแป๊ว ช่วยบอกแป๊วด้วยว่า อาจารย์ตุ้มคิดถึงแป๊วมา